Σιωπή: Ο σιωπηλός σύντροφος της γνώσης

Σιωπή…πως την κατανοείς; πως την επιτυγχάνεις; πως εναρμονίζεσαι μαζί της; Βιωματικά; Μέσα από προτροπές και συμβουλές φίλων;

Με πίεση; Με άγχος; Με γαλήνη;….

Συνεχή ερωτήματα χωρίς αποτελεσματικές απαντήσεις…απέλπιδες προσπάθειες που έπεφταν με πάταγο στο κενό φωνασκώντας για βοήθεια… Κι όμως, η δική μου απάντηση ήταν εκεί…τόσα χρόνια εκεί…να δηλώνει την παρουσία της μέσω της αρμονίας, του ρυθμού και των μουσικών τόνων, άλλοτε χαμηλά να με ηρεμεί και να με γαληνεύει και άλλοτε δυνατά να με αφυπνίζει και να με ενεργοποιεί…όπως τότε που με συντρόφευε σε κάθε δυνατή στιγμή της ζωής μου…από παιδί, θυμάμαι, που ξεκινούσα τα μυστικά μου ταξίδια στα απύθμενο βάθος της ψυχής μου μη κατανοώντας το σκοπό και τα δώρα…
Και σήμερα μόλις, ακούγοντας την ίδια μουσική, τους ίδιους μελωδικούς ήχους, βιώνοντας το αποτύπωμα των παλμικών δονήσεων μέσα μου, συνειδητοποίησα ότι είναι Τώρα…είναι αυτή ακριβώς η ώρα που το μυαλό και οι σκέψεις σιωπούν και γεμίζω με τους ήχους και την αρμονία της μουσικής που κάθε της νότα μιλάει σε κάθε κύτταρό μου…το απαλύνει…το μεταβάλλει…το ενεργοποιεί και το μετουσιώνει σε ευδαιμονία, προκαλώντας μία σειρά λαμπερών εκρήξεων ευγνωμοσύνης που διαχέεται σε όλο το ενεργειακό μου φάσμα…

Χαμογελάω ακόμα, δακρύζω με ευτυχία στην εκδήλωση αυτής της συνειδητοποίησης..τόσο απλής…τόσο οικείας και τόσο σιωπηλά αναδυόμενης στο δικό μου γίγνεσθαι μέσα από το συντονισμό της μουσικής με τη Θεϊα Ουσία της καρδιάς μου…

Γράφει η Δέσποινα Σαλδάρη

Λένε ότι πίσω από κάθε όνομα κρύβεται μία ιστορία…στη δική μου περίπτωση η Olabisi σημαίνει Ταγμένη…και η ιστορία της είμαστε όλοι εμείς…και το Φως…