Ποτέ δεν είναι αργά να ζητήσεις συγνώμη

Πάντα μου άρεσε να ψάχνω στο διαδίκτυο και να βρίσκω άρθρα που μου τραβάνε την προσοχή για να τα διαβάσω ανθρώπους που είναι διαφορετικοί…μαγικοί. Δεν είναι κακό το να μοιράζεσαι άρθρα και να τα διαδίδεις έκει έξω στο κόσμο της τεχνολογίας και των site. Το thinkingpeople.gr είναι ένα από τα αγαπημένα μου καθώς και  κάποιοι μοναδικοί άνθρωποι που γράφουν σε αυτό και έτσι σήμερα βρήκα κάτι που με άγγιξε και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Τάνια Νικολοπούλου

…………………………..

Έχουν υπάρξει φορές στη ζωή σας που μετανιώσατε για κάτι που κάνατε, ή είπατε σε κάποιον αγαπημένο; Ποτέ δεν είναι αργά για να επανορθώσετε!

Ο λαός μας λέει πολύ σοφά, ότι «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο». Ενώ για τη συγγνώμη δεν μου ήρθε κάτι άμεσα στο μυαλό. Το περίεργο της υπόθεσης είναι (και πιστέψτε με, είναι αλήθεια) ότι καθώς ανέτρεξα σε κάποια συλλογή γνωμικών, άνοιξα το βιβλίο ακριβώς στα γνωμικά για τη μεταμέλεια και τη συγγνώμη.

Άλλη μια σύμπτωση, θα μου πείτε. Μπορεί. Βρήκα λοιπόν, ότι ο Περίανδρος είπε πως «Εάν κάνεις σφάλμα, να το αναγνωρίζεις και να μετανοείς γι΄ αυτό». Ο Επίχαρμος είπε ότι «Η μετάνοια δεν διορθώνει το λάθος, κάποτε όμως διορθώνει εκείνον που το διέπραξε».

Υπέροχα λόγια σοφίας ειπωμένα από σπουδαίους ανθρώπους.

Η δύναμη της μετάνοιας και της συγγνώμης έχουν καταλυτικό αποτέλεσμα για εκείνον που τη ζητάει και προσπαθεί να επανορθώσει. Έχει πολυ-επίπεδα οφέλη για αυτόν που μετανοεί. Οφέλη ψυχολογικά, ηθικά και θεραπευτικά. Γιατί στην ουσία, η μεταμέλεια δεν είναι παρά μια μορφή απελευθέρωσης από τις τύψεις, τις ενοχές και την αναξιότητα που την ακολουθούν.

Πόσο βαρύτερο είναι το φορτίο της, όταν το άτομο από το οποίο θέλουμε να ζητήσουμε τη συγγνώμη δεν είναι κοντά μας! Ακόμη κι αν η απόσταση είναι μεγάλη, ακόμη και αν μεσολαβεί ο θάνατος, αυτό που έχει σημασία είναι η πρόθεση της συγγνώμης και η ίδια η πράξη.

Ούτε έχει σημασία αν το άλλο άτομο δεχθεί τη συγγνώμη μας ή όχι. Η διαδικασία της συγγνώμης και της μεταμέλειας δεν έχει να κάνει με εκείνους από τους οποίους θα την ζητήσετε. Έχει να κάνει μ΄ εσάς τους ίδιους. Με τα δικά σας συναισθήματα, τη δική σας προσωπικότητα, τη δική σας ψυχή.

Γι΄ αυτό, κάντε την πρώτη κίνηση και ξεφορτώστε το βαρύ, αχρείαστο – αν έχετε – φορτίο τύψεων και ενοχών. Ένα γράμμα, ένα τηλεφώνημα, ένα κοίταγμα στα μάτια, δύο λόγια, θα κάνουν αυτό που κανένας ψυχοθεραπευτής δεν μπορεί να καταφέρει επάνω σας.

Θα σας κάνουν να αισθανθείτε ξανά ελεύθεροι και δυνατοί. Υγιείς και ανθρώπινοι. Ανάλαφροι και καθαροί.

Μια συγγνώμη, εκεί που κρίνετε ότι έχετε την ανάγκη να την ανακοινώσετε. Θα δείτε μόνοι σας τη διαφορά.

Διάβασα κάπου το παρακάτω υπέροχο κείμενο και σας το μεταφέρω:

Αν αύριο δεν πρόκειται να ξαναξυπνήσω, θα ήθελα να πω ότι λυπάμαι.

Λυπάμαι για ότι έκανα και για ότι δεν έκανα.

Θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερα, θα έπρεπε να είχα κάνει περισσότερα.

Αν σ’ έβλαψα, αν σου’ βαλα τις φωνές, αν σ’ αγνόησα, ή αν δε νοιάστηκα για σένα… Λυπάμαι.

Κι αν δεν ξυπνήσω αύριο, θέλω να πω «Ευχαριστώ».

Αν εσύ κι εγώ υπήρξαμε οι καλύτεροι φίλοι, σ’ ευχαριστώ που ήσουν πάντοτε εκεί.

Δεν είσαι τέλειος, αλλά ούτε κι εγώ είμαι τέλειος, όμως σ’ ευχαριστώ που έπαιξες ένα ρόλο στη ζωή μου.

Κι αν αύριο δεν ξυπνήσω καθόλου, θέλησα να εκφράσω όλα όσα ποτέ μου δεν είχα το χρόνο να σου πω.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Άκη Αγγελάκη “Ιστορίες που θα θυμάσαι για πάντα”