#spreadahope: Αλλάζει Ο Κόσμος Μας!

Αλλάζει ο κόσμος μας.

Κοντεύει μήνας από όταν ξεκίνησαν και στην Ελλάδα μας να συμβαίνουν όσα συνέβαιναν καιρό τώρα στον κόσμο και στο μυαλό μου τριγυρίζει καθημερινά μια ερώτηση. Ασφαλώς μένω κι εγώ μέσα, διαβάζω περισσότερο, βλέπω το παιδί μου περισσότερο, κάνω τέχνη περισσότερο.. κάνω -όπως όλοι- αυτά που πριν δεν προλάβαινα και τώρα τα απολαμβάνω.Τις ώρες που δεν τα κάνω όμως βλέπω στα ειδησεογραφικά sites πως κάποιοι άνθρωποι προσφέρουν ότι μπορούν. Άλλος δωρίζει χρήματα, άλλος προσφέρει υπηρεσίες, άλλος ράβει μάσκες. Καθένας κάνει ότι μπορεί.Η συγκεκριμένη περίοδος όμως δεν αύξησε κατά πολύ τις ανάγκες σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό στον τομέα της έτσι κι αλλιώς ταλαιπωρημένης υγείας αλλά σήκωσε το φράγμα να περάσει ο φόβος και η ανασφάλεια στο εξίσου σημαντικό κομμάτι της ψυχικής μας υγείας καιδεν ξέρω πλέον πόση σημασία του δίνουμε.

Χθες στην απογευματινή μου βόλτα/τρέξιμο συνάντησα μια γιαγιά να κλαίει. Από φόβο δεν πήγα πολύ κοντά σταμάτησα όμως για όσο χρειάστηκε να της πω δυο κουβέντες και να την καθησυχάσω. Και πιστέψτε με έφτασαν δύο κουβέντες. Είναι μέρες τώρα που θέλω να σηκώσω το τηλέφωνο και να σχηματίσω τον αριθμό της { @Τάνια Νικολοπούλου } και να την ρωτήσω: -Εμείς τι θα κάνουμε για όσα συμβαίνουν; Εμείς τι θα κάνουμε για όλα αυτά; Οι κουβέντες μαζί της είναι πάντα απολαυστικές μιας και η Τάνια είναι από μόνη της η προσωποποίηση της ελπίδας Ωπ! μόλις βρήκαμε τη μαγική λέξη.Ελπίδα. Κι έτσι μας ήρθε η ιδέα. Θα φυτέψουμε μια ελπίδα, θα την ποτίζουμε και θα σας μοιράζουμε τα άνθη της.

#spreadahope λοιπόν εγκαίνια και ξεκινάω!

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη μέση μιας θάλασσας. Μπορούμε είτε να κολυμπήσουμε και να βγούμε στη στεριά είτε να βουλιάξουμε. Αν βουλιάξουμε και πνιγούμε σίγουρα δεν είναι καλή λύση. Η καλή λύση όμως -που είναι η στεριά- βρίσκεται απέναντι. Είναι μια καινούρια στεριά και όχι η παλιά μας οπότε αν περάσουμε -θα περάσουμε λέω- σίγουρα θα βρεθούμε σε καινούρια παραλία. Προσωπικά έχω ξαναπεράσει στη ζωή μου τέτοιο διάστημα όμωςόπως είπε ο Ηράκλειτος ακόμα κι αν περάσεις το ίδιο ποτάμι δύο φορές δεν θα είναι ίδιο το νερό. Λοιπόν το νερό δεν είναι ίδιο, αυτή τη φορά είναι παγκόσμιο. Μας αφορά όλους.Και το όλους περιλαμβάνει τεράστιες αποστάσεις, έναν πλανήτη ολόκληρο. Πρόσφατα μιλούσαμε έναν πολύ αγαπημένο μου άνθρωπο. Σε αυτή, τη μια απ’ τις πολλές πολύ ωραίες συζητήσεις που συνήθως έχουμε μου είπε.. -Αλλάζει ο κόσμος μας. Όσο κι αν δε σ’ αρέσει, όσο κι αν κάποιοι από μας το πληρώσουμε ακριβά, αλλάζει ο κόσμος μας. Ένας κόσμος που έπρεπε να αλλάξει.

Θα προτιμήσω λοιπόν αυτές τις μέρες, όσες και να είναι, όσες χρειαστεί να είναι,να αφιερώνω καθημερινά λίγο χρόνο στο να ονειρεύομαι. Θα ξαπλώνω ανάσκελα, θα κοιτάω τον ουρανό και θα σκέφτομαι..Πως θα είναι άραγε ο καινούριος κόσμος; Ο κόσμος μετά; Και τι εγώ θα κάνω με μένα για να βοηθήσω να γίνει καλύτερος; Μέχρι τότε -και μιας και χρόνος υπάρχει- θα συνεχίσω να δουλεύω για μια προσωπική πλέον έκθεση -από το σπίτι-, θα βλέπω ακόμα πιο πολύ το παιδί μου, θα μιλάω καθημερινά με αυτούς που αγαπώ -πριν δεν προλάβαινα- και θα βγαίνω οπωσδήποτε μια βόλτα -για όσο μας αφήνουνε.. Και αν συναντάω και κάποιον που φοβάται θα σταματάω αμέσως.

#spreadahope #likewomangr #stayhome