Ποδήλατο: Συγχρονίσου μαζί του και απόλαυσε την διαδρομή

Σε όλους μας γνωστό και πολύ διαδεδομένο στις μέρες μας το ποδήλατο, έγινε από παιδικό παιχνίδι, τρόπος μετακίνησης, άθλησης, ακόμα και έκφραση οικολογικής συνείδησης.

Ένας σύντομος περιγραφικός ορισμός της μηχανικής του ποδηλάτου είναι απαραίτητος για να καταλάβουμε την αναγκαιότητα του.

Είναι ένα όχημα που έχει διαφορετικό μέγεθος ανά ηλικία και διαφορετική δομή ανά φύλλο που το χρησιμοποιεί.

Οι διαστάσεις του θα λέγαμε κατά γενικό ορισμό ορίζουν ένα επίπεδο μακρόστενο αντικείμενο αφού η τρίτη διάστασή του είναι πολύ μικρή σε σχέση με τις άλλες δύο.

Εκείνο αποτελείται από συμπαγή σκελετό που συνδέεται με άλλα περιστρεφόμενα μέρη όπως η θέση του καθίσματος, το τιμόνι ,τις ρόδες, τον μηχανισμό κίνησης και τα πετάλια.

Η θέση είναι το σημείο στο ποίο ορίζεται η τοποθέτηση του αναβάτη που χειρίζεται το όχημα. Η θέση είναι σταθερή στο κέντρο του οχήματος και αυξομειώνεται το ύψος της ανάλογα με το ύψος του αναβάτη. Με λίγα λόγια οι διαστάσεις τους είναι ανάλογες.

Το τιμόνι είναι το εξάρτημα εκείνο που με την περιστροφική του κίνηση, κατευθύνει το όχημα δεξιά, εμπρός, αριστερά. Όμως δεν πηγαίνει προς τα πίσω αλλά μπορεί να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση δια της περιστροφής του οχήματος γύρω από τον εαυτό του. Το τιμόνι το χειρίζεται ο αναβάτης με τα δύο χέρια το καθένα σε κάθε πλευρά που αντιστοιχεί.

Οι ρόδες είναι κείνες που κινούν το όχημα και είναι δύο ίδιες συνήθως που συνδέονται στον σκελετό και τοποθετούνται η μία πίσω από την άλλη σε στοίχιση.

Αυτές έχουν δικής τους ανεξάρτητη δομή που την σχηματίζει ένα κυκλικό στεφάνι που στηρίζεται στον σκελετό με δυο σειρές ακτίνες συνδέοντας το με το κέντρο του κύκλου με σύνδεσμο στον σκελετό. Έτσι  εξασφαλίζεται η σταθερή περιστροφή γύρω από ένα κέντρο και η διατήρηση του κύκλου. Αυτές για να είναι λειτουργικές έχουν σαν προστατευτικό του εξωτερικού στεφανιού λαστιχένιες ρόδες, που περιέχουν εσωτερικά αέρα για να αντέχουν τους κραδασμούς και την τριβή από το έδαφος και τα φορτία του αναβάτη και του οχήματος. Βέβαια υπάρχουν και προδιαγραφές για αυτά ανάλογα που θα χρησιμοποιηθεί το όχημα (πόλη, βουνό κ.λ.π.).

Οι ρόδες κινούνται με τον μηχανισμό κίνησης που επιτρέπει να κινηθούν μόνο ταυτόχρονα και παράλληλα με την ίδια ταχύτητα περιστροφής. Αυτή ορίζεται βέβαια με την ταχύτητα που ορίζει την κάθε στιγμή ο αναβάτης. Αυτός ο μηχανισμός επιτρέπει να μεταδίδεται η κίνηση από τον έναν τροχό στον άλλο την στιγμή που θα κινηθεί ο πρώτος.

Για να επιτευχθεί αυτό απαραίτητο εξάρτημα είναι και τα πετάλια που συνδέονται με τον μηχανισμό και βρίσκονται πάντα αντίθετα το ένα από το άλλο, ώστε το κάθε πόδι του αναβάτη να δίνει την αντίθετη κίνηση από το άλλο για γίνει δυνατή και να διατηρηθεί η συνεχής ροή της κίνησης.

Όμως το όχημα αυτό κινείται μόνο με την δύναμη του αναβάτη και κατευθύνεται από τον ίδιο θέτοντας την ιδιότητα του οδηγού του οχήματος.

Εκείνος για να κινηθεί χρειάζεται την ταυτόχρονη κίνηση των ποδιών, των χεριών και του κορμού καθώς και την συγκέντρωση των αισθήσεών του στον στόχο του.

Ωστόσο ο οδηγός έρχεται σε επαφή με το όχημα σε τρία σημεία ώστε να υπάρχει πλήρης σύνδεση αλλά και ευελιξία.

Υπάρχουν βέβαια στάδια που ο αναβάτης έχει την δυνατότητα να μάθει να οδηγεί το ποδήλατο.

Για την διευκόλυνση του στην παιδική ηλικία προστίθεται ένα επιπλέον εξάρτημα, οι δύο βοηθητικές ρόδες που μπαίνουν εκατέρωθεν της πίσω ρόδας για να στηρίζεται το όχημα από μόνο του έως να κατανοήσει την έννοια της ισορροπίας.

Μετά από αυτό αυτές αφαιρούνται είτε μία-μία είτε και οι δύο μαζί. Βέβαια υπάρχουν πάντα οι περιπτώσεις εκείνων που έμαθαν ευκολότερα χωρίς την βοήθεια τους, έχοντας τόλμη, θέληση και πίστη στις δυνάμεις τους.

Σε αυτό το σημείο καταλαβαίνουμε ότι το όχημα το συγκεκριμένο για να κινηθεί βασίζεται εκτός των άλλων και στην ισορροπία η οποία παίζει και πρωταγωνιστικό ρόλο. Και αυτή την ορίζει αποκλειστικά ο οδηγός για να ισορροπήσει το όχημα.

Αναλύοντας λοιπόν αυτό το εργαλείο που ονομάζεται ποδήλατο επειδή την κίνηση την δίνουν τα πόδια, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν είναι παρά ένα στατικό αντικείμενο χωρίς οδηγό.

Η ταχύτητα που κινείται αυτό το όχημα είναι ικανή να δώσει το περιθώριο στον οδηγό να μπορεί να δει , να παρατηρήσει την διαδρομή και να την απολαύσει ρυθμίζοντας την ο ίδιος.

Αλλά ακόμα και να κινηθεί ταχύτατα με σκοπό την άθληση πάλι στις δικές του δυνάμεις βασίζεται για να κάνει οποιαδήποτε διαδρομή.

Αυτό που θα παρατηρήσει κανείς είναι ότι είναι πιο εύκολο να ισορροπήσει το όχημα όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτατα κίνησης. Όμως για να δεις με μεγαλύτερη διαύγεια χρειάζεται η μικρότερη δυνατή ταχύτητα κίνησης. Αυτό απαιτεί μεγάλη εξάσκηση ισορροπίας.

Αυτή η κίνηση όμως πως μπορεί να περιγραφεί; Θα έλεγα ότι όσο το ένα πόδι δίνει άνιση δύναμη πίεσης από το άλλο καθώς και τα χέρια δεν συγκρατούν λόγω αυτής της ανισότητας το τιμόνι σταθερό στην ευθεία, το ποδήλατο θα κάνει μια καμπυλωτή ζιγκ ζαγκ διαδρομή.

Αυτή θα αλλάζει σχηματική απεικόνιση ανάλογα με την αυξομείωση της δύναμης των ποδιών δίνοντας πότε σταθερή διακύμανση και πότε άναρχη ή ακόμη και την διαδοχική μορφοποίηση διακυμάνσεων.

Αν εξομοιωθεί η δύναμη πίεσης των ποδιών τότε μαζί με την σταθεροποίηση των χεριών η καμπυλότητα της διακύμανσης θα τείνει στην ευθεία.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της απόστασης διαδρομής αλλά και την αποφυγή συγκρούσεων με άλλα εμπόδια.

Οι όροι λοιπόν να γίνει κανείς ποδηλάτης είναι να είναι καλός οδηγός και αυτό προϋποθέτει να ξέρει καλή ισορροπία, να έχει γερά πνευμόνια, καλή φυσική κατάσταση, και καλό προσανατολισμό.

Και μιλώντας για προσανατολισμό καταλαβαίνουμε ότι χωρίς αυτόν δεν θα ξέρει ποτέ που βρίσκεται σε σχέση με την εκκίνηση, ούτε που πάει σε σχέση με αυτήν, με αποτέλεσμα να μην ξέρει το πως και το γιατί βρέθηκε κάπου και πως επιστρέφει.

Όμως, όπως γνωρίζουμε ο σταθερός ρυθμός μας εξασφαλίζει να κουραζόμαστε λιγότερο και να αυξάνουμε την αντοχή μας.

Αντίθετα λοιπόν για να αποκτήσει κάποιος τέτοιες δεξιότητες ένα καλό εργαλείο είναι το ποδήλατο.

Για να πετύχει όμως το καλύτερο αποτέλεσμα ένα συστατικό είναι πραγματικά πολύ απαραίτητο.

Η αγάπη για την διαδικασία της ποδηλασίας για να εμπιστευτεί τις δυνάμεις του, γιατί μόνο τότε δεν θα παραιτηθεί στο πρώτο στραβοπάτημα και στην πρώτη τούμπα αλλά θα επιμείνει να βελτιωθεί μέχρι να πάψει να πέφτει αλλά να γίνει ένα σώμα με εκείνο και να συγχρονιστεί με την ροή που απλώνεται μπροστά του.

Όσο για την ατομικότητα της διαδικασίας είναι μεν ευχάριστη αλλά περισσότερο όταν υπάρχουν συνταξιδιώτες που είτε γνωρίζουν τον δρόμο, είτε τον ανακαλύπτουν μαζί.

Αυτό έχει το καλό να υπάρχει εξωτερική βοήθεια αν χρειαστεί αλλά και να μοιράζονται τα οφέλη βελτιώνοντας τις συνθήκες της διαδρομής.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ένα : «Εσύ δεν είσαι παρά η κινητήριος δύναμη ενός μηχανισμού σχεδιασμένου έτσι ώστε όταν συγχρονιστείς μαζί του, καθίσταται δυνατή η συνεχής ροή σε μια απολαυστική διαδρομή».