Σχολικές Αναμνήσεις (μέρος 1)

Γράφει η Τίνα Μιχαηλίδου

 

 

Εντάξει φίλες μου μπήκαμε στον χειμώνα, ώρα για χουχούλιασμα κάτω από την κουβέρτα με μια κούπα ζεστή σοκολάτα δίπλα στο τζάκι.  Όπως έχω ξαναπεί σε ένα προηγούμενο άρθρο μου αυτή  είναι η ωραιότερη εποχή για περισυλλογή. Ξέρετε αναμνήσεις και τέτοια.

 

Όχι δε θα γράψω κάτι περί «κλάψας» & στεναχώριας μιας & η ζωή έχει & την ευχάριστη πλευρά της πέρα από τις δυσκολίες που υπάρχουν. Τα ωραία λοιπόν  είναι, για μένα τουλάχιστον,  οι σχολικές αναμνήσεις. Όπως λέει & το άσμα <<τα μαθητικά τα χρόνια δε τα αλλάζω με τίποτα>>, & σήμερα μου ήρθε κάτι στο μυαλό… ο τρόμος & ο φόβος των θετικών μαθημάτων. 

 

Θυμήθηκα όταν έβλεπα στο πρόγραμμα ότι έχω μαθηματικά & φυσική δεν ήθελα να πάω σχολείο. Οι καθηγητές σίγουρα θα είχαν απελπιστεί μαζί μου μιας επειδή δεν προσπαθούσα όσο θα έπρεπε. Είναι από εκείνες τις στιγμές που εύχεσαι να ανοίξει η γη να σε καταπιεί  επειδή όλοι είναι διαβασμένοι και εσύ όχι. Αυτό ήταν κάτι που με έκανε να κλειστώ στον εαυτό μου .

 

Και έτσι ξαφνικά φτάνουμε  στην Γ Λυκείου και πρέπει να αντιμετωπίσω το «θεριό». Και όμως το έκανα και τα κατάφερα. 

 

Κλείνοντας θέλω  να σας  πω ότι σαν τις σχολικές αναμνήσεις δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο. Είναι σκέψεις και εικόνες που μας έρχονται στο μυαλό και θα μας κάνουν πάντα να χαμογελάμε…κι ας μην το γνωρίζαμε τότε. 

 

Eπιμέλεια κειμένου Τάνια Νικολοπούλου