Τι σημαίνει υποκειμενική πραγματικότητα και που διαφέρει από την αντικειμενική

Η μοναδικότητα μας οφείλεται στην διαφορετική εμπειρία που αποκομίζει ο καθένας μας ξεχωριστά.

Με αυτήν την λογική η αντίληψη μας ως προς το ίδιο γεγονός ή αντικείμενο απέχει μεταξύ μας.

Αντιλαμβανόμαστε τα πάντα διαφορετικά αλλά ακόμα κι αν συγκλίνει η αντίληψή μας δεν ταυτίζεται.

Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι όλα ταξινομούνται κάτω από την υποκειμενική μας αντίληψη με αποτέλεσμα να διαχωρίζεται η αντικειμενική πραγματικότητα σε ξεχωριστές υποκειμενικές.

Ο καθένας μας ζει μια δική του εκδοχή της κοινής ύπαρξης όλων μας, ενώ διαφέρει από τους υπόλοιπους.

Ωστόσο την διανύουμε μαζί, με κάποιους σε κοινή συμβίωση όπως η οικογένεια, η γειτονιά κ.λ.π. και με άλλους από μακριά όπως σε διαφορετική πόλη , χώρα, ήπειρο.

Σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο που λαμβάνει χώρα σε κάποιο μακρινό μέρος από μια χώρα που έχει ειρήνη δεν νοιώθουν ότι συμβαίνει παρόλο που συμβαίνει.

Ισχύει και το αντίθετο στην χώρα που συμβαίνει δεν νοιώθουν την ειρήνη άλλων περιοχών παρόλο που ισχύει. Παρόλα αυτά στον πλανήτη υπάρχουν και οι δύο αυτές καταστάσεις.

Άρα ζούμε σε μικρόκοσμους ακόμα και στην περίπτωση που οι ίδιοι δημιουργούμε στο μυαλό μας καταστάσεις και φαινόμενα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.

Πολλές φορές παραπλανούμε τον ίδιο μας τον εαυτό λόγω της εγωκεντρικής αντίληψης μας, βάζοντας τον σε λάθος θέση.

Αποκόπτεται η συνείδηση μας από την γενική εικόνα με αποτέλεσμα την εσφαλμένη εικόνα.

Αναπόφευκτο γεγονός η υποκειμενική πραγματικότητα που διαφέρει από την αντικειμενική.

Η έκφραση “ζεις στον κόσμο σου” είναι γεγονός για όλους μας.

Το ζητούμενο είναι να ξεκολλήσεις από αυτό το σημείο και να κινηθείς έχοντας ελευθερώσει τον νου από τον έλεγχο του εγωκεντρισμού και να δεις ποιος είσαι αλήθεια.

Για να βγεις εκτός, χρειάζεται να δεις την αλήθεια με θάρρος.

Όταν συμβεί αυτό χρειάζεται να αποκοπείς από αυτήν την πραγματικότητα, διορθώνοντας και αποβάλλοντας ότι σε συνδέει με αυτή.

Αυτό που είμαστε είναι ένα μικρό στοιχείο μιας αλυσιδωτής αντίδρασης. Αν κολλήσουμε στον κόσμο μας, στην ουσία μένουμε αδρανείς και επέρχεται η φθορά.

Αν κινηθούμε στην ροή των επερχόμενων αντιδράσεων συμβάλουμε στην κίνηση, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, την αλήθεια και όχι αυτό που θέλουμε να νομίζουμε.

Αν κατανοήσουμε τι είμαστε σε σχέση με το άπειρο όλο, τότε γνωρίζουμε και το νόημα της ζωής.

Θέλουμε δεν θέλουμε είμαστε ένα γρανάζι που κινείται είτε προς την φθορά είτε προς την αναζωογόνηση και την βελτίωση.

Η κοινή πεποίθηση μέχρι τώρα ήταν ότι η πλειοψηφία ορίζει την αντικειμενική πραγματικότητα αλλά αυτό έχει αλλάξει ως κριτήριο.

Είναι εύκολα κατανοητό ότι αν ομάδες που ζουν σε δικούς τους μικρόκοσμους ενεργούν λανθασμένα ως προς γενικό σύνολο και παρόλα αυτά είναι πλειοψηφία δεν σημαίνει ότι αυτές οι ενέργειες είναι πράγματι για το γενικό καλό αλλά προς όφελος τους και μόνο.

Συνήθως αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ο διαχωρισμός μεταξύ ύλης και ουσίας.

Δεν γίνεται αντιληπτό ότι η ύλη είναι ένας σπουδαίος  εξοπλισμός του νου ώστε να μελετά και να αναγνωρίζει την ουσία πίσω από την ύλη.

Με άλλα λόγια η υλική υπόσταση του γίγνεσθαι είναι μια υποκειμενική αντίληψη του καθενός ξεχωριστά από μας, της ουσίας που περιγράφει η ύλη ως αποτυπώματα διαφορετικά και μοναδικά.

Διαφορετικές ποιότητες του ίδιου που σκοπός είναι να βελτιωθούν και να εξελιχθούν ώστε να μπορεί να διεξάγεται η διαδικασία της ανανέωσης.

Κάθε δεσμευμένος νους στα προβλήματα που δημιουργεί η υλική πραγματικότητα απορροφά όλη την ενέργεια του από αυτή την ανανέωση.

Δημιουργούνται άλυτα προβλήματα με όλες τις επιπτώσεις που επισύρουν ενώ στην πραγματικότητα ο μαθηματικός νους απλά παράγει συνεχώς λύσεις σε κάθε πρόβλημα γιατί απλά η λειτουργία του είναι να συνδυάζει τα δεδομένα που του δίνεις για βγάζει ένα αποτέλεσμα που είναι το καλύτερο δυνατό για σένα.

Στα μαθηματικά δεν υπάρχει το πρόβλημα χωρίς να υπάρχει πρώτη η λύση γιατί βάση αυτής ορίζονται τα δεδομένα ώστε να λυθεί το πρόβλημα.

Γιατί ο νους χάνεται λοιπόν στην λανθασμένη πεποίθηση ότι υπάρχουν άλυτα προβλήματα; Το γεγονός ότι αποκλείουμε την λύση τους ως δεδομένο.

Στην προκειμένη περίπτωση η αντικειμενική αλήθεια είναι ότι κάθε πρόβλημα έχει την λύση του και ότι η λειτουργία του νου μας είναι η κατανόηση του γίγνεσθαι λύνοντας εσωτερικούς γρίφους που εξωτερικεύονται στην υλική πραγματικότητα με σκοπό να την αποκωδικοποιούν σε σχέση με την ουσία που περιγράφουν.

Αν λοιπόν η αλήθεια αυτή γίνει κατανοητή τότε λειτουργούμε έξω από φθαρτή υλική υπόσταση και η ζωή έχει νόημα.