Που Μπορώ Να Ακουμπήσω Ένα Όνειρο;

 * Λονδίνο 2019, Victoria & Albert museum.

Cristian Dior: The Designer of Dreams exhibition.

Το 1947 ο σαρανταδυάχρονος τότε Christian Dior άλλαξε το σχήμα της βασικής σιλουέτας του γυναικείου σώματος διαμορφώνοντας μια και καλή το πρόσωπο της μόδας. Στην δυστυχώς μικρή – μόλις δέκα χρόνων – θητεία του στο τιμόνι του οίκου, επηρέασε τη γυναικεία μορφή και καθιέρωσε το θρυλικό New Look, δίνοντας τη δυνατότητα στη γυναίκα να ξεφύγει από τον ρεαλισμό της καθημερινότητας παρέχοντας της ένα σημείο στο οποίο μπορούσε να ακουμπήσει τα όνειρα της…το φόρεμα!

70 χρόνια μετά, ο Dior μας ταξίδεψε μέχρι το Λονδίνο. Αιτία ήταν η έκθεση ”Christian Dior: Designer of Dreams”. H έκθεση είναι η μεγαλύτερη – αναφορικά με τη μόδα έκθεση που φιλοξενείται στις νέες μάλιστα αίθουσες του Victoria & Albert – μετά το αφιέρωμα που είχε κάνει το μουσείο στον Alexander mcQueen 2015, το Savage Beauty – εμπλουτισμένη μάλιστασε σχέση με την ” Christian Dior: Couturier du Rêve ”στο μουσείο des Arts Décoratifs του Παρισιού της προηγούμενης χρονιάς, με μια πολύ μεγάλη ενότητα δημιουργιών που εξιστορούν τη σχέση του σχεδιαστή με την Μ. Βρετανία, σχέση που μέχρι τώρα δεν είχε ειπωθεί. Γιατί ο Cristian Dior αγαπούσε πολύ την Βρετανία, τα αριστοκρατικά σπίτια με τους κήπους, το Βρετανικό design, το φαγητό, τους ράφτες της Savile Raw καθώς και τη Βασιλική οικογένεια για χάρη της οποίας έδινε μυστικές επιδείξεις. Φημολογείται μάλιστα πως προκειμένου να διατηρηθεί η μυστικότητα αυτών ακόμα και τα ίδια τα μοντέλα δεν γνώριζαν την τοποθεσία ούτε όμως και τον σκοπό.

Στις σαφώς συγκλονιστικές ενότητες της – 11 τον αριθμό – τις οποίες επιμελήθηκε η Οριόλ Κάλεν, συναντήσαμε: το πνεύμα του ίδιου του Cristian και το ”νέο ύφος” του στην πρώτη ενότητα, το τυχερό του αστέρι, το φόρεμα που ο ίδιος σχεδίασε όταν η φίλη του Πριγκίπισσα Μαργαρίτα έγινε 21 ετών – μια υπέροχη τουαλέτα της οποίας παραλλαγέςέγιναν το σύμβολο του φορέματος αποφοίτησης εκατομμυρίων κοριτσιών – καθώς και το πορτραίτο της ίδιας της Πριγκίπισσας, φωτογραφημένης από τον Cecil Beaton, πορτραίτο που πέρασε στην ιστορία, μέχρι τους 6 καλλιτεχνικούς διευθυντές – από τον Marc Bohan, τον Gianfranco Ferré, τον John Galliano, τον Bill Gaytten, τον Raf Simons και τη σημερινή Maria Grazia Chiuri – που ανέλαβαν να διατηρήσουν ζωντανό το πνεύμα του όταν ανέλαβαν τα ινία του οίκου.

Από το περίφημο ασπρόμαυρο ταγέρ Τhe «Bar» Suit, από την πρώτη συλλογή του 1947 που άλλαξε μία και καλή τη σχέση του αυστηρού αυτού κομματιού με το μερίδιο θηλυκότητας που έως τότε του αποδίδονταν έως τα περίτεχνα κεντήματα, τα χιλιόμετρα τούλι και τις εκατομμύρια βελονιές στο χέρι που συνωστίζονται στο σύμπαν του Dior, η έκθεση είναι ένας ύμνος στην υψηλή ραπτική και τον χειροποίητο τρόπο κατασκευής. Και μπορώ να πω πως ένιωσα τεράστια περηφάνια ερχόμενη αντιμέτωπη με κάτι τόσο γνώριμο σε εμένα, κάτι που βλέπω από μικρό παιδί, έναν σπάνιο στις μέρες μας τρόπο ραφής.

Πίσω από κάθε καλοραμμένο στρίφωμα, μέσα από κάθε μανικοκόλληση, κάτω από κάθε γιακά κολλημένου με εξαιρετική μαεστρία στο πέτο του, μπορούσες να μαντέψεις – χωρίς ασφαλώς να δεις – τις βελονιές και τις τεχνικές που χρειάστηκαν για να πραγματοποιηθούν αυτά τα αριστουργήματα. Εγώ μπερδεύτηκα και κάπου εκεί νόμιζα πως είδα και την γιαγιά μου να ράβει. Φαίνεται πως όσοι κατείχαν μια τόσο αγγελική τέχνη, κατοικούν όλοι μαζί κάπου πια και ράβουν.

Μα το πιο πολύτιμο της έκθεσης ήταν για μένα αυτό.. Ταξιδέψαμε χιλιάδες μίλια για να ανακαλύψουμε πως όσα είδαμε εκεί – σαν τεχνική ραφής και μόνο – είναι κάτι που το έχουμε και καθημερινά κοντά μας. Μερικά μέτρα μόλις από το ατελιέ, στα υπογεια του σπιτιού μου, εκεί όπου φυλάμε την οικογενειακή μας κληρονομιά από ρούχα υψηλής ραπτικής. Ευχαριστώ Cristian, ευχαριστώ Λονδίνο. Είναι πάντα θαυμάσια εμπειρία η επαφή με το όνειρο. Αλώστε όπως είχες πει κι εσύ: “In the world today haute couture is one of the last repositories of the marvellous” .

Photos: Maria Diamandi atelier, © 2019, London.

____________

Η Μαρία Διαμάντη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο οικογενειακό ατελιέ και σχολή ραπτικής που η γιαγιά της διατηρούσε από το 1930. Σπούδασε σχέδιο μόδας και ενδυματολογία θεάτρου και δίδαξε σε σχολές μόδας στην Ελλάδα. Το 2011 δημιούργησε το δικό της ατελιέ στον ίδιο δρόμο του Κεραμικού όπου στεγαζόταν το ατελιέ της γιαγιάς της, την οδό Μαραθώνος. Από τότε σχεδιάζει και πουλά ρούχα χειροποίητα, αποκλειστικά κατασκευασμένα για το άτομο για το οποίο προορίζονται, αναβίωσε τα »μαθήματα μόδας» που η γιαγιά της παρέδιδε τα οποία με βασικό άξονα την παροχή εξατομικευμένης γνώσης και τεχνογνωσίας σύντομα μετατράπηκαν σε αποκλειστικά πριβέ σειρές μαθημάτων μέσω των οποίων κάποιος μπορεί να εκκολαφθεί σχεδιαστής – δημιουργός και τέλος ερευνώντας τα όρια της μόδας ως προς την σχέση της με την τέχνη μελετά και κατασκευάζει τα »γλυπτά φορέματα» . Πρόσφατα επέκτεινε τις δραστηριότητες του ατελιέ παραδίδοντας on-line μαθήματα μόδας σε Έλληνες του εξωτερικού σε όλο τον κόσμο μέσω τον οποίων η ομάδα της μεγάλωσε και απέκτησε διεθνή χαρακτήρα. Έχει ήδη παρουσιάσει με την ομάδα της δύο εκθέσεις, τη μια τον Απρίλιο του 2014 με τίτλο ”180 minutes for 18 idea” και θέμα το κοστούμι ως μορφή τέχνης με εναλλακτικές πρώτες ύλες και τη δεύτερη τον Ιούνιο του 2017 με τίτλο #fashionrewindproject και θέμα το κοστούμι ως μορφή τέχνης στη μόδα και τον κινηματογράφο προηγούμενων δεκαετιών, στις οποίες νέοι μαθητές κλήθηκαν να βγουν από τα στενά πλαίσια που μέχρι τότε όριζαν στο μυαλό τους το ένδυμα και να περιπλανηθούν σε επιπλέον περιοχές. Να αντιμετωπίσουν το ρούχο ως έργο, ως μέσο μετάδοσης ενός μηνύματος, με σκοπό να αλλάξουν μια και καλή τον τρόπο που θα έβλεπαν από τότε και πέρα τη μόδα και τα προϊόντα της. Η ίδια μαζί με την η ομάδα της πρόσφατα μας ανακοίνωσαν ότι εδώ και δύο χρόνια ήδη μελετούν και εργάζονται πάνω στην τρίτη τους κατά σειρά ομαδική έκθεση στην οποία μάλιστα θα λάβουν μέρος μαθητές μόδας από όλο τον κόσμο οι οποίοι θα ταξιδέψουν για το σκοπό αυτό στην Αθήνα.