Το δικό μου πρότυπο
Το δικό μου πρότυπο
Όταν ήμουν Γ’ Λυκείου στο μάθημα των αγγλικών θυμάμαι σαν να ήταν χτες, που μας ρώτησε η καθηγήτρια ποιο είναι το πρότυπό μας. Ενώ όλοι απαντούσαν ότι έχουν κάποιον διάσημο, φτάνοντας η σειρά μου χωρίς δεύτερη σκέψη είπα τον μπαμπά μου. Πάντα τον είχα ως πρότυπο –όχι ότι την μαμά δεν την έχω αλλά η μεγάλη μου αδυναμία είναι ο μπαμπάς. Δεν θα μιλήσω σαν κόρη προς πατέρα, αλλά σας ένα άνθρωπο που θαυμάζω τόσο σε οικογενειακό όσο & σε επαγγελματικό επίπεδο.
Ο μπαμπάς μου γιατρός στο επάγγελμα και επιτυχημένος, ήταν εκείνος που πάντα με πρόσεχε. Τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα ότι ένας γιατρός έχει δει πολλά στη ζωή του & και κάνει τα πάντα για να μην στο μοναχοπαίδι του. Τα πρότυπά μου είναι οι γονείς μου, άνθρωποι που με μεγάλωσαν με αρχές, που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα & αν κάποιες φορές μου είπαν όχι σε κάποια πράγματα δεν ήταν για το κακό μου, άλλωστε σε πολλά έχουν πέσει μέσα. Φαίνεται ότι οι εμπειρίες της ζωής τους & η ηλικία τους, είναι αυτό που τους κάνεις να γνωρίζουν τους κινδύνους που κρύβει η ζωή.
Εσάς ποια είναι τα πρότυπά σας;
Οι συμβουλές των γονιών μας είναι ότι πολυτιμότερο. Κάποια στιγμή η ζωή κάνει τον κύκλο της και «αναχωρούν». Τότε είναι η ώρα του απολογισμού και αναρωτιόμαστε…»κάναμε καλά που δεν τους δίναμε σημασία
Αναζητείστε και εσείς τα δικά σας πρότυπα..όποια κι αν είναι αυτά!!!
Αφιερωμένο το άρθρο σε όλους τους γονείς που είναι δίπλα μας σε κάθε μας στιγμή!
Τίνα Μιχαηλίδου
SHARE
RECENT
