Πέγκυ Καραμπάτου: «Η Ψυχή Μου Είναι Δυνατή Και Η Καρδιά Μου, Αγαπάει Και Συγχωρεί!»

Υπάρχουν κάποιες μέρες που θέλεις να πας να πιεις ένα καφέ με αγαπημένα σου πρόσωπα και να μοιραστείς σκέψεις. Μία από αυτές τις ημέρες ήταν την προηγούμενη εβδομάδα στο αγαπημένο μου μαγαζί Sessile και την Μαίρη Καρατσιώλη. Πάντα με αυτήν την γυναίκα κάνω όμορφες συζητήσεις και βέβαια “ψαχουλεύω” και δοκιμάζω ότι καινούργιο έχει φέρει. Γυναίκες βλέπεις! Εκείνη την ημέρα όμως είχα την χαρά να γνωρίσω ένα εξαιρετικά όμορφο πλάσμα την Πέγκυ Καραμπάτου. Ένα πλάσμα πολυπράγμων, φιλόλογος, συγγραφέας, ψυχολόγος, όμορφη, μορφωμένη, κυνηγάει τα όνειρά της και έχει μία καρδιά διαμάντι. Έχει περάσει και περνάει πολλά στην ζωή της, αυτό όμως που μας διηγείται παρακάτω, την κάνει πιο δυνατή, πιο γλυκιά και πιο ανοιχτή στο να μοιράζει χαμόγελα, αγάπη, αλλά και να βοηθάει άλλους ανθρώπους. 

Εκείνο το βράδυ που γνώρισα την Τάνια, είχα μια φωτογράφιση για την νέα κολεξιόν ρούχων της αγαπημένης μου Μαίρης και η Τάνια μου έκανε την τιμή και ήρθε, για να μιλήσουμε μέσα από μια συνέντευξη από καρδιάς, που έγινε και συνεργασία. Και όσα πρόλαβα να της πω και όσα δεν πρόλαβε και εκείνη να μου πει, θα γίνουν λέξεις μου ”δικές σας”…..για τον επόμενο καιρό, για όσο πάρει….για όσα ο χρόνος φέρει.

Με λένε Πέγκυ Καραμπάτου, είμαι 44 χρονών, μητέρα μιας υπέροχης κόρης, αφοσιωμένη σε ό,τι αγαπάω και ας μην με αγαπήσει ποτέ. Φιλόλογος, συγγραφέας, ψυχολόγος…..ονειροπόλα στον δικό μου κόσμο και ρεαλίστρια όταν πρέπει. Νοσώ εδώ και πάνω από 13 χρόνια με Χρόνια Μυελογενή Λευχαιμία. Ίσως να μην γίνω ποτέ καλά, αλλά είμαι καλά. Η ψυχή μου είναι δυνατή και η καρδιά μου, αγαπάει και συγχωρεί. Είμαι γυναίκα μιας εποχής, που οι ρυθμοί και οι άνθρωποι δεν είναι δίκαιοι, είναι εγωιστές και μοναχικοί μέσα σε τόσο πλήθος…..δεν είναι πάντα όμορφοι μέσα τους, δεν είναι αληθινοί….μα είναι η ζωή μας, η καθημερινότητα μας. Και εγώ αποφάσισα για μένα και για εκείνους που αγαπάω, μα και για εκείνους που δεν μπορούν μόνοι τους ή δε αγαπήθηκαν ποτέ, να τα αλλάξω όλα…..μα όλα; Ναι όλα….και ένας μόνο μπορεί, θα με ρωτήσετε;

Ναι….μπορεί….όλα ξεκινούν από μια ιδέα και σαν την συλλάβει το μυαλό μας, η ψυχή μας βρίσκει και δύναμη και θάρρος και τρέλα αν θέλετε να τα αλλάξει όλα…..θα σας πω…..σαν μια ιστορία δίχως τέλος, που οι συνοδοιπόροι έγιναν σύμμαχοι, συνεργάτες, φίλοι, εμπόδιο, οχυρό και όραμα! Μα πάνω από όλα, αυτό που μου έδωσε φτερά, ήταν η απόφαση μονόδρομος να ζήσω και να μην εγκαταλείψω ποτέ την μάχη. Ο θάνατος με φλέρταρε πολλές φορές και τα κακά μαντάτα με βρήκαν στα 31 μου χρόνια, δίχως να ξέρω αν θα ξαναδώ ποτέ την κόρη μου. Το παιδί μου ήταν 18 μηνών όταν έγινε η διάγνωση μου με τον καρκίνο και εγώ μέσα στο απόλυτο σοκ παγωμένη….”τι, αυτό ήταν με μένα, πάει τέλειωσα;”, φώναξα στον αέρα και κοιτούσα τους ουρανούς, περιμένοντας μια απάντηση που θα με παρηγορούσε. Και το παιδί μου τι θα έχει να θυμάται από μένα;…..κάποιες φωτογραφίες μας, κάποια δικά μου αντικείμενα, τα ρούχα μου, τα βιβλία μου….την μυρωδιά μου, που θα ξεχάσει μαζί με την φωνή μου όσο μεγαλώνει;…..Όχι ξαναφώναξα….εγώ θα ζήσω και σαν σηκωθώ και πάλι όρθια, θα σηκώσω στις πλάτες μου και εκείνους που δεν έχουν δικά τους φτερά να πετάξουν ψηλά…..μαζί θα πετάμε, μαζί!

Στα 13 χρόνια που έμαθα κάθε πρόσωπο του καρκίνου, γνώρισα ζωές, μοίρες και κάθε λογής ανθρώπους. Έκανα χημειοθεραπείες, έκανα και κάνω καθημερινά φαρμακευτικές αγωγές και θεραπείες, που με φτάνουν στα όρια των δυνάμεων μου, μα μου προσθέτουνχρόνια στην παλάμη μου επάνω. Έχασα ανθρώπους, έκλεισα τα μάτια τους, κράτησα το χέρι τους, τους άναψα το κεράκι που μου ζήτησαν για το τάμα τους….τους είπα ψέματα να μη φοβούνται για να μην χάσουν την ελπίδα, τους προετοίμασα για τον θάνατο….με μίσησα για το χαμόγελο μου που τους χάριζα, ενώ μέσα μου ήταν πόνος και δάκρυ….προσποιήθηκα πως δεν είναι το τέλος, αλλά μόνο μια κακιά στιγμή και θα περάσει ….λίγη υπομονή ακόμα, υπομονή έλεγα, θα περάσει και αυτό…..η ελπίδα…..ναι αυτό με πεισμώνει και θα με πεισμώνει …..η ελπίδα και η λογική που δεν υπάρχει στον πόνο.

Είμαι μέλος, εθελόντρια και αρωγός συλλόγων και φορέων με θέμα τον καρκίνο στην Ελλάδα και ας ζω στο εξωτερικό. Εργάζομαι και στα δυο μου επαγγέλματα, ασχολούμαι με την τέχνη μου, που μου δίνει άλλα χρώματα όταν πρέπει. Αρθρογραφώ και συγγραφώ….συνθέτω και ονειρεύομαι. Λατρεύω την μαγειρική…..μου αρέσει το φαγητό και ανακατεύω τις παλιές συνταγές με την νέα μόδα γεύσεων. Μεγαλώνω την κόρη μου όπως εγώ δεν μεγάλωσα….άλλοτε είμαι η μαμά της και άλλοτε γίνεται εκείνη η μαμά μου….το παιδί μου, σήμερα 15 χρονών, από προστατευόμενη μου έγινε προστάτιδα μου…..το καμαρώνω αυτό το παιδί….ένα αθόρυβο παιδί, που ξέρω πως θα γίνει μια δυνατή γυναίκα κάποτε, γεμάτη αγάπη και σεβασμό για τον συνάνθρωπο .

Και ένα βράδυ, που άκουγα το αγαπημένο μου τραγούδι και χάζευα παλιές μου φωτογραφίες άσχημων στιγμών, πήρα την απόφαση να κάνω την ιδέα μου πράξη…..Γυναίκα με καρκίνο, στον καρκίνο…..πιο δυναμική, πιο θηλυκή, πιο αποφασισμένη από ποτέ! Και την ιδέα αυτή, την δοκίμασα πρώτα σε μένα και μετά πήγα στους άλλους. Μίλησα με γυναίκες που βίωσαν τον καρκίνο από κάθε πλευρά του….άλλοτε ως ασθενείς, άλλοτε ως μητέρες που νόσησαν τα παιδιά τους, άλλοτε ως η γυναίκα σύντροφος και φροντίστρια εκείνων που αγάπησε, μα έχασαν την μάχη. Η γυναίκα που χάσαμε μέσα μας, που ξεχάσαμε πως είναι, επειδή έπρεπε, επειδή δεν γινόταν αλλιώς, επειδή έτσι μας θέλει αυτός ο κόσμος να είμαστε….να μένεις μόνη, να απαρνιέσαι τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα…. να ξεχάσεις πως ήσουν όμορφη, να μην μάθεις ποτέ πόση ομορφιά και δύναμη έχεις μέσα σου. Και μέσα σε αυτό το ταξίδι της αναζήτησης για υλοποίηση και επίτευξη, μου χτύπησε την πόρτα και ένα παιδικό παραμύθι για την μάχη με τον κακό δράκο καρκίνο από μια μικρή μαχήτρια, που ενώνεται με φίλους και εχθρούς, για να διώξουν μακριά τον κακό δράκο. Δυο πρότζεκτ μου, που ήρθα στην Ελλάδα να τα παρουσιάσω και να βρουν ανταπόκριση. Δυο πονήματα μου, που πιστεύω πολύ και πίστεψαν πολλοί δίπλα μου. Και το ταξίδι ξεκίνησε και ο δρόμος άγνωστος….μα ξέρω, δεν θα είμαι μόνη μου. Ξέρω πως στο τέλος της διαδρομής, αν δεν έχω πάρει, θα έχω δώσει….αν δεν θα έχω φτάσει για εκεί που ξεκίνησα, θα έχω ζήσει παραπάνω από όσα ποτέ μου φαντάστηκα.

Tα ρούχα που φοράει είναι Sessili-The female side of life Part from #REDEFINELIFE Collection …
A Reason to LIVE
A Reason to LAUGH
A Reason to LOVE

Φωτογραφίες  studio photo princess