Τερέζα Καζιτόρη στο likewomangr: «Άκου την καρδιά σου και όχι ότι σου λένε όλοι οι άλλοι που νομίζουν ότι ξέρουν»

Η Τερέζα Καζιτόρη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ένας Καταπληκτικός Καταθλιπτικός» του Αντώνη Καλομοιράκη, μια κωμωδία που θίγει το ευαίσθητο θέμα της ψυχικής υγείας με χιούμορ και βάθος.

Με το ιδιαίτερο ταλέντο της και την ικανότητά της να φέρνει στο προσκήνιο την ανθρώπινη διάσταση των χαρακτήρων, η Τερέζα συνδυάζει το δράμα με την κωμωδία, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά γιατί θεωρείται μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της. Διαβάστε την συνέντευξη που έδωσε το likewoman.gr.

Ποια ήταν η πρώτη στιγμή που θυμάσαι να σε κερδίζει η τέχνη; Ήταν το θέατρο, η μουσική ή κάτι άλλο που σε έφερε σε αυτόν τον δρόμο;

Γενικά δε θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι που δεν είναι καλλιτεχνικό. Αυτό φαινόταν από την αρχή. Πάντα τραγουδούσα, ζωγράφιζα, έπαιζα μουσική. Αργότερα είδα ότι με κερδίζει το θέατρο περισσότερο (δυστυχώς μετάτα 18),  οπότε όλα τα αλλά υπηρετούν αυτό πλέον.

Με ποια αξία ή αρχή πορεύεσαι στη ζωή σου;

Οι σχέσεις είναι πιο σημαντικές από όλα τα υπόλοιπα…

Ποιοι άνθρωποι σε επηρέασαν περισσότερο στην πορεία σου – είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά;

Σε κάθε φάση της ζωής μου είχα να πάρω κάτι από τους ανθρώπους. Είμαι ένας άνθρωπος που συνεχώς θέλω να εξελίσσομαι, να βελτιώνομαι…κάθε συνάντηση κάθε συνεργασία ήταν ένα μάθημα. Χρωστάω σε ότι έχει έρθει στη ζωή μου ως τώρα αλλά σίγουρα είναι κάποιοι άνθρωποι που γενναιόδωρα μου προσέφεραν περισσότερη ασφάλεια και κατανόηση, που είναι πράγματα που χρειάζομαιγια να ανθισω.

Πώς αποφορτίζεσαι στις στιγμές που δεν ασχολείσαι με το θέατρο; Έχεις κάποια χόμπι που αγαπάς;

Το χόμπι μου είναι να δω θέατρο και ταινίες, να γράψω στίχους, μουσική, σκηνές…πάλι γύρω από τη δουλειά δηλαδή. Αφού την αγαπώ! Μου αρέσει και να ράβω δικά μου ρούχα και να ασχολούμαι με τα μποτέ μου γιατί είμαι και κοκέτα! Χαχα! Με τους φίλους μου θέλω να παίζω επιτραπέζια, παιδικά παιχνίδια, να πηγαίνουμε για χορό. Βαριέμαι τους καφέδες εκτός αν υπάρχει λόγος. Γενικά να παίζω θέλω, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή σου που τη θεωρείς καθοριστική για την προσωπική σου διαδρομή; Αν ναι, ποια είναι αυτή;

Οι σπουδές μου στο Θέατρο Τέχνης και τα μαθήματα που έκανα στη σχολή μιούζικαλ της Σία Κοσκινα. Έμαθα πολλά και μου δόθηκαν και ευκαιρίες.

Αν μπορούσες να συναντήσεις τον εαυτό σου 10 χρόνια πριν, τι συμβουλή θα του έδινες;

Άκου την καρδιά σου και όχι ότι σου λένε όλοι οι άλλοι που νομίζουν ότι ξέρουν… Μην επηρεαζεσαι απο τις απόψεις όλων και πες επιτέλους αυτό που αισθάνεσαι αλλά με τρόπο.

Πιστεύεις ότι οι δυσκολίες που έχουμε αντιμετωπίσει στη ζωή μάς κάνουν πιο δυνατούς ή απλώς μας διδάσκουν να προχωράμε;

Οι δυσκολίες έρχονται για να έρθουμε εμείς αντιμέτωποι με τον εαυτό μας.

Πώς ορίζεις την ευτυχία; Ποιο είναι το «απλό πράγμα» που σου φέρνει χαμόγελο;

Για μένα ευτυχία είναι οι φίλοι, οι παρέες, τα παιχνίδια, ο σύντροφος μου και η δουλειά μου (όταν συνοδεύεται από ωραίους ανθρώπους).

Ποια ήταν η πρώτη σου εμπειρία στο θέατρο; Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο; 

Η πρώτη μου εμπειρία ήταν με τον Μάριο Στρόφαλη στο Αγγέλων Βήμα, σε ένα πολύ όμορφο και άρρωστο έργο με τίτλο  “Νo name’s myth”. Ήταν πρόκληση γιατί έπρεπε να υποδυθω μια κοπέλα με ψυχικές διαταραχές στην πρώτη μου έκθεση στον κόσμο. Το έκανα όμως και πέρασα ωραία και δεν πιεστηκα. Ο Μάριος έχει μια ηρεμία μια ψυχραιμία και μια εμπιστοσύνη (και δεν είναι σκηνοθέτης), που χρειάζεται περισσότερο στον χώρο μας.

Πώς είναι  η συνεργασία με τον Αντώνη Καλομοιράκη και την υπόλοιπη ομάδα της παράστασης «Ένας Καταπληκτικός Καταθλιπτικός»;

Με τον Αντώνη είμαστε οικογένεια.. αλλά όχι τυχαία ή από συνήθεια αλλά επειδή περνάμε καλά! Αυτό συμβαίνει τόσο στη ζωή όσο και στις πρόβες.

Ποιες είναι οι προκλήσεις όταν παίζεις σε μια κωμωδία που θίγει πιο «βαριά» θέματα όπως η ψυχική υγεία;

Η κωμωδία είναι δύσκολο πράγμα, ειδικά όταν συνδυάζεις τον ρυθμό της κωμωδίας και την τρέλα με το βάθος του δεύτερου επιπέδου που έχει το δράμα είναι πολύ περίπλοκο και δύσκολο.

Στη διάρκεια των προβών ή των παραστάσεων, υπήρξε κάποια σκηνή που δυσκολεύτηκες να αποδώσεις ή που είχε ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα για σένα;

Νομίζω με δυσκόλεψε πολύ ο ρόλος της “Ζωης” γενικά γιατί έχει μια χρυσή ισορροπία που έψαξα πολύ για να βρω. Μερικές φορές νευριαζα με μένα, μερικές μπερδευόμουν αλλά πάντα μπορώ να κάνω ότι μου ζητηθεί γιατί δουλεύω γι’ αυτό. Το παιδεύω το πράγμα, δεν επαναπαύομαι και μου αρέσουν οι προκλήσεις. Έτσι και έγινε!

Τι σε ενέπνευσε περισσότερο από τον χαρακτήρα που υποδύεσαι σε αυτή την παράσταση; Έχεις κάποια κοινά στοιχεία με τον ρόλο σου;

Έχω ναι! Είμαι πολύ υποστηρικτική φίλη και προσπαθώ να δώσω πάντα ουσιαστικές λύσεις. Είμαι συναισθηματική και με ενσυναισθηση, ίσως παραπάνω από ότι χρειάζεται.

Το θέατρο αλλάζει συνεχώς. Πώς βλέπεις το μέλλον της θεατρικής σκηνής στην Ελλάδα; Υπάρχουν κάποιες αλλαγές που θα ήθελες να δεις στον χώρο;

Θεωρώ ότι περνάμε στην εποχή που δεν παίζουν ρόλο τα “ονόματα” αλλά το να κάνεις μια καλή δουλειά. Επίσης το κοινό ζητά τη διαδραση όλο και περισσότερο λόγω των κοινωνικών δικτύων και το θέατρο πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτή τη συνθήκη.

Αν μπορούσες να παίξεις οποιονδήποτε θεατρικό ρόλο (ακόμα και από παλαιότερα κλασικά έργα), ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;

Έχω μια λίστα από εδώ μέχρι την Κίνα περίπου. Αγαπώ πολύ την “Ευαίσθητη ισορροπία” του Αλμπυ. Θα ήθελα να κάνω την Κλαίρ. Επίσης ζηλεύω έργα εναλλαγές ρόλων π.χ. πολύ θα ηθελα να κάνω έναν ρόλο όπως αυτόν που κανει η Βαλέρια στο «Επιθεωρητής Ντρέικ και η μαύρη χήρα». Γενικά ξέρω ότι μου πάνε οι ρολόι που έχουν τρέλα είτε είναι κωμωδία είτε δράμα. Αυτούς αγαπώ κι εγώ γιατί  θέλω να τσαλακώνομαι και μου αρέσει ότι έχει μια λοξή ματιά ή έντονη ευαισθησία.

 Υπάρχει κάποιος σκηνοθέτης ή συνάδελφος που ονειρεύεσαι να συνεργαστείς στο μέλλον;

Είναι πολλοί άνθρωποι που θαυμάζω και θα ήθελα να συνεργαστώ. Όνειρο μου είναι να δουλέψω με την Αργυρώ Χιώτη από τότε που είδα τις “Χοηφόρες”. Όταν δούλευα στο κρατικό θέατρο ήταν να συνεργαστούμε αλλά δυστυχώς αρρώστησε η μάνα μου και έφυγα. Θα ήθελα να συνεργαστώ πολύ με Ρεππα -Παπαθανασιου, με τον Ρώμα, με τον Παπακαλιατη, τον Δελακουρα, τη Μελεμέ κ.α Από συναδέλφους θέλω πολύ να δουλέψω με τον Σπύρο Πούλη γιατί ήταν αγαπημένος μου ηθοποιός και τον γνωρίζω και αγαπώ την τρέλα του. Θα ηθελα πολύ να δουλέψω με τον Μπέζο και με άτομα της γενιάς μου!

Ποιο ήταν το πιο αστείο ή απρόοπτο περιστατικό που σου συνέβη ποτέ πάνω στη σκηνή;

Θυμάμαι μια φορά που φυσούσε και μας έπαιρνε τα σπετσατα ο αέρας, τη στιγμή που είχα μια χορογραφία μόνη μου…και πάνω στις φιγούρες έπεφτα πάνω στα σπετσάτα για να μη τα πάρει ο αέρας.

Ποια είναι η φιλοδοξία σου ως καλλιτέχνης; Έχεις κάποια σχέδια ή όνειρα που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις; 

Το όνειρο μου είναι να ζω από την τέχνη και να έχω ωραίες συνεργασίες! Ως τώρα το έχω καταφέρει και δεν είναι εύκολο όνειρο, όταν η φύση της δουλειάς είναι τόσο ανασφαλής. Όμως ως τώρα συμβαίνει και ελπίζω να συνεχίσει να συμβαίνει. Δουλεύω πολύ γι’ αυτό και ως τώρα και η τύχη ευνοεί την προσπάθεια μου.

Ποια είναι η δύναμη του θεάτρου για σένα; Γιατί πιστεύεις ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να πηγαίνουν στις θεατρικές παραστάσεις παρά τις τόσες άλλες μορφές ψυχαγωγίας που έχουν σήμερα;

Το θέατρο δεν μπορεί να αντικατασταθεί γιατί είναι ζωντανό. Όπως δεν μπορεί να αντικατασταθεί ο έρωτας με το cybersex. Καλό υποκατάστατο είναι οτιδήποτε ιντερνετικο αλλά μπροστά στο συναίσθημα που σου προσφέρει το ζωντανό όλα είναι λίγα. Το θέατρο συνδυάζει συναισθηματική εγρήγορση, γνώση και διασκέδαση…πολλές φορές και διαδραση. Τι άλλο θες?

Έχεις κάποια ιεροτελεστία ή «γούρι» πριν ανέβεις στη σκηνή;

Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιο γούρι…και τι νόημα θα είχε? Εννοώ κάποια στιγμή αν δε λειτουργούσε τι θα έλεγα ότι χάλασε? Το γούρι μου είναι η συναισθηματική μου συγκέντρωση. Ανοίγω το σώμα μου, μπαίνω στο τι σκέφτεται ο ρόλος και σκέφτομαι να ακούω.

Τι σου αρέσει περισσότερο στις περιοδείες; Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου ανάμνηση από αυτές;

Πε-θαι-νω για περιοδείες. Αρχικά δε με κουράζουν γιατί είμαι καλόβολη. Το βλέπω σαν εκδρομή που απλά προτεραιότητα έχει η δουλειά. Έχω τόσες αναμνήσεις…θυμάμαι μια φορά στην περιοδεία χάλασε το σύστημα καπνού. Στην Κρήτη…είχαμε έναν φίλο εκεί λοιπόν που προθυμοποιήθηκε να κάνει το σύστημα καπνού…έφερε το ηλεκτρονικό του τσιγάρο και την κατάλληλη στιγμή άρχισε να φυσάει…Πολύ αποτελεσματικό μπορώ να πω…και πολύ αστείο..διαλέξαμε και γεύση…τέλεια!

Τι ετοιμάζεις το καλοκαίρι?

Είναι σε συζητήσεις αλλά ακόμη δεν έχω κλείσει κάτι. Θα ήθελα πολύ να κάνω περιοδεία!