Το κοτλέ είναι και πάλι στη μόδα!

Η Maya Singer από την αγγλική Vogue περιγράφει πώς ο φόβος της για το συγκεκριμένο ύφασμα μετατράπηκε σε αγάπη, καθώς το κοτλέ αυτή την εποχή κάνει ένα δυναμικό comeback στις πασαρέλες.

Η μητέρα μου αγαπά το ράψιμο. Τα περισσότερα από τα ρούχα που φορούσα ως παιδί ήταν κομμάτια που έφτιαχνε η ίδια – τουλάχιστον μέχρι εκείνη την ηλικία που αρχίζεις να θέλεις τα ίδια πράγματα με τις φίλες σου. Στη συνέχεια στράφηκε στα υφάσματα με υφή, έτσι η ντουλάπα μου ήταν γεμάτη από μπουκλέ chenille και πετσετέ ρούχα, τα οποία μου άρεσαν, και από κοτλέ – που δεν μου άρεσαν. Μερικές από τις πρώτες μου αναμνήσεις στο σχολείο είναι να διασχίζω τους διαδρόμους πάνω – κάτω και να ακούω, πιο δυνατά κι από τη ζωή, το «χριτς χριτς» που έκαναν τα μπατζάκια των παντελονιών μου που τρίβονταν μεταξύ τους στο περπάτημα. Ήμουν πεπεισμένη ότι όλα τα άλλα παιδιά θα μπορούσαν να ακούσουν αυτό τον ήχο, επίσης, και ότι θα γελούσαν όταν δεν θα ήμουν παρούσα. Θεέ μου, μισούσα αυτές τις εμφανίσεις. Όταν τελικά μεγάλωσα και ξέφυγα από αυτά, ορκίστηκα ότι δεν θα φορούσα κοτλέ ποτέ ξανά.

Αυτή είναι μια υπόσχεση που ξαφνικά βρίσκω πολύ δύσκολο να κρατήσω. Σίγουρα, έχω μπει στον πειρασμό του συγκεκριμένου υφάσματος εδώ και καιρό – με τις φωτογραφίες των Jane Birkin και Serge Gainsbourg με τα αντίστοιχα ασορτί κοτλέ τους, παραπλανημένη από την επιείκεια της Diane Keaton στο υπερβολικά μεγάλο κοτλέ blazer που φορούσε στο Annie Hall, από τις εικόνες της Γαλλίδας It–girl (και φανατικής του κοτλέ) Jeanne Damas, βάζοντάς με σε σκέψεις πως ίσως θα έδειχνα κι εγώ κομψή, όπως έδειχνε κι εκείνη. Ωστόσο, αντιστάθηκα. Μέχρι τώρα. Πώς μπορεί κανείς να αντισταθεί στα πανέμορφα παντελόνια που είναι γεμάτα από το καφέ χρώμα της λάσπης στη συλλογή Φθινόπωρο / Χειμώνας του 2017 της Prada; Ή σε αυτό το κοτλέ παλτό που σχεδιάστηκε από τη Slick Woods για το show του Marc Jacobs, με αυτό το χνουδωτό κολάρο του; Ή στο σούπερ μεγέθους κοτλέ κοστούμι του Lemaire ή στις φούστες σε γραμμή A της Tory Burch;

Το θέμα είναι ότι, το κοτλέ είναι τάση. Και υπάρχουν μερικοί λόγοι για αυτό. Ο ένας είναι ότι η μόδα έχει μια στιγμή κάμψης του φύλου. Το κοτλέ είναι ένα βασικό ανδρικό ύφασμα: αν και η δημοτικότητά του έχει μειωθεί κατά τη διάρκεια των ετών, το υλικό αυτό δεν έχει βγει ποτέ από τα αγαπημένα. Είναι η “ακεραιότητα” του υφάσματος που οδήγησε τη Margaret Howell να το χρησιμοποιεί με συνέπεια στις ανδρικές συλλογές της: όπως σημειώνει, το κοτλέ είναι “σκληρό και ανθεκτικό αλλά ταυτόχρονα μαλακό και απαλό στο άγγιγμα” – ένα καλό χειμερινό βαμβάκι από το οποίο φτιάχνεις παντελόνια και σακάκια. Εν τω μεταξύ, εμείς, κυρίες μου, έχουμε αρχίσει να βγαίνουμε για ψώνια και να επιλέγουμε κομμάτια που είναι φτιαγμένα για άντρες. Έτσι, φυσικά, οι σχεδιαστές έδειξαν ότι μπορούν να παράγουν ενδύματα για άντρες και γυναίκες που να δείχνουν εικονικά δίδυμα – στο μυαλό, τα κοτλέ κοστούμια που η Miuccia Prada παρουσίασε σε επίδειξη τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους ήταν φτυστές απομιμήσεις εκείνων που παρουσίασε τον Ιανουάριο για τους άντρες.

Τα ανοιχτά πέτα σε αυτά τα σακάκια κοστουμιών της Prada είναι η ένδειξη για μια άλλη αιτία της μεγάλης αναζωογόνησης του κοτλέ. Οι μόδες που εμπνέονται από τη δεκαετία του εβδομήντα είναι ξανά εδώ, παίρνοντας την εκδίκησή τους, διότι αυτή η δεκαετία ήταν σήμα κατατεθέν για το κοτλέ. Όπως εξηγεί η Νεοϋορκέζα σχεδιάστρια Maryam NassirZadeh, η δική της ενσωμάτωση του κοτλέ στην τρέχουσα συλλογή της ήταν εμπνευσμένη τόσο από την εκτίμηση της γήινης ποιότητας και υφής – το ίδιο πράγμα που γοήτευε και τη μαμά μου – όσο και από τη γοητεία των φωτογραφιών των 70s, όπως οι Lauren Hutton και Anjelica Huston. Τα κοτλέ της Nina Ricci και του Brunello Cucinelli είχαν επίσης επιρροές από τη δεκαετία του ’70.

Το Annie Hall κυκλοφόρησε το 1977. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Robert Redford επέδειξε τον απόλυτα καλύτερο τρόπο που μπορεί να φορεθεί το κοτλέ στο All the President‘s Men. Και αυτό, τελικά, είναι ο λόγος που το κοτλέ φαίνεται τόσο μα τόσο σωστό αυτή τη στιγμή. Αυτό το ανθεκτικό υλικό – «το βελούδο του φτωχού», όπως ήταν γνωστό στις μέρες που το κοτλέ συνδεόταν στενότερα με την εργατική τάξη – είναι από καιρό ένα από τα αγαπημένα τόσο των ακαδημαϊκών τύπων που είναι όλη μέρα χωμένοι στα βιβλία όσο και των κυριών που εργάζονται στα χωράφια. Περιέχει τη διάσπαση της βαθιάς σκέψης και / ή μιας ορισμένης «εξωτερικής γοητείας» – τη βραβευμένη περιγραφή του Tory Burch για τη μουσική του φθινοπώρου / χειμώνα 2017, Katharine Hepburn στο The Philadelphia Story. Είναι το ύφασμα της εργασίας, του μόχθου σε κάποια έντιμη δραστηριότητα.

Κανένα κλωστοϋφαντουργικό προϊόν δεν είναι πιο ανθεκτικό από το κοτλέ. Είναι πολύ παλιό, του 12^ου αιώνα και βασισμένο σε ένα υλικό που ονομάζεται fustian. Είναι χρηστικό. Και με το φιλόξενο ριγέ του, δεν σας αφήνει ποτέ να ξεχάσετε ότι είναι εκεί. Χριτς χριτς. Μου αρέσει εκείνος ο ήχος τώρα, καθώς φοράω ένα αγορίστικο baggy παντελόνι της Margaret Howell και περιπλανιέμαι γύρω γύρω στο δωμάτιό μου. Είναι ο ήχος της πραγματικότητας σε μια εποχή ψεύτικων ειδήσεων.

Επιμέλεια Γιώτα Πετσιώτη