«Στα Σκοτεινά» με το Νίκο Αναγνωστόπουλο

Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος είναι ηθοποιός, φέτος συμμετείχε στη παράσταση «η ζωή μου στην  τέχνη» που ανέβηκε για δεύτερη σεζόν στο θέατρο αργώ.

Αυτή την περίοδο εμφανίζεται στο Cartel και στο έργο “Στα Σκοτεινά –  MakingMovies” του Γιώργου Ηλιόπουλου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά. 

Οι παραστάσεις είναι κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15 στο Cartel τεχνοχώρος (Αγ. Άννης & Μικέλη 4 – Βοτανικός, στάση μετρό Ελαιώνας).

 Μίλησε μας για την παράσταση που συμμετέχεις;

Είναι μια εξαιρετική παράσταση την οποία μπορείς να χαρακτηρίσεις ως μαύρη κωμωδία. Έχει να κάνει με μικρές ιστοριούλες ανθρώπων στις οποίες αφηγούνται τις πιο απόκρυφες πλευρές του εαυτού τους. Είναι μία πρόκληση για μένα διότι έχει να κάνει με μονολόγους, που είναι η απόλυτη αναμέτρηση του ηθοποιού με το κείμενο και τους χαρακτήρες.

Στα Σκοτεινά – Making Movies… τι σημαίνει για σένα σκοτάδι;

Για μένα σκοτάδι σημαίνει πρόκληση ,έμπνευση, ηθοποιός, τέχνη ,ζωή και όχι θάνατος γιατί στη ζωή είσαι κατά κάποιο τρόπο στο σκοτάδι και ψάχνεις συνέχεια τρόπους για να βγεις από αυτό.

Ποιους ρόλους υποδύεσαι;

Υποδύομαι πολλούς ρόλους αλλά οι κύριοι ρόλοι μου δηλαδή οι μονόλογοι μου είναι δύο παιδάκια με τις αντίστοιχες ιστοριούλες τους. Ο αγαπημένος μονόλογος λέγεται υπόσχεση και έχει να κάνει με ένα παιδί που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους φόβους του και τη ζωή του.

Η συχνή εναλλαγή διαφορετικών ρόλων σε μια παράσταση πόσο μεγάλη πρόκληση είναι για έναν ηθοποιό;

Είναι μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό η εναλλαγή διαφορετικών ρόλων. Είναι κάτι πολύ δύσκολο και απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση, ικανότητα, δεξιότητα και πολύ δουλεία.

Πως προσέγγισες ερμηνευτικά τους χαρακτήρες που υποδύεσαι στην παράσταση;

Πρώτα απ’ όλα έγινε η απαραίτητη δραματουργική ανάλυση, μετά γίνανε αρκετές συζητήσεις για να χτίσουμε το χαρακτήρα Να βρούμε τα γιατί και τα πως. Μετά από πολλές πρόβες προσπαθήσαμε να βρούμε το ρόλο και τον χαρακτήρα μέσα από τον Νίκο Αναγνωστόπουλο!

Μίλησε μας για την ως τώρα πορεία σου στο θέατρο;

Η πορεία μου στο θέατρο είναι μικρή είναι μόλις η δεύτερη παράσταση στην οποία συμμετέχω. Η πρώτη παράσταση μου ήταν «η ζωή μου στην τέχνη»  που έπαιξε για δυο σεζόν !! Είναι πολύ σημαντική για μένα η πορεία μου μέχρι τώρα γιατί μου έχει προσφέρει εμπειρία και γνώσεις που δεν μπορεί να σου δώσει μια δραματική σχολή.

Πως ήταν η εμπειρία σου από την παράσταση «η ζωή μου στην τέχνη»;

Δεν είναι απλά μια εμπειρία, μέσα σε αυτή την παράσταση είδα όλη μου τη ζωή. Συνειδητοποίησα γιατί πέρασα τόσες δυσκολίες, για ποιό λόγο είχα κάνει τόσες θυσίες, γιατί παράτησα τη σχολή στην οποία σπούδαζα στο Μεσολόγγι, για ποιό λόγο έλεγα στη μητέρα μου και στους φίλους μου πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Είδα να αλλάζω, να αποκτώ αυτοπεποίθηση, να χτίζω προσωπικότητα και να στέκομαι γερά στα πόδια μου. Πλέον κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια με περηφάνια και τους λέω είμαι ηθοποιός, κάνω αυτό που αγαπάω! Έτσι λοιπόν δεν είναι για μένα απλά μία εμπειρία, είναι “απλά” ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα!

Πως είναι να συνεχίζεται μια παράσταση για δεύτερη σεζόν και πως εξελίσσεται μέσα από αυτό ο ρόλος σου;

Ήταν πολύ όμορφο που συνεχίστηκε η παράσταση για δεύτερη χρονιά και ο σκηνοθέτης μου Θοδωρής Βουρνάς δείχνει πως δένεται με τις δουλειές του και δεν τις εγκαταλείπει μετά από ένα μικρό κύκλο παραστάσεων, όπως υπάρχουν και πιθανότητες να συμβεί και στην παράσταση μας “Στα Σκοτεινά –  MakingMovies”,δηλαδή να πάει και για δεύτερη σεζόν. Εγώ απέκτησα περισσότερη εμπειρία και κατέκτησα ακόμα πιο πολύ το χαρακτήρα, έφτασα στο σημείο να αναρωτιέμαι και να λέω τί γίνεται τώρα, υποκρίνομαι, παίζω; Ή είμαι ο εαυτός μου;

Ζούμε μια εποχή που οι άνθρωποι του θεάτρου έχουν πάρει τη σκηνή στα χέρια τους. Κάνουν μόνοι τους παραγωγές, σκηνικά, συνεργασίες. Πως το βιώνεις αυτό;

Εγώ έτσι την συνάντησα την κατάσταση στο θέατρο, δεν ξέρω πως ήταν, δεν το βίωσα ποτέ μου. Οι άνθρωποι να έχουν πάρει τη σκηνή στα χέρια τους. Να έχουμε όλοι πολλούς διαφορετικούς ρόλους να κάνουμε όλοι τα πάντα. Να έχουμε τον ίδιο στόχο για ένα κοινό σκοπό είναι άξιο θαυμασμού!

Για ποιους λόγους θα πρότεινες στο κοινό την παράσταση που είσαι τώρα, “Στα Σκοτεινά –  MakingMovies”;

“Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου” ούτε “αν δεν παινέψω το σπίτι μου να πέσει να με πλακώσει”, αλλά είναι μια πολύ ωραία παράσταση που αξίζει κάποιος να τη δει διότι χτίστηκε από νέους ανθρώπους που έχουν πάθος ,ταλέντο, μεράκι και πολύ όρεξη για δημιουργία. Παρακολουθείται με μεγάλο ενδιαφέρον και σου αφήνει στο τέλος πολύ έντονους προβληματισμούς, τους οποίους παίρνεις μαζί σου στο σπίτι και σου κρατάνε συντροφιά την ώρα που θα ξαπλώσεις εκείνο το βραδύ που θα την δεις!