Skip to main content
admin ajax.php?action=kernel&p=image&src=%7B%22file%22%3A%22wp content%2Fuploads%2F2014%2F12%2Fimages easyblog images 928 49e6c92010764348f7aac47a5db853a3 XL

Πάμε θέατρο: Η ζωή μου στην ΤΕΧΝΗ

ΘΕΑΤΡΟ, επιλογές
Andrew Cowie
Η ζωή μου στην ΤΕΧΝΗ
 
 
 

ΘΕΑΤΡΟ, επιλογές

Andrew Cowie

Η ζωή μου στην ΤΕΧΝΗ

 

Μέ­χρι και την 18η Ια­νουα­ρί­ου θα παί­ζε­ται, στο θέ­α­τρο “Αρ­γώ” (Ε­λευ­σι­νί­ων 15, Με­τα­ξουρ­γεί­ο, τηλ. 210.52.01.684), το έρ­γο του Andrew Cowie “Η ζω­ή μου στην Τέ­χνη”, σε σκη­νο­θε­σί­α Θο­δω­ρή Βουρ­νά, με πρω­τα­γω­νι­στές τον Νί­κο Α­ναγ­νω­στό­που­λο, την Να­τά­σα Μήτ­τα και τον Πα­να­γιώ­τη Νά­τση.

Πρό­κει­ται για μια φαρ­σο­κω­μω­δί­α, που δεν έ­χει …γρα­φτεί για κω­μω­δί­α, α­φού πιο πο­λύ θέ­λει να καταγρά­ψει την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα των αν­θρώ­πων της Τέ­χνης, του Θε­ά­τρου ε­δώ, που ό­λα τα κα­μώ­μα­τά τους ε­στιά­ζο­νται στην α­πό­κρου­ση της α­γω­νί­ας που κυ­ριαρ­χεί και ε­πι­βάλ­λε­ται στις α­πο­φά­σεις και τις πρά­ξεις τους.

Στην υ­πό­θε­ση του έρ­γου έ­χου­με τρεις καλ­λι­τέ­χνες: έ­να σκη­νο­θέ­τη και δύ­ο η­θο­ποιούς, που κά­νουν πρό­βες, με ό­λες τις α­ντί­ξο­ες συν­θή­κες του “ε­πάγ­γέλ­μα­τος”. Υ­πάρ­χει και έ­νας τέ­ταρ­τος η­θο­ποιός, ί­σως επιτυ­χη­μέ­νος, αλ­λά μο­νί­μως α­πών έ­ως …κο­πα­να­τζής.

Οι άλ­λοι τρεις, κου­βα­λώντας βιώ­μα­τα α­να­σφά­λειας, προ­σέρ­χο­νται στις πρό­βες και μπερ­δέ­υουν τα προ­σω­πι­κά τους με αυ­τά του έρ­γου. Θέ­λουν και δεν θέ­λουν, προ­σπα­θούν ή ό­χι, τους “πλα­κώ­νει” και έρωτας και δεν συ­μα­ζεύ­ο­νται… Αρ­χί­ζουν οι πα­ρα­σκη­νια­κές ε­νέρ­γειες/ί­ντρι­γκες, αλ­λά και οι τρεις, αυ­τό που δεί­χνουν πως δεν θέ­λουν, το πο­θούν με μα­νί­α.

Υ­πη­ρε­τούν την υ­πο­κρι­τι­κή ε­ντός και ε­κτός υ­πό­θε­σης του έρ­γου και δη­μιουρ­γούν μια ευ­χά­ρι­στη ι­στο­ρί­α, για τους θε­α­τές και με “αί­σιον τέ­λος” για ό­λους.

Και οι τρεις πρω­τα­γω­νι­στές, με την κα­θο­δή­γη­ση του σκη­νο­θέ­τη Θο­δω­ρή Βουρνά, έ­χουν εμ­βα­θύ­νει στους ρό­λους τους και προ­βάλ­λουν την α­ξιοσύ­νης τους, χω­ρίς καμ­μιά …“κοι­λιά”, σε ό­λη τη διάρ­κεια του έρ­γου. Μά­λι­στα σε τέ­τοιο ση­μεί­ο, βο­η­θού­ντος και του θε­α­τρι­κού χώ­ρου, που αγ­γί­ζουν με πλή­ρη …α­λη­θο­φάνεια, με την υ­πο­κρι­τι­κή τους συ­νέ­πεια, τους θε­α­τές, που τους α­πο­λαμ­βά­νουν.

Ο Νί­κος Α­να­γνω­στό­που­λος, στο ρό­λο του Στή­βεν, του ε­ρα­στή της ύ­πα­ντρης Ρε­βέ­κας, υ­πο­δεί­ε­ται έ­να δύ­σκο­λο ρό­λο, α­φού αυ­τός ει­ναι στη­ριγ­μέ­νος στα κοι­νω­νι­κά, ερ­γα­σια­κά, ε­ρω­τι­κά προ­βλή­μα­τα που κουβαλά. ΄Ο­λα αυ­τά πο­τέ δεν κα­τα­φέρ­νει να τα τα­κτο­ποι­ή­σει ή να τα ξε­δια­λύ­νει, κατ’ ε­πι­θυ­μί­αν του συγγρα­φέ­α, με α­πο­τέλε­σμα να τον πα­ρου­σιά­ζουν σαν έ­να μπερ­δε­μέ­νο χα­ρα­κτή­ρα. Να ό­μως, που παράλλη­λα τον κά­νουν να έλ­κει συ­μπά­θειες. Δύ­σκο­λος ρό­λος για έ­να νέ­ο η­θο­ποιό, σω­στό μαρ­τύ­ριο στα “πρώ­τα” βή­μα­τά του, αλ­λά το τα­λέ­ντο του ξε­χυ­λί­ζει και ό­λα πά­νε ό­πως πρέ­πει.

Η Να­τά­σα Μήτ­τα στο ρό­λο της Ρε­βέ­κας, που …ε­ξου­σιά­ζει τον νε­α­ρό ε­ραστή της, ο συγ­γρα­φέ­ας την θέ­λει να “κά­νει παι­χνί­δι” και με τους συ­μπρω­τα­γωνιστές της. Ο θε­α­τής δια­κρί­νει μια έ­μπει­ρη και κα­πά­τσα γυ­ναί­κα, που τις συμπε­ρι­φο­ρές της κα­λεί­ται να κα­τα­γρά­ψει υ­πο­κρι­τι­κά η ηθοποιός μας Νατά­σα Μήτ­τα. Η ρο­ή του έρ­γου την υ­πο­χρε­ώ­νει να εί­ναι σε “ό­λα μέ­σα”, σε αυ­τό την βο­η­θά και το πα­ρου­σια­στι­κό της και η ερ­μη­νευ­τι­κή ι­κα­νό­τη­τά της.

Τέ­λος, ο Πα­να­γιώ­της Νά­τσης, στο ρό­λο του σκη­νο­θέ­τη, δί­νει μά­χη με τους η­θο­ποιούς που του έ­λα­χε να “στρώ­σει” το έρ­γο. Δύ­σκο­λος ο ρό­λος του, με πολλές ε­ναλ­λα­γές, α­ντα­πο­κρί­νε­ται ά­ψο­γα υ­πο­κρι­τι­κά, συ­νερ­γά­ζε­ται με τους συ­να­δέλ­φους του και ό­λοι μα­ζί έ­χουν έ­να πο­λύ κα­λό α­πο­τέ­λε­σμα.

Αλ­λά για την δη­μιουρ­γί­α αυ­τού του θε­α­τρι­κού έρ­γου δεν κό­πια­σαν μό­νο οι πα­ρα­πά­νω πρω­τα­γω­νι­στές και ο σκη­νο­θέ­της Θο­δω­ρής Βουρ­νάς.

Την με­τά­φρα­ση έ­κα­νε η Βίλ­λυ Τερ­τί­πη, τη μου­σι­κή η Σίσ­συ  Βλα­χο­γιάν­νη, τα εν­δύ­μα­τα φρό­ντι­σε η ΄Αρ­τε­μις Υ­ψη­λά­ντη Να­πο­λέ­ων, το σχε­δί­α­σμα των φω­τι­σμών έ­κα­νε η Κα­τε­ρί­να Μα­ρα­γκου­δά­κη και την καλ­λι­τε­χνι­κή διεύ­θυν­ση α­νέ­λα­βε ο Α­λέ­ξαν­δρος Νι­κό­λα­ος Ζιώ­γας.

Ψυ­χή και “μέ­σα σ’ ό­λα” η βο­η­θός σκη­νο­θέ­τη Σο­φί­α Λε­γά­του. Πο­λύ­τι­μη η προ­σφο­ρά της και αναμφίβολα η πα­ρου­σί­α της.

Να ση­μειω­θεί ό­τι το έρ­γο η “Η ζω­ή μου στην Τέ­χνη” παί­ζε­ται για δεύ­τερη χρο­νιά.

Λευ­τέ­ρης Κρη­τι­κός

Είμαι παιδί της επικοινωνίας και του χαμόγελου και με αφορμή την μέχρι τώρα πορεία μου σε αυτή τη ζωή, θέλησα να «χρωματίσω» τον κόσμο με τη δική μου παλέτα. Έτσι δημιούργησα με πολύ αγάπη το δικό μου διαδικτυακό αποτύπωμα, το likewoman.gr, θέλοντας να γεμίσω τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τις γυναίκες με τη δική μου αστερόσκονη. Πάντα λέω ότι «εκεί έξω βρίσκονται τα πιο μαγικά πράγματα…μη φοβάσαι λοιπόν να τα περπατήσεις».

RECENT

RELATED