Το Σοκολατί Που Δεν Ήρθε Ποτέ!

 Άτιμη, με γέλασες ουκ ολίγες φορές! Κάθε άνοιξη τα ίδια, κάθε άνοιξη ψεύτικες υποσχέσεις! Και τι ζήτουσα η καψερή; Εσένα σε όποια απόχρωση έκανες γούστο, δεν ζητούσα το απόλυτο, δεν είμαι εξάλλου πλεονέκτης άνθρωπος. Και πάντα μου έδινες την ίδια υπόσχεση: Φέτος θα σε ζηλέψει ακόμη και η Naomi Cambell, φέτος η Michelle Obama θα φαντάζει χλωμή μπροστά σου, φέτος θα γίνεις επιτέλους σοκολατί! Ω δεν είμαι τρελή, κάθε άλλο, η λογική μου ώρες ώρες σπάει τα νεύρα των άλλων, μα εσένα επιδερμίδα μου σε άκουγα ξακάθαρα!

Έχει μπει λοιπόν και πάλι ο Ιούνιος κι εγώ κάθομαι στα αναμμένα κάρβουνα. Φοβάμαι ότι θα φερθείς μπαμπέσικα,αλήτικα και καθόλου ξηγημένα. (Μα πώς μου βγήκε τώρα η…ρεμπέτισσα από μέσα μου;) Κάνω ένα γρήγορο φλας μπακ στις προηγούμενες χρονιές και πραγματικά όλα είναι εναντίον σου. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Καλοκαίρι 2016

Παρέκαμψα όλα τα μη και όχι γιατρών,διαδικτύου, μαμάς και γιαγιάς κι αποφάσισα να πασαλυφτώ με βαζελίνη. Μου την είχε συστήσει ανεπιφύλακτα μια μακρινή ξαδέλφη από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Κοιτάζοντάς την πείστηκα πως είχε δίκιο,πιο μαύρη κι από κόρακας είχε γίνει!Αφού δεν ήταν ακριβή αγόρασα δύο βαζάκια,ήθελα να γίνω μια Αφρικανή ή έστω μια Ινδή,πάντως κάτι μακρινό από το εκρού του νεκρού που κουβαλούσα. Μην μου πεις επιδερμίδα πως δεν το είχαμε συζητήσει από πριν! “Ναι” μου είχες πει “με την βαζελίνη θα γίνεις μια σοκολατένια καλλονή! “Με την βαζελίνη κατέληξα πέντε μέρες στο κρεβάτι , με γιαούρτι πρόβειο και αγελαδινό να προσπαθούν να καταπραϋνουν πόνο και κοκκινίλα.

Καλοκαίρι 2017

Η βαζελίνη είχε βγει μια και καλή από την ζωή μου. Αφού σε μένα δεν γούσταρε να έχει τα αποτελέσματα που είχε στην ξαδέλφη μου ας σκονιζόταν στα ράφια των σουπερμάρκετ και φαρμακείων,εγώ παρτίδες δεν ήθελα πια μαζί της! Στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες της τροφαντής γειτόνισσας που κάθε καλοκαίρι γινόταν Michael Jackson τότε που δεν είχε αρχίσει τον …αποχρωματισμό.Την ρώτησα στα ίσα: “Κυρά Τασία μου πώς αποκτάς αυτό το θεσπέσιο χρώμα;” Η γειτόνισσα μου αποκάλυψε το μυστικό της αν και λίγο μουτρωμένη,λες και μου έδινε την συνταγή για να παρασκευάσω το ελιξήριο της αιώνιας νεότητας!”Λαδάκι καλή μου,λαδάκι.Αυτό που βάζουν στα ποπουδάκια των μωρών”.Σε ρώτησα πάλι επιδερμίδα “Το έχουμε αυτή την φορά με το σοκολατί;” Μου απάντησες σοβαρά”Μπρίκια κολλάμε;Μην το πάρεις ρατσιστικά μα θα σε φωνάζουν πλέον “Αραπίνα” “.Όχι μόνο “Αραπίνα “δεν έγιναν μα τσουρουφλήθηκα σαν ξεχασμένο μπιφτέκι στα κάρβουνα!

Καλοκαίρι 2018

Λάδια για μωρά δεν είχα σκοπό να δοκιμάσω ξανά,είδα κι έπαθα να συνέλθω όλο το προηγούμενο καλοκαίρι. Με πέσμενα τα φτερά κινήθηκα στα ράφια με τα αντιηλιακά με δείκτη προστασίας 50. Αναγκαστικά αυτά θα χρησιμοποιούσα, δεν θα γινόμουν δηλαδή σοκολατί. Εσύ επιδερμίδα δεν μιλούσες,κιχ δεν έβγαζες,την είχες λερωμένη την φωλιά σου με τα ψέματα που μου είχες πει τόσον καιρό. Ναι το 2018 ήμουν πιο λευκή κι από απάτητο χιόνι.

Καλοκαίρι 2019

Επιδερμίδα φέτος δεν θα δεχτώ ούτε το λευκό,ούτε το κόκκινο του Γερμανού τουρίστα με την λευκή κάλτσα και το σανδάλι,θέλω το σοκολατί το καθαρό μ’ακούς; Σου δίνω κάποια πίστωση χρόνου.Ναι τέτοια είμαι κατά βάθος ψυχοπονιάρα!