Ο Στέφανος Δημουλάς Σε Μία «Χορταστική» Συνέντευξη

Ο Στέφανος Δημουλάς δεν είναι ένα ακόμα παιδί από μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας. Είναι ένα πεισματάρικο, ταλαντούχο παιδί από τον Βόλο που κάνει καριέρα χορευτή στο Λονδίνο. Πετυχημένη καριέρα, αν σκεφτεί κανείς ότι στα 25 του έχει κάνει ένα σωρό πράγματα. Και θέλει κι΄ άλλα. Του είχα κάνει παλιότερα ένα άρθρο, μετά επεδίωξα να τον βρω μέσω Facebook – όπου μιλήσαμε και τηλεφωνικά στην ραδιοφωνική μου εκπομπή – και σήμερα ήρθε η ώρα για μια χορταστική συνέντευξη.

1.Γεννήθηκες στον Βόλο. Εκεί μεγάλωσες και εκεί τέλειωσες το σχολείο; 

Ναι εκεί ζούσα μέχρι που τελείωσα το Μουσικό Σχολείο Βόλου.

2.Έχεις άλλα αδέλφια; 

Άλλον έναν αδερφό, μεγαλύτερο κατά 2 χρόνια, τον Κωνσταντίνο.

3.Έφυγες από την Ελλάδα μετά το τέλος του λυκείου για Γλασκόβη, με υποτροφία της Βασιλικής Ακαδημίας Μπαλέτου της Σκωτίας. Το είχες οργανώσει, είχες στείλει αίτηση… τι είχες κάνει; Πες μου τις λεπτομέρειες. 

Κάνοντας σε ηλικία 17 ετών πολλαπλές αιτήσεις για πανεπιστήμια χορού στην Ευρώπη δοκίμασα και την τύχη μου στην Βασιλική Ακαδημία Μπαλέτου της Σκωτίας. Οι αιτήσεις γίνονται είτε μέσω της φυσικής παρουσίας των υποψηφίων είτε μέσω DVD. Εγώ έκανα αίτηση ηλεκτρονικά καταθέτοντας όλα τα έγγραφα και κυρίως τα βίντεο με τις χορευτικές ασκήσεις που ζητούνταν. Να σημειώσω ότι μία μέρα πριν στείλω τα βίντεο η κάμερα χάλασε και έπρεπε να ξανατραβήξω όλα τα βίντεο εν μία νυκτί! Το έκανα και τον Φεβρουάριο του 2012 και ενώ έκανα μάθημα Βιολογίας στο φροντιστήριο, η μητέρα μου έλαβε ένα mail που επίσημα ανακοίνωναν ότι θα με ήθελαν να φοιτήσω στην ακαδημία. Κύματα χαράς στο σπίτι.

4.Ήταν δικαίωση για σένα; Γιατί έχω διαβάσει ότι ήσουν θύμα σχολίων και κουτσομπολιών για την ενασχόληση σου με το κλασσικό μπαλέτο. Μέχρι και bullying είχες υποστεί… 

Δικαίωση των κόπων μου ναι. Όπως επίσης και έκπληξη. Δεν περίμενα ότι ένα αγόρι από τη μικρή πόλη του Βόλου, χωρίς τις τέλειες αναλογίες, πέλματα και κοιλιακούς θα γινόταν δεκτό σε τέτοια σχολή. Η πραγματική όμως δικαίωση ήρθε αργότερα να σου πω την αλήθεια, όταν ξεκίνησα να έχω δουλειές με ηχηρά ονόματα και μεγάλη απήχηση. Τότε ήρθε και η ικανοποίηση. Και ο οίκτος. Οίκτο για όλους εκείνους τους “cool” τύπους που με στοίχειωσαν. Αυτούς που ενώ με χλεύαζαν, με φώναζαν ‘πουστάρα’ και κυνηγούσαν να με χτυπήσουν στην Ερμού στην εφηβεία μου, αποδείχθηκαν…

H συνέχεια εδώ