Ο γυναικείος δυναμισμός και το πάθος παίρνουν μορφή μέσα από τα μάτια των σχεδιαστών

Στο πέρασμα των χρόνων ο γυναικείος δυναμισμός και η θηλυκότητα πήρε μορφή μέσα από τα μαγικές ιδέες μεγάλων σχεδιαστών.

Η Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος, ακτιβίστρια και φεμινίστρια, Simone de Beauvoir, είχε εκφράσει – μεταξύ άλλων αποφθεγμάτων που έχουν μείνει στην ιστορία – την φράση «Γυναίκα δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι».

Δεδομένου του χωροχρονικού πλαισίου κάτω από το οποίο είχε διατυπωθεί η φράση αυτή, ήταν αναμενόμενο να μη βρει σύμφωνους μεγάλη μερίδα του ανδρικού (κυρίως) πληθυσμού. Είναι σημαντικό να θυμάται κανείς πως πρόκειται για έναν ανδροκρατούμενο χώρο εργασίας, στον οποίο τότε το γυναικείο φύλο, ξεκινούσε τον αγώνα του για διεκδίκηση ίσης αντιμετώπισης και πληρωμής με το ανδρικό.

Πώς λοιπόν, γίνεται αποδεκτή και ακόμη και θεμιτή η επιλογή έκφρασης μέσω της μόδας για μία γυναίκα, τονίζοντας τη θηλυκότητά της, δίχως να αποτελεί αυτό διαχωριστική γραμμή μεταξύ εκείνης και ενός άνδρα της ίδιας κοινωνίας, που θα κοστίζει στην ίδια την υπόληψή της και τον τρόπο που αντιμετωπίζεται;

Παρακάτω θα δούμε κάποιες από τις φορές που η μόδα και οι σχεδιαστές της, λειτουργούν επικουρικά στην προσπάθεια αυτή, για την έκφραση της θηλυκότητας ως ένδειξη δυναμισμού και ισχύος.

H Sintra Martins, κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του brand της που ονομάζεται Saint Sintra, το οποίο έχει κατακτήσει τη Νέα Υόρκη, έχοντας ως επόμενο στόχο την γενέτειρα της μόδας, το Παρίσι. Σε αναφορά που κάνει η ίδια σε συνέντευξη της στη Vogue σχετικά με το λεγόμενο Bimbo Couture, δίνει έμφαση στην σημασία που έχει η προβολή μιας εικόνας που θα συνδυάζει επιτυχώς τον δυναμισμό με τον αισθησιασμό, μέσω των ρούχων. Απευθύνεται σε γυναίκες που επιθυμούν να ορίζουν οι ίδιες τον εαυτό τους, την εικόνα που παρουσιάζουν, δίχως να υποβάλλονται σε κοινωνικά στερεότυπα και φόρμες που αφορούν είτε το γυναικείο φύλο, είτε σημεία του σώματος που φέρει αυτό. Συγκεκριμένα η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της στην Vogue: “Θεωρώ πως έχει ενδιαφέρον να αναλογιστούμε τους τρόπους που τα ρούχα επηρεάζουν το πώς κινούμαστε σε αυτόν τον κόσμο και είναι εμφανές για εμένα πώς έχουν επηρεαστεί οι γυναίκες από τις κοινωνικές απαιτήσεις. Η μόδα είναι μία οπτική γλώσσα και θέλω οι πελάτισσες μου να νιώθουν σέξι, δυνατές, ότι κάποιος αναγνωρίζει την παρουσία τους.”. H «bimbo» σύμφωνα με την σχεδιάστρια, πρόκειται για μία γυναίκα που μετατρέπει σε όπλο την θηλυκότητά της, με απώτερο σκοπό την αντίσταση στην κάθε κοινωνία που σεξουαλικοποιεί το αναπαραγωγικό σώμα.

Προχωρώντας σε μία ακόμη προσωπικότητα του χώρου που άλλαξε τα δεδομένα, αξίζει να γίνει αναφορά στον Azzedine Alaïa. Σπούδασε γλυπτική, ώστε να ασχοληθεί με το σχέδιο μόδας στο Παρίσι, μαθητεύοντας στο πλευρό του Thierry Mugler. Υπό την οπτική του σχεδιαστή, το γυναικείο σώμα θεωρείται τέχνη, έμοιαζαν με αισθησιακά γλυπτά. Εισάγοντας τη λύκρα και το δέρμα σαν υλικά στον κόσμο της υψηλής ραπτικής, δίνοντας έμφαση με αυτόν τον τρόπο στις καμπύλες του γυναικείου σώματος. Μέσω του Alaïa, ο ερωτισμός έγινε «φορετό», μέσω των υλικών και των σχεδίων του. Αντικατοπτρίζει σε πολλές εικόνες η διαχρονική μούσα του: Naomi Campbell, φορώντας διάφανο catsuit με βελούδινες λεπτομέρειες (χειμερινή συλλογή του ‘91).

O John Galliano, αγαπά να παρουσιάζει μέσω των κολεξιόν του δραματικές ιστορίες, ταξιδεύοντας το κοινό με δραματικά παραμύθια και τους ευφάνταστους έρωτες μέσω των οποίων μας φέρνει κοντά με τις συλλογές του. Οι συλλογές του κατά γενική ομολογία μοιάζουν σαν να είναι βγαλμένες από παραμύθια, διατηρώντας τον τρόπο παρουσίασης αυτό τόσο όσο εργαζόταν στον Dior, και ως creative manager στον Margiela.

Ακόμη ο Alexander McQueen αναφέρει: «Σχεδιάζω ρούχα γιατί θέλω οι γυναίκες να φαίνονται αθώες ή αδαείς. Ξέρω τι είναι μισογυνισμός. Θέλω ο κόσμος να φοβάται εκείνες που ντύνω». Ο αισθησιασμός που εκπέμπουν τα σόου του McQueen, αλλά και η ζωντάνια, όπως και ο δυναμισμός και η αγριότητα, όταν πρόκειται για την παρουσίαση γυναικείας κολεξιόν, είναι πάντα παρούσες. Βασικός στόχος είναι η εκθείαση του γυναικείου φύλου και ο απεγκλωβισμός από τις κοινωνικές συμβάσεις γύρω από το γυναικείο σώμα και την διαφορετική αντιμετώπιση που υφίστανται οι γυναίκες σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής λόγω αυτού, εν συγκρίσει με το ανδρικό.