Βάλε πλώρη για όση αγάπη ποθείς κι όση αξίζεις

Λοιπόν, από αγάπη εσύ καλά; Πολύ καλά. Σίγουρα καλύτερα.

Κάθε χρόνο, όλοι μας ανταλλάσουμε του κόσμου τις ευχές. Στην αλλαγή του χρόνου, σε γιορτές, γενέθλια, επετείους και άλλα πολλά, τα οποία, ως δια μαγείας, περιμένουμε να μας φέρουν ό,τι ποθούμε, ό,τι ονειρευόμαστε, ό,τι μας λείπει. Έτσι απλά. Χωρίς να κουνήσουμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι.

Ε, όλο και κάποια θα πιάσει, δεν μπορεί, σκεφτόμαστε. Μα είναι τόσο απλό τελικά; Κάνεις μια ευχή, σταυρώνεις τα χέρια, περιμένεις και σου έρχονται όλα αυτά; Όπως πολύ απλά και λαϊκά θα απαντούσα στον εαυτό μου, «Μπα….». «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και καλό είναι να το ασπαστούμε αυτό.

Αν σε ρωτούσε κανείς σήμερα, τώρα, πόση αγάπη σου λείπει, πως νιώθεις, πως θα ήθελες να νιώθεις, τι θα απαντούσες;

Από αγάπη, εσύ καλά; Με άλλα λόγια, αν κληθείς να αναλύσεις τις σχέσεις σου, παντός είδους, και να μετρήσεις με ένα φανταστικό αγαπόμετρο πόση αγάπη δίνεις και παίρνεις, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Μηδέν ή δέκα, ή κάτι ενδιάμεσο;

Μαχαιριά στην καρδιά! Βουτιά στα βαθιά! Ουφ! Κάπως έτσι αντέδρασες, ίσως. Μη φανταστείς πως είσαι η μόνη. Είναι ένα θέμα «καυτή πατάτα». Αλλά ήρθε η ώρα να το φυσήξεις, να κρυώσει, να το αγγίξεις και επιτέλους να βάλεις πλώρη για όση αγάπη ποθείς κι όση αξίζεις.

Γύρνα στην προηγούμενη παράγραφο. Διάβασε την τελευταία λέξη. «Αξίζεις». Εδώ είμαστε. Ναι, ναι. Το βασικότερο όλων είναι να νιώσεις ότι πραγματικά αξίζεις να αγαπηθείς. Το αισθάνεσαι; Να ξυπνάς το πρωί, να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να λες: «Είμαι αξιολάτρευτη!». Να θαμπώνεσαι από τη λάμψη που εκπέμπει η αυτοαγάπη σου κι αυτή να είναι ο φάρος που θα οδηγεί τους σωστούς ανθρώπους πλάι σου, έτοιμους να σε αγαπήσουν πραγματικά.

Ίσως, όση ώρα διαβάζεις τις παραπάνω γραμμές, να νιώθεις ένα βάρος στο στήθος. Ίσως να νιώθεις τον πόνο μιας παλιάς, ή και νωπής, πληγής να μεγαλώνει. Όμως ξέρεις ότι όλες οι πληγές επουλώνονται αργά ή γρήγορα. Θυμάσαι, από παιδιά μας έλεγαν ότι αν δεν πέσουμε και δε χτυπήσουμε, δε μεγαλώνουμε. Ισχύει. Οπότε μη φοβάσαι. Ακόμη κι αν πληγώθηκες βαθιά, εάν κρατάς αυτή την ανάμνηση και τη φοράς σαν πανωπλία, είναι δύσκολο να βρεις την αληθινή αγάπη. Let it go! Κράτα μόνο το μάθημα, όχι το πάθημα.

Ξέρεις ότι όσο πιο συγκεκριμένο είναι το είδος της αγάπης που ψάχνεις, τόσο πιο εύκολο είναι να την βρεις; Ο καθένας μας ονειρεύεται τον ιδανικό φίλο, τον ιδανικό σύντροφο, διαφορετικά. Η συνταγή της ιδανικής σχέσης αγάπης οποιασδήποτε μορφής, είναι πολύ διαφορετική. Με άλλα συστατικά και άλλη εκτέλεση. Ψάξε μέσα σου και προσδιόρισε πως θέλεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Και μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο. Αλλά να είσαι σίγουρη γι΄αυτό που θέλεις.

Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Δε γυρίζει πίσω αλλά και δεν προχωρά πιο γρήγορα από τον κανονικό του ρυθμό. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και στους ανθρώπους γύρω σου. Δώσε ευκαιρίες. Μη ζορίζεσαι και μη ζορίζεις. Δείξε την αγάπη, πες «Σ΄αγαπώ», όταν έρθει η ώρα του. Όταν το αισθανθείς πραγματικά. Το ίδιο να ζητάς κι από τους άλλους. Γιατί η αληθινή αγάπη μένει, η ψεύτικη χάνεται εν ριπή οφθαλμού και δεν την έχεις ανάγκη. Μόνο κακό μπορεί να σου κάνει.

Το μήνυμα ελήφθη. Λοιπόν, από αγάπη εσύ καλά; Πολύ καλά. Σίγουρα καλύτερα. Όπως για να είμαστε υγιείς χρειάζεται να προσέχουμε και να φροντίζουμε σώμα και πνεύμα, έτσι και για να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε χρειάζεται να καλλιεργούμε το έδαφος και την αγάπη καρτερικά. Για να απολαύσουμε καρπούς, θα εργαστούμε και θα μοχθήσουμε. Ισχύει για όλους τους τομείς της ζωής. Να το θυμάσαι!

Και τώρα, πήγαινε στον καθρέφτη και δώσε μια υπόσχεση στον εαυτό σου. Μια υπόσχεση για την οποία θα δεσμευτείς. Να τον αγαπήσεις όσο δεν αγάπησες κανέναν μέχρι σήμερα και να διεκδικήσεις την αγάπη που αξίζεις και σε περιμένει εκεί έξω. Σκάσε ένα φιλί κι ένα φαρδύ, πλατύ χαμόγελο για να πάει καλά η μέρα και πάμε!