Τα πρότυπα και η σημασία τους

Τα  πιο σημαντικά πράγματα που έμαθα στη ζωή μου τα έμαθα τα τρία τελευταία χρόνια και το πιο σπουδαίο -θεωρώ- αυτών, το είπε μεταξύ άλλων η Σοφία Λόρεν,  με τη λιτή φράση: “Believe me, it is actions that count”.

H Σοφία Λόρεν,  η ίδια γυναίκα που πολλά χρόνια πριν – ακριβώς την εποχή που μεσουρανούσε- είχε αγνοήσει   τα πρότυπα ομορφιάς, ορίζοντας το μοναδικό δικό της, με την παρουσία της και με τη φράση:  “I’d rather eat pasta and drink wine than be a size 0.”

Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα, τη χώρα που έθεσε πρώτη ζητήματα αισθητικής και κάλλους, τη χώρα που καθιέρωσε το αρχαιοελληνικό πρότυπο και της οποίας τα αριστουργήματα του παρελθόντος  αποτέλεσαν ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς και ειδικότερα για τους δημιουργούς μόδας διεθνώς, ποια πρότυπα ακολουθούμε άραγε;

Ήταν η δεκαετία του ‘50 στην Ελλάδα αυτή που έφερε τις καλύτερες μέρες μιας και ο πόλεμος είχε αρχίσει να ξεχνιέται. Τη δεκαετία αυτή, τη χρυσή της κομψότητας, οι γυναίκες –όπως ο σχεδιαστής  Λούης Γεράρδος χρόνια μετά αναφέρει “προχωρούσαν στους δρόμους και σταματάγαμε για να τις χαζέψουμε, κάτι που δυστυχώς σήμερα δε συμβαίνει. ‘Ήταν αυτές οι γυναίκες που εμπιστεύονταν την υψηλή ραπτική και δεν έμπαιναν στις διάφορες boutiques  με τα εισαγόμενα ρούχα.  Ήταν οι γυναίκες που στεκόντουσαν ώρες μπροστά στον καθρέφτη, με τα μεσάτα μαντό, με τους όρθιους γιακάδες, με τις υπέροχες τουαλέτες, με τις ψηλοτάκουνες γόβες και την κάλτσα με τη ραφή πίσω. Κι εμείς γι αυτές τις γυναίκες δημιουργήσαμε και δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας, χωρίς να τις γελοιοποιήσουμε γιατί το επιθυμούσε η μόδα.  Ήμασταν τυχεροί.”

Η δεκαετία του ’80 έφερε την αλλαγή. Η υψηλή ραπτική σιγά-σιγά υποχωρεί για χάρη του prêt-a-porter και τα περιοδικά μόδας που πλέον στην Αθήνα είναι πολλά, αρχίζουν να θέτουν τα δικά τους πρότυπα. Η “Γυναίκα”, το “Marie Claire”,  το “Elle”, το “Votre Beaute” και τα υπόλοιπα περιοδικά της εποχής, αναγνωρίζουν τη δύναμη τους και την επιβάλουν κιόλας. Τα ιδιωτικά κανάλια από την ίδρυση τους θεωρούν τη μόδα βασικό συστατικό και η νέα γενιά μοντέλων παρελαύνει πλέον ταυτόχρονα στα περιοδικά, στις πασαρέλες και στην τηλεόραση.

Όμως, όπως ο Ζαν Κοκτό έλεγε για τη μόδα: “Μην την κατηγορείτε, η καημένη πεθαίνει τόσο νέα”, έτσι νέα πεθαίνουν και τα πρότυπα της. Νέες τάσεις γεννιούνται συνεχώς για να σκοτώσουν τις παλιές και νέα πρότυπα ομορφιάς αναθεωρούν την πρωτοκαθεδρία των προηγούμενων.

Τι θα είναι ωραίο αύριο; Ποιο πρότυπο θα ακολουθούμε ή σε ποιο θα εναντιωνόμαστε;

Θα προτιμήσω δυο φράσεις της αιώνιας Coco.”Κράτα τα τακούνια σου, το κεφάλι σου και τα στάνταρ σου ψηλά”, και “ότι κι αν διαλέξεις να φορέσεις, ντύσου σαν να πρόκειται να δεις τον μεγαλύτερο εχθρό σου σήμερα.”

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­Το οικογενειακό ατελιέ της Μαρίας Διαμάντη λειτούργησε για πρώτη φορά στον Κεραμεικό το 1930 ως ένα κλασσικό μοδιστράδικο της εποχής
Η ιδιοκτήτρια του, Μαρία Διαμάντη η μεγαλύτερη, κατασκευάστρια ρούχων και καπέλων, λόγω της μεγάλης εμπειρίας της και της διάθεσης της να μεταδώσει τις γνώσεις της, ιδρύει –παράλληλα με τις δραστηριότητες του ατελιέ- τη σχολή κοπτικής – ραπτικής Μαρία Διαμάντη από την οποία, στα χρόνια που λειτούργησε, αποφοίτησε πολύ μεγάλος αριθμός σπουδαστριών.

Η εγγονή της Μαρίας Διαμάντη, η Μαρία Διαμάντη η νεότερη, γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο οικογενειακό ατελιέ και σχολή ραπτικής. Σπούδασε σχέδιο μόδας και ενδυματολογία θεάτρου και δίδαξε σε σχολές μόδας στην Ελλάδα. Το 2011 δημιούργησε το δικό της ατελιέ στον ίδιο δρόμο του Κεραμεικού όπου στεγαζόταν το πρώτο εκείνο ατελιέ, της γιαγιάς της, την οδό Μαραθώνος. Από τότε σχεδιάζει και πουλά ρούχα χειροποίητα, αποκλειστικά κατασκευασμένα για το άτομο για το οποίο προορίζονται, αναβίωσε τα ”μαθήματα μόδας” που η γιαγιά της παρέδιδε και μελετά και κατασκευάζει τα ”γλυπτά φορέματα” .

Το 2017 επέκτεινε τις δραστηριότητες του ατελιέ παραδίδοντας on-line μαθήματα μόδας σε Έλληνες του εξωτερικού σε όλο τον κόσμο μέσω των οποίων η ομάδα της μεγάλωσε και απέκτησε διεθνή χαρακτήρα. Είχε ήδη παρουσιάσει με την ομάδα των μαθητών της δύο αφιερωματικές εκθέσεις, τη μια τον Απρίλιο του 2014 με τίτλο ”180 minutes for 18 ideas” και θέμα το κοστούμι ως μορφή τέχνης με εναλλακτικές πρώτες ύλες και τη δεύτερη τον Ιούνιο του 2017 με τίτλο #fashionrewindproject και θέμα το κοστούμι ως μορφή τέχνης στη μόδα και τον κινηματογράφο προηγούμενων δεκαετιών, όταν μαζί με την ομάδα της ανακοίνωσαν ότι δύο χρόνια ήδη μελετούσαν και εργάζονταν πάνω στην τρίτη τους κατά σειρά ομαδική έκθεση με θέμα την επικαιρότητα των Ελλήνων κορυφαίων και διεθνώς καταξιωμένων σχεδιαστών στην οποία μάλιστα επρόκειτο να λάβουν μέρος μαθητές μόδας από όλο τον κόσμο οι οποίοι θα ταξίδευαν για το σκοπό αυτό στην Αθήνα.

Το πρώτο μέρος της έκθεσης αυτής, της Μαρίας Διαμάντη και της ομάδας της, φόρος τιμής στους Παγκόσμιους Έλληνες Σχεδιαστές, με τίτλο #Ode_Couture , παρουσιάστηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2019 στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138.

Info: Maria Diamandi atelier, 31 Marathonos str. Athens
www.mariadiamandi.com – mdiamadi@yahoo.gr