Πολιτισμική εκτίμηση VS πολιτισμικής οικειοποίησης

Στις μέρες μας πλέον όπως μπορούμε να προσέξουμε, υπάρχει μεγάλη αύξηση του όρου παγκοσμιοποίηση και είναι κάτι που δεν ήταν τόσο αποδεκτό παλιά.

Οι συνήθειες μας πλέον έχουν υιοθετηθεί από διάφορες κουλτούρες και διαφορετικούς πολιτισμούς. Διαφορετικό πράγμα είναι όμως να υιοθετούμε συνήθειες και να ονοματίζουμε την προέλευση τους και διαφορετικό είναι να κλέβουμε και να οικειοποιούμαστε στοιχεία άλλων πολιτισμών.Η πολιτισμική οικειοποίηση ξεκίνησε από την αποικιοκρατία όπου οι λευκοί λεηλατούσαν και έκλεβαν πολιτισμικά στοιχεία των ιθαγενών.

Ο Κρίστοφερ Κολόμπους είπε κάποτε: «Ο χρυσός είναι ένας θησαυρός και αυτός που το κατέχει κάνει ό, τι θέλει… Όταν υπάρχουν τέτοια εδάφη θα πρέπει να υπάρχουν κερδοφόρα πράγματα χωρίς αριθμό». Τα λόγια του μπορεί να μην σχετίζονται άμεσα με την κουλτούρα, αλλά τονίζουν την κτητική νοοτροπία που έχουν πολλοί ιμπεριαλιστές για να κατακτήσουν και να πάρουν για τον εαυτό τους πράγματα που ανήκουν σε άλλες χώρες και πολιτισμούς.

Σήμερα, η πολιτιστική οικειοποίηση παίρνει πολλές μορφές – το βλέπουμε σε μουσικά φεστιβάλ, όπου φορούν παραδοσιακά ρούχα που ανήκουν σε όλλους πολιτισμούς. Το βλέπουμε στη μόδα ακόμα, με παράδειγμα το 2019, ο οίκος Gucci τιμωρήθηκε για την πώληση τουρμπάνι, αξίας 600 £ όπου και θεωρήθηκε ότι δεν υπήρχε ευαισθητοποίηση ως προς στον πολιτισμό των Σιχ. Η Dolce & Gabbana αντιμετώπισε αντιδράσεις μετά την ανάρτηση βίντεο ενός μοντέλου από την Κίνα, που προσπαθούσε να φάει ζυμαρικά και πίτσα με ξυλάκια ως μέρος της καμπάνιας της στη Σαγκάη.

Η οικειοποίηση έναντι της εκτίμησης της διαφορετικής κουλτούρας έγκειται στην διαφορά ότι η οικειοποίηση χλευάζει ή γελοιοποιεί μια κουλτούρα ή περιλαμβάνει την αντιγραφή από influencers, και πρόκειται είτε για μουσική, τρόπο ζωής , μόδα ή για χρήση στοιχείων για προσωπικό κέρδος. Η σημαντική πτυχή του καθορισμού της πολιτισμικής οικειοποίησης είναι ότι ο «δανεισμός» γίνεται εκμετάλλευση.

«Η πλήρης εκτίμηση περιλαμβάνει κατανόηση», δήλωσε ο Τζέιμς Γιάνγκ, καθηγητής φιλοσοφίας  και συγγραφέας του Cultural Appropriation and the Arts. «Για παράδειγμα, ένα μουσικό ύφος περιλαμβάνει τη γνώση, κάτι για την ιστορία του στυλ, τις συμβάσεις που χρησιμοποιεί, τον ρόλο που παίζει σε έναν πολιτισμό και η χρήση του τι εκφράζει. Πολλά παραδείγματα μπορούν να δοθούν για άτομα που έχουν γίνει εκτιμητές ή γνώστες των προϊόντων μιας άλλης κουλτούρας».

Το να μοιραζόμαστε και να είμαστε μέρος των πολιτισμών των άλλων είναι ένας υγιής τρόπος για να συνυπάρχει η κοινωνία και να μάθουμε ο ένας για τον άλλον. Μόνο όταν το κάνουμε χωρίς σεβασμό για τα πολιτιστικά στοιχεία που έχουν ομάδες, μια πράξη εκτίμησης μετατρέπεται σε απαλλοτρίωση.