Προσεχώς: Ταμπέλες σωματικής άσκησης στα τρόφιμα;

Φανταστείτε να κατευθύνεστε προς το μηχάνημα αυτόματης πώλησης για ένα απογευματινό σνακ και να βλέπετε ότι το αγαπημένο σας σακουλάκι με τσιπς, εκτός από την καταμέτρηση θερμίδων, να έχει τώρα μια ετικέτα στο μπροστινό μέρος που να σας πληροφορεί ότι θα χρειαστείτε 19 λεπτά τρέξιμο, 23 λεπτά ποδηλασία και 13 λεπτά κολύμβηση για να κάψετε αυτές τις θερμίδες. Θέλετε ακόμα να το αγοράσετε;

 

Εκείνη τη στιγμή της παύσης που σκέφτεστε αξίζει τον κόπο; είναι αυτό που το UK’s Royal Society for Public Health ελπίζει να γίνει υποστηρίζοντας την ανάγκη για την προσθήκη ετικετών γυμναστικής άσκησης στα συσκευασμένα τρόφιμα. Σε μια νέα οπτική που δημοσιεύθηκε στο BMJ, η Διευθύνουσα Σύμβουλος Shirley Cramer υποστηρίζει ότι η επισήμανση στις ετικέτες θα μπορούσε να προτρέψει τους ανθρώπους να είναι πιο προσεκτικοί με το τι τρώνε και να τους ενθαρρύνει να είναι πιο δραστήριοι όσον αφορά στη φυσική κατάσταση.

 

«Θέλουμε να σκεφτούμε τρόπους για να το κάνουμε ευκολότερο για τους ανθρώπους να κάνουν μια πιο υγιεινή επιλογή, ή τουλάχιστον να κατανοήσουν την επιλογή που κάνουν», γράφει η Cramer. «Βάζοντάς τα μαζί με τη σωματική δραστηριότητα, δίνουμε επίσης στους ανθρώπους μια θετική επιλογή. Οι άνθρωποι προτιμούν να τους λένε να μην φάνε κάτι. «Η πρόταση αυτή ακολουθεί μια έκθεση που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (World Health Organization ) και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο διαβήτης έχει διπλασιαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο από το 1980 και το 60 % του πληθυσμού των ΗΠΑ είναι σήμερα υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

 

Μετά από εκτεταμένες δημοσκοπήσεις, η RSPH διαπίστωσε ότι περισσότεροι από τους μισούς ( 53 % ) δήλωσαν ότι δραστηριότητα ισοδύναμη με αυτή στις ταμπέλες θερμίδων στα τρόφιμα θα τους ενθάρρυνε να επιλέγουν πιο υγιεινά τρόφιμα, να τρώνε μικρότερες ποσότητες, ή να κάνουν περισσότερη σωματική άσκηση. Καθώς δεν υπάρχει συνέχεια με τα θέματα αυτά για να δούμε αν η συμπεριφορά άλλαξε, η αναφορά υπογραμμίζει ότι τα αποτελέσματά της «δείχνουν ελπιδοφόρες προθέσεις».

 

Υπάρχει ένα θέμα με την πρόταση αυτή : ότι είναι πολύ κρίμα. Ναι, αυτό μπορεί να επηρεάσει κάποιον ώστε να κάνει περισσότερη σωματική δραστηριότητα αλλά μπορεί επίσης αναπόφευκτα να προκύψουν συναισθήματα τιμωρίας για την άσκηση και ενοχής για τα τρόφιμα (και, ενδεχομένως, να προκληθούν διατροφικές διαταραχές). Επιπλέον, προωθεί τη θερμιδο-κεντρική σκέψη που μπορεί να «ακυρώσει» τη λήψη άχρηστης τροφής όπως τα γλυκά και τα τσιπς με την απλή άσκηση, όταν θα ήταν πιο αποτελεσματικό να εξεταστεί μια πιο ολιστική προσέγγιση για τα τρόφιμα και τη θρεπτική αξία. 300 θερμίδες λαχανικών και 300 θερμίδες Cheetos δεν είναι το ίδιο. Πάνω από όλα όμως, οι ετικέτες δραστηριότητας – έτσι όπως είναι – έχουν μια προσέγγιση του τύπου «ένας κανόνας που να ταιριάζει σε όλους» για τις θερμίδες, που δεν μπορεί ενδεχομένως να λάβει υπόψη το βάρος μεμονωμένων καταναλωτών, τα επίπεδα φυσικής κατάστασης και τον δείκτη μεταβολισμού.

 

Δεδομένου ότι, αυτό είναι μόνο μια πρόταση, τίποτα δεν έχει πράγματι τεθεί σε ισχύ. Αν ήταν να γίνει πραγματικότητα όμως, ίσως να είχε νόημα να μπουν οι ετικέτες εκγύμνασης παράλληλα με διαγράμματα θρεπτικής αξίας σε αντίθεση με τις εικόνες στο μπροστινό μέρος – με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται πραγματικά να γνωρίζουν, μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες.

 

Οι υπόλοιποι από εμάς μπορούμε χαρούμενα να συνεχίσουμε να τρώμε τα πατατάκια μας όπως μας ευχαριστεί.

 

Επιμέλεια Γιώτα Πετσιώτη