Πασούμι από τον τόπο σου | Η Νικόλ Δαλάτση δημιουργεί τις δικές της «Αλχημείες»

Φθινοπωρινές-χειμωνιάτικες «Αλχημείες» από την Νικόλ Δαλάτση

Με βάση και πάλι την δημιουργική επαναχρησιμοποίηση, οι φθινοπωρινές «αλχημείες» εμπνέονται από τα ολοκέντητα πασούμια, βασικό εξάρτημα της παραδοσιακής ελληνικής φορεσιάς. Σημαντικά στοιχεία όλα τους της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, δημιουργίες με αισθητική αξία που φανερώνουν πολλά για την κοινωνική ιστορία και τις ιδιαιτερότητες των διαφόρων χρονικών περιόδων.

Για την κατασκευή τους επαναχρησιμοποιήθηκαν αγαπημένα εναλλακτικά υλικά, παροπλισμένα στα συρτάρια για χρόνια. Στο πλαίσιο της γνωστής φιλοσοφίας των alchimia vegan shoes, επιχειρώ να  δώσω ένα είδος μακροζωίας στα εργόχειρα που αξιοποίησα  εναλλακτικά. Σας καλωσορίζω λοιπόν σε αυτό τον βιώσιμο, μαγικό, κυκλικό και «πράσινο» κόσμο, που εκτός από εναλλακτική αισθητική συνεισφέρει  αδιαμφισβήτητα και στο περιβάλλον, εξασφαλίζοντας  εξοικονόμηση πόρων, χαμηλό ενεργειακό αποτύπωμα και διαφάνεια.

Εάν με ρωτήσετε πόσο αγαπώ η είμαι δεμένη με τα οικογενειακά «εργόχειρα»  θα απαντήσω αρνητικά, στο πλαίσιο μιας μη ματεριαλιστικής προσέγγισης και της αποφυγής συσσώρευσης πραγμάτων. Είμαι ωστόσο δεμένη με την ιστορία τους. Πάρτε για παράδειγμα, την γεμάτη  με  πολύπλοκα σχέδια και εντυπωσιακά διακοσμητικά μοτίβα παλιά υφαντή κουβέρτα με τα υπέροχα φυσικά  χρώματα (εκρού ταμπά). (Σχέδιο Αχοντούλα). Με σχέδια εμπνευσμένα από τη φύση και την παράδοση, η κουβέρτα θυμίζει έργο τέχνης. Φτιαγμένο στον αργαλειό από την γιαγιά μου που επιστράτευσε μεράκι,  νοικοκυροσύνη,  υπομονή,  πείρα και  επιμονή για το καλύτερο, ομορφότερο και τελειότερο αποτέλεσμα. Με την ευκαιρία να σημειώσω μια από τις πιο στενάχωρες παιδικές μου αναμνήσεις.  Ήταν  η απόσυρση του αργαλειού, όταν σίγησε ο μονότονος αλλά μελωδικός στα παιδικά  αυτιά ξύλινος ήχος του.

Η ολόμαλλη, κατακόκκινη φλοκάτη (βελέντζα)  ένα τυπικά ελληνικό προϊόν  και αισθητικό στερεότυπο των μέσων του 20^ου αιώνα, συμβολίζει τον μόχθο του χειροποίητου υφαντού, δουλεμένου με κέφι και προσωπική εργασία. Σε ένα από τα νέα σχέδια, συνδυάστηκε με πλαστική σακούλα κεντημένη με σταυροβελονιά,  σε μια συνειδητή προσπάθεια να συνδεθούν δυο χρονικά απομακρυσμένες περίοδοι, η σύγχρονη εποχή της μηχανής και της αυτοματοποίησης με την παλιά χειροποίητη παραγωγή. (Σχέδιο Παυλίνα, σχέδιο  Ροδούλα).

Το απλό ταγάρι με την απειρία διακοσμητικών θεμάτων και χρωματικών συνδυασμών όπως ήταν η συνήθεια της εποχής, απαίτησε την ίδια προσοχή και σχολαστικότητα ώστε να μετασχηματιστεί δημιουργικά στο νέο αποτέλεσμα. (Σχέδιο Στεργιανή, σχέδιο Τριάδα).

Η παλιά, πλεχτή με βελονάκι, κουβέρτα με τις εκπληκτικές αρμονίες χρωμάτων που  σκέπαζε τον καναπέ και  έδινε επιπλέον θαλπωρή στις κρύες  ημέρες του χειμώνα αξιοποιήθηκε και αυτή. (Σχέδιο  Παρθενώπη).

Άλλες «πρώτες ύλες» ήταν: το βελούδινο τραπεζομάντηλο του καθιστικού, γύρω από το οποίο συναντήθηκαν φίλοι και γνωστοί για να σχολιάσουν τις ιστορίες της καθημερινότητας. (σχέδιο Γαρυφαλλιά, σχέδιο Γιαννούλα). Το «χειμερινό» σεμεδάκι, με σταυροβελονιά και ολόμαλλα νήματα σε έντονα ζωντανά χρώματα, (σχέδιο Μαριάνθη) , ο σταμπωτός κεντημένος πίνακας  που αναπαριστά το έργο του  William Adolphe Bouguereau   “The Bunch Of Grapes” (Ένα Τσαμπί Σταφύλι) που διακοσμούσε το χωλ (σχέδιο Λεμονιά) και τα πλεκτά μαξιλαράκια. (Σχέδιο Καλλιόπη). ‘Όλα αυτά μεταμορφώθηκαν σε σύγχρονα πασούμια με vintage χαρακτήρα. Κάθε ζευγάρι κρύβει μια ξεχωριστή ιστορία που θέλω να πιστεύω ότι του προσδίδει μοναδική αίσθηση.

Από το πατρικό σπίτι μέχρι τα «πασουμάκια της Αλχημείας», η μεταμόρφωση των εργόχειρων σέβεται και τιμά την δουλειά, τον κόπο, τον χρόνο που διατέθηκε για την κατασκευή τους αλλά και τα συναισθήματα που συνόδευσαν την παραγωγική διαδικασία.

Ας μην ξεχνάμε επίσης την επίπονη παρασκευή της αρχικής πρώτης ύλης. Το μαλλί, για παράδειγμα, πέρασε χρονοβόρα και κοπιαστική επεξεργασία μέχρι τον αργαλειό. Προηγήθηκε η κουρά των ζώων την άνοιξη, το ζεμάτισμα, το πλύσιμο στη βρύση η στο ποτάμι, το στέγνωμα, το λανάρισμα, το πέρασμα στην ρόκα για να γίνει νήμα και το βάψιμο με φυσικά υλικά.

Όλα αυτά βέβαια συνέβαιναν σε προ vegan εποχές. Στις ημέρες μας, οι τρέχουσες ευαισθησίες επιβάλλουν γενικευμένο σεβασμό για όλα τα έμβια όντα και το περιβάλλον που τα φιλοξενεί. Τα alchimia vegan shoes συνεχίζουν να υπηρετούν αυτή την λογική, τον κατά το δυνατόν βιώσιμο τρόπο ζωής. Θέλουν να είναι ένα ακόμα «λιθαράκι» στο συνολικό οικοδόμημα της βιωσιμότητας.

Ακολουθείστε τα alchimia vegan shoes στα social Facebook | Instagram