Ο στιγματισμός στην «Covid-19» εποχή

Μπορεί να είμαστε στις αρχές του 2021, όμως το 2020 θα αποτελέσει ορόσημο για τη μελέτη, εκτός των άλλων, της συμπεριφοράς και της κοινωνικής συνοχής. Στους επόμενους μήνες μετά τον εγκλεισμό θα αναζητήσουμε βασιζόμενοι σε συμπεριφορικά μοντέλα κατά πόσο έπληξε ο κορωνοιός τον τρόπο διαχείρισης των καθημερινών διαπροσωπικών μας σχέσεων. Η φοβία για την προσωπική υγεία, η οικονομική ανασφάλεια και η αλλαγή του εργασιακού τρόπου λόγω της τηλεργασίας ενισχύουν την εσωστρέφεια και προκαλούν συναισθήματα όπως η απογοήτευση κι ο θυμός.

Επίσης αν κι ο «Covid-19» επιλέχθηκε μετέπειτα από αρκετές εισηγήσεις ως εκείνη η κωδικοποιημένη ονομασία για να μην αναφέρεται σε γεωγραφική τοποθεσία, σε ζώο, σε πρόσωπο ή σε μια ομάδα ανθρώπων για την αποφυγή του στιγματισμού, σημείο των καιρών αποτελεί κι ο κοινωνικός στιγματισμός νοσούντων και εργαζομένων σε δομές υγείας.

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της συμπεριφοράς αποτελεί ο κοινωνικός στιγματισμός που δέχτηκε νοσηλεύτρια όταν στην προσπάθειά της να νοικιάσει διαμέρισμα, ο ιδιοκτήτης ακύρωσε τη συμφωνία της μαζί της όταν ο ίδιος και οι ένοικοι της πολυκατοικίας έμαθαν πως εργάζεται σε ΜΕΘ. Ο κορονοϊός ξαναδίνει σήμερα τη σκυτάλη σε έναν αόρατο εχθρό.

Με βάση τη θεωρία του στίγματος, οι πολλοί στιγματίζουν τους λίγους και διαμορφώνουν μια ακόμα «τοξικότητα» στην ήδη  πληττόμενη κοινωνία.

Η ενημέρωση όλων μας χρίζεται αναγκαία ώστε να ανταπεξέλθουμε πλήρως στα αποστήματα που αυτός ο πολυσχιδής ιός προσπαθεί να επιφέρει.

Ακολουθεί το μήνυμα της νοσηλεύτριας στην προσωπική της σελίδα

«Οι συνάδελφοι μου και εγώ έχουμε υποστεί αρκετές φορές κοινωνικό ρατσισμό αυτούς τους μήνες και ας προσέχουμε και ας έχει γεμίσει η μούρη μας σπυριά και σημάδια από τις μάσκες», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Η ανάρτησή της όπως ήταν φυσικό ξεσήκωσε οργίλες αντιδράσεις για τον ρατσισμό που δέχτηκε.

Αναλυτικά η ανάρτησή της:

«Μετράω 9 μήνες που εργάζομαι σε νοσοκομείο αναφοράς. Αρχικά ήταν όλα άγνωστα για όλους μας και ο φόβος επικρατούσε. Γνωστοί και φίλοι, μου έλεγαν πως μπορώ και δουλεύω σε αυτές τις συνθήκες και με ρωτούσαν αν φοβάμαι.

Φοβάμαι έλεγα αλλά προσέχω.

Καθώς οι μέρες περνούσαν έβλεπα τα βλέμματα τους πάνω μου με αγωνία, καχυποψία και φόβο. Όσοι ήξεραν πού δουλεύω έκαναν ένα βήμα πίσω. Δε τους κατηγόρησα ποτέ, τους κατανοούσα.

Πριν λίγο καιρό έψαχνα να βρω σπίτι, βρήκα, το έκλεισα, έδωσα εγγύηση και μια μέρα μετά με πήρε ο ιδιοκτήτης να μου το ακυρώσει γιατί έμαθε η πολυκατοικία ότι δουλεύω σε ΜΕΘ και φοβήθηκαν ότι θα τους κολλήσω. Ξαφνιάστηκα. Στεναχωρήθηκα. Έκλαψα. Έκλεισα το τηλέφωνο και με δάκρυα στα μάτια έφυγα για την δουλειά. Ένιωθα οργή και θυμό.

Οι συνάδελφοι μου και εγώ έχουμε υποστεί αρκετές φορές κοινωνικό ρατσισμό αυτούς τους μήνες και ας προσέχουμε και ας έχει γεμίσει η μούρη μας σπυριά και σημάδια από τις μάσκες.

Είμαι η Βάλια, λοιπόν και είμαι πάλι αρνητική».

Ακολουθήστε στα Social Facebook | Instagram | web ή στείλτε μου mail με απορίες σας, ερωτήσεις ή και προβληματισμούς σας.

photo unsplash