Ο φόβος της απόρριψης και πως θα τον «πετάξεις» από πάνω σου!

Τον τελευταίο μήνα άρχισα να δέχομαι και εγώ θεραπεία εαυτού (ναι……ναι…… κανείς δεν είναι τέλειος!).

Στην τελευταία συνεδρία λοιπόν, που είχα με τον θεραπευτή μου, εξερευνήσαμε κάποια θέματα που, όπως πάντα, προέρχονταν από την παιδική ηλικία (αυτής της ζωής).

Ένα απ’ αυτά είναι και ο φόβος της απόρριψης, που κουβαλούσα από μωρό μάλλον, και που γιγαντώθηκε στην πορεία της ζωής μου. Κι επειδή γιγαντώθηκε (δεν αναλύω τώρα τα «γιατί») προσέλκυα καταστάσεις και ανθρώπους που τις περισσότερες φορές με απέρριπταν. Και όταν το κάνανε, εγώ επιβεβαίωνα τον φόβο που είχα για την απόρριψη και την άποψη που είχα για μένα ότι δεν αξίζω και πολλά.

Καταλαβαίνεις τον φαύλο κύκλο που δημιουργήθηκε, από εμένα βέβαια, και όσο κι αν έκανα δουλειά με μένα τα τελευταία είκοσι χρόνια, αυτό όπως και μερικά άλλα, μπορεί να κατάφερα να τα «στρογγυλέψω» για να μην γδέρνομαι στις γωνίες τους, δεν κατάφερα όμως να τα απομακρύνω από μέσα μου.

Γιατί σου τα λέω αυτά όμως;

Για να σου μεταφέρω αυτό που μου είπε ο θεραπευτής μου και που ήταν σα να έσταξε βάλσαμο μέσα μου, στην κυριολεξία και που μπορεί κι εσύ όταν το διαβάσεις να αισθανθείς το ίδιο. Όχι απαραίτητα για το ίδιο θέμα που έχω εγώ, αλλά νομίζω έχει εφαρμογή παντού!

Δεν υπάρχει λόγος καταρχήν να απομακρύνεις τίποτα απολύτως από μέσα σου. Όλα είναι δικά σου, είναι «παιδιά» σου και το μόνο που θέλουν είναι να τα κοιτάξεις. Να διαβεβαιώσεις ότι τα βλέπεις , τα ακούς και δεν τα αγνοείς, δεν τα απορρίπτεις, δεν τα κατακρίνεις. Είτε φόβος λέγεται αυτό, είτε θυμός, είτε ντροπή, χαρά, ενθουσιασμός, είναι τα συναισθήματά σου!

Αυτό που μπορείς να κάνεις για να νιώσεις εσύ καλύτερα και να καταλάβεις ότι αξίζεις ούτως ή άλλως, είναι να δημιουργήσεις ΕΣΥ τις συνθήκες αποδοχής του εαυτού σου μέσα σου.

Να αποδεχτείς ΕΣΥ όλα τα χαμηλής και υψηλής συχνότητας συναισθήματα και καταστάσεις, χωρίς να απορρίπτεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Έτσι η απόρριψη που έπαιρνες ή νομίζεις ότι έπαιρνες (ανάλογα την περίπτωση) από εξωτερικούς παράγοντες, θα έρθει να ισορροπήσει με την αποδοχή που θα δείξεις εσύ στον εαυτό σου.

Μπορεί να ακούγεται τόσο απλό, μπορεί να σκέφτηκα μετά «καλά δεν μπορούσα να το καταλάβω τόσα χρόνια ;» Αλλά ακόμα κι αυτό κατάκριση είναι προς εμένα. Όχι, προφανώς και δεν το είχα καταλάβει, Συνήθως τα πιο απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα, είναι κι αυτά όμως που αξίζουν περισσότερο. Οπότε, αυτό που κατάλαβα εγώ απ’ αυτή τη συνεδρία μου είναι ότι: οι εξωτερικοί παράγοντες είναι αυτοί που είναι κι εγώ καμία ευθύνη δεν έχω γι’ αυτούς. Γι’ αυτό που έχω ευθύνη και μπορώ ν’ αλλάξω, να εξελίξω, να ισορροπήσω είναι τα «παιδιά» τα δικά μου. Τα συναισθήματά μου. Και όταν τα κοιτάω, τα παραδέχομαι και τα αποδέχομαι, τότε είμαι σε καλό δρόμο για να φτάσω στην έννοια της αγάπης…… την αποδοχή !!!

Πολλά φιλιά καλοκαιρινά

cover photo unsplash