Εξαντρίκ ή τρέλα; Οι πιο παράξενες τάσεις στην ιστορία της μόδας!

«Μην είστε μέσα στις τάσεις. Μην γίνεστε υποχείρια της μόδας. Αντί αυτού, να επιλέγετε ποιοι είστε, τι θέλετε να εκφράσετε μέσω του τρόπου που ντύνεστε και τον τρόπο σύμφωνα με τον οποίο εσείς οι ίδιοι προτιμάτε να ζήσετε».

Τα λόγια του αγαπημένου Ιταλού σχεδιαστή Gianni Versace μεταφέρουν την αλήθεια ενός συνειδητοποιημένου ατόμου πάνω στο νόημα της μόδας.

Συχνά όμως, η φυσική ανάγκη να ανήκουμε στην πλειοψηφία και να θεωρούμαστε μοντέρνοι, εκλεπτυσμένοι και ελκυστικοί υπερισχύει της ανάγκης του να είμαστε ο εαυτός μας. Για αυτόν τον λόγο, στην ιστορία της μόδας δεσπόζουν τάσεις που ανεξάρτητα από το εάν είχαν θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο, οδήγησαν στο σήμερα, που αποτελεί ένα «μωσαϊκό» διαφορετικών εποχών της μόδας. Πριν φτάσουμε όμως στο σημείο που είμαστε σήμερα, μεσολάβησαν trends που θα μας προκαλούσαν γέλιο-ή και φρίκη.

Πάμε να τα δούμε παρέα:

1. Λίγη πούδρα ακόμα;

Ίσως φαντάζει μια εξαντρίκ λεπτομέρεια στα κουστούμια των ηθοποιών σε δραματικές ταινίες εποχής, αλλά οι άσπρες περούκες ραντισμένες με πούδρα ήταν το hit της εποχής του Λουδοβίκου XIV. Πέρα από το ότι έκρυβαν επιμελώς την πρόωρη τριχόπτωση, με τον αρωματισμό τους με λουλούδια και φρούτα, όπως η λεβάντα και το πορτοκάλι, κάλυπταν τις δυσάρεστες οσμές που προκαλούσε η σύφιλη. Εξαπλώθηκε μέσω του Λουδοβίκου αυτή η τάση στην Ευρώπη, μέχρι που έχασε το κύρος της όταν το 1795 ξεκίνησε να φορολογείται η πούδρα στην Αγγλία.

2. Φορέματα που «σκοτώνουν»

Στην κυριολεξία! Στην Βικτωριανή εποχή τα φουστάνια σε απόχρωση κυπαρίσσι ήταν το must όσων το βάσταζε η τσέπη τους. Για να βαφτεί το ύφασμα σε αυτήν την απόχρωση, οι εργάτες χρησιμοποιούσαν τεράστιες ποσότητες αρσενικού. Η θέαση σε αυτά τα «θανατηφόρα» ενδύματα λόγω της επισημότητας τους ήταν περιορισμένη, αλλά και πάλι προκαλούσαν ναυτία, μειωμένη όραση και δερματικά προβλήματα. Βέβαια, σε συνδυασμό  με τις άθλιες συνθήκες εργασίας, οι εργάτες πλήχθηκαν περισσότερο, πεθαίνοντας για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ελίτ.

3. «Κινούμενη» φυλακή

Μια πολύ ισχυρή μεταφορά για την θέση της γυναίκας στις αρχές του 20ου αιώνα είναι η φούστα hobble. Φανταστείτε μια φούστα που στενεύει τόσο πολύ στις γάμπες που εμποδίζει την γυναίκα να κάνει περισσότερο από μικρά βήματα. Αυτός ήταν ο τρόπος που βιώνονταν οι γυναίκες από την κοινωνία: σαν ευαίσθητα διακοσμητικά αντικείμενα που πρέπει να δεθούν για να μην έχουν έστω και την δυνατότητα να σκεφτούν να τρέξουν.

4. Ένα ελαφρύ φόρεμα

Στην βασιλεία της γρήγορης, βιομηχανοποιημένης μόδας, δεσπόζει ο πειραματισμός με την χρήση alternative υλικών. Βέβαια, αυτός ο πειραματισμός πρέπει να γίνεται σε πρακτικά πλαίσια, στα οποία δεν εμπίπτει το χάρτινο φόρεμα, που ήταν το trendy απόκτημα της Αμερικανής νοικοκυράς την δεκαετία του 1960. Η πιο τρανταχτή απόδειξη της δύναμης της διαφήμισης. Καθώς αμέτρητες γυναίκες πείστηκαν να αγοράσουν φορέματα σε ανοιχτά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα που δεν φτιάχνονταν με τίποτα άλλο πέρα από χαρτί. Μαζί με ασορτί χάρτινο τραπεζομάντιλο, ενδεικνύονταν για πάρτι και γενικότερα για συνάξεις.

Οι τάσεις για την προσωπική υγιεινή, φροντίδα και ρούχα πολύ συχνά συνδέονται μεταξύ τους. Για παράδειγμα, η ιαπωνική τακτική Ohaguro του να μαυρίζονται τα δόντια με μη φυσικές μεθόδους επειδή τα μαύρα δόντια θεωρούνταν σύμβολο ομορφιάς, συνδέεται με μια παρόμοια πρακτική του 16ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, μια τάση που ξεκίνησε από την Βασίλισσα Ελισάβετ Ι, είναι το μαύρισμα των δοντιών ως απόδειξη της υψηλής κοινωνικής θέσης που επιτρέπει αυξημένη κατανάλωση της τότε ακριβής και εκλεκτής ζάχαρης.

Μια άλλη τακτική της εποχής εκείνης, που είχε υιοθετήσει και η Βασίλισσα Ελισάβετ ήταν το να μην έχουν οι γυναίκες φρύδια. Έχοντας αυτό στο νου, μπορούμε να κοιτάξουμε διαφορετικά την θρυλική Μόνα Λίζα, που φέρει αυτή τη τάση που ταξίδεψε πέρα από τον Βορρά.

Η ιστορία της μόδας είναι συναρπαστική και βοηθά να οριστούν οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες διαφορετικών εποχών, επομένως η γνώση μπορεί να αξιοποιηθεί για αρκετούς σκοπούς πέρα από την ικανοποίησης της αστείρευτης μας περιέργειας. Όπως το να αναλογιστούμε το πώς και το γιατί της κάθε τάσης και να αναπτύξουμε κριτική ικανότητα ως προς αυτή, γιατί μετά από αυτό το άρθρο αδιαμφισβήτητα υπάρχει ομοφωνία  στο ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία-στη μόδα τουλάχιστον!