Ο δρόμος από το άγχος ως την ελευθερία
Φαντάσου μια ευθεία γραμμή με δύο άκρα, με δύο σημεία, το ένα στα αριστερά σηματοδοτεί το παρελθόν και το άλλο άκρο στα δεξιά το μέλλον.
Ο χρόνος δηλαδή που αντιλαμβάνεται ο νους στον κάθε άνθρωπο είναι γραμμικός. Έτσι τον μετράμε με δευτερόλεπτα, με λεπτά, με ώρες, με ημέρες, με το πριν, το μετά.
Το παρόν βρίσκεται στο μέσο της γραμμής, είναι στο κέντρο, αλλά ο νους, συνήθως μας πηγαίνει με σκέψεις είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Αρνείται να βρίσκεται στο τώρα, στο παρόν, στη παρούσα στιγμή!
Στο δικό μου παρελθόν, ένα γεγονός μιας ξαφνικής μετακόμισης σε μία άλλη πόλη, άγνωστη για μένα τότε, ήταν η αφορμή για να εγκλωβιστώ σε ένα άσχημο παιχνίδι του νου. Η ξαφνική μετακόμιση ήταν ένα μεγάλο σοκ.
Είχα την αίσθηση ότι πάγωσε ο χρόνος και το μόνο που μου είχε απομείνει, ήταν κάποιες ευχάριστες εικόνες – αναμνήσεις, ότι είχα προλάβει να έχω ως παιδί πέντε χρονών. «Τι έγινε; Πως βρέθηκα εδώ; Γιατί ήρθαμε εδώ; που πήγε η θάλασσα;» Και πολλά άλλα ερωτήματα που ποτέ δεν απαντήθηκαν.
Πώς μπορείς να ξέρεις πως θα είσαι αύριο σε ένα περιβάλλον ξένο; Το περιβάλλον που βρέθηκα ήταν το καταλληλότερο για να μπορώ καθημερινά να ανησυχώ εύκολα, να αγωνιώ εύκολα, να μην είμαι εκεί αλλά «αλλού» εύκολα, να μην μπορώ να μιλήσω εύκολα, να μπορώ να αγχώνομαι με πάρα πολλές σκέψεις, πολύ εύκολα.
Όταν οι σκέψεις δεν είναι ευχάριστες τότε ούτε τα συναισθήματά που γεννιούνται δεν είναι ευχάριστα και το σώμα μας όλο αυτό που συμβαίνει το βιώνει και το δείχνει με κάποιο ανάλογο τρόπο.
Στη δική μου περίπτωση το σώμα μου, το έδειξε μετά από μερικά χρόνια, στην ηλικία των 10 ετών, με συχνούς πόνους στο στομάχι. Οι «ειδικοί» συνέστησαν απλά φαρμακευτική αγωγή και αλλαγή διατροφής.
Το σώμα μιλάει όταν κάτι δεν πάει καλά. Σε ξυπνάει με πόνο για να σε αναγκάσει να κάνεις κάτι για αυτό. Εγώ αυτό που μπορούσα να κάνω τότε, ήταν να ασχοληθώ με την μουσική και με κάποιο τρόπο χωρίς να το γνωρίζω συνειδητά θεραπευόμουν.
Ανάλογα με το μέρος του σώματος που πονάει, μπορείς να ανακαλύψεις την συναισθηματική κατάσταση ή το βίωμα που υπάρχει πίσω από αυτό, πιο εσωτερικά. Στην περίπτωση μου δεν μπορούσα να «χωνέψω» το περιβάλλον που βρέθηκα και τις συνθήκες που ζούσα.
Όταν κάτι δεν σου αρέσει και αναγκαστικά το «τρως» ουσιαστικά δεν μπορείς ούτε και να το χωνέψεις. Αφού δεν μπορούσα να το χωνέψω, δεν μπορούσα ούτε να το αποδεχτώ.
Οι σκέψεις ήταν ανάλογες και δεν χαρακτηρίζονται καθόλου ευχάριστες και θετικές. Ήταν σκέψεις ανησυχίας για ένα μέλλον, σε ένα περιβάλλον που δεν είχα επιλέξει να βρίσκομαι. Η σχέση μου με το άγχος είχε αρχίσει. Όταν ανησυχείς ο νους σε πάει με σκέψεις εκεί που δεν θέλεις να είσαι.
Η μία σκέψη, φέρνει την άλλη και μια άλλη, ανάλογη σκέψη και ξαφνικά, βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε ένα φαύλο κύκλο που στριφογυρίζει στο κεφάλι σου. Σε πάει πίσω μπρος.
Στο παρελθόν για να »κολλήσεις» εκεί με κάτι που θυμήθηκες και στο μέλλον για να ανησυχήσεις υποθετικά για κάτι που μπορεί να σου συμβεί, κάτι που δεν το θέλεις. Εκτός αν αυτό που σκέφτεσαι είναι κάτι ευχάριστο, χρήσιμο και ωφέλιμο.
Η σκέψη όμως δημιουργεί την πραγματικότητα μας. Φτιάχνει το περιβάλλον που θα ζήσουμε. Γιατί ότι σκέφτεσαι, αυτό είσαι! Οι σκέψεις προβάλλονται στην οθόνη του μυαλού μας με εικόνες και η κάθε σκέψη είναι ένα μικρό σενάριο μιας ταινίας που πρόκειται να ζήσουμε.
Είτε για κάτι μελλοντικό είτε για κάτι από το παρελθόν. Γι’ αυτό πολλές φορές όταν θυμόμαστε κάτι από το παρελθόν είναι σαν να το ζούμε ξανά και βιώνουμε ξανά το ίδιο συναίσθημα που ζήσαμε εκείνες τις στιγμές και στο σώμα αποτυπώνεται ξανά η ίδια ένταση και φόρτιση.
Πως μπορώ να βγω από αυτό τον φαύλο κύκλο όταν ο νους με πολιορκεί με ατελείωτες σκέψεις; Όταν πηγαίνεις να κοιμηθείς και μια σκέψη «κολλάει» και δεν λέει να φύγει ;
Το μεγάλο μυστικό αυτής της ιστορίας είναι να μπορώ να αλλάξω εστίαση, να μπορώ να είμαι απόλυτα εστιασμένος στο παρόν μου. Να είμαι εστιασμένος στην κάθε στιγμή που ζω, «ψυχή και σώμα» που λέμε, ολοκληρωτικά.
Τότε καμιά σκέψη δεν μπορεί να μου δημιουργήσει, καμία ανησυχία, καμία αγωνία, κανένα άγχος, κανένα φόβο. Τότε ο νους παύει. Δεν μπορεί να έχει καμία εξουσία πάνω σου. Γιατί η προσοχή σου είναι στραμμένη στην κάθε στιγμή, στο κάθε «τώρα» σου, στο δευτερόλεπτο που ζεις.
Αρχίζεις να απολαμβάνεις τον εαυτό σου όπως είσαι, αρχίζεις να παρατηρείς μικρές λεπτομέρειες σε πράγματα που βλέπεις μπροστά σου και είναι σαν να τα βλέπεις για πρώτη φορά αλλά αυτά ήταν πάντοτε εκεί.
Αρχίζεις να παρατηρείς τον εαυτό σου, το σώμα σου, την αναπνοή σου, τα συναισθήματα σου και είναι σαν να σε γνωρίζεις για πρώτη φορά! Νιώθεις ότι είσαι ζωντανός και έχεις την αίσθηση ότι μόλις ξύπνησες από ένα βαθύ ληθαργικό ύπνο.
Τίποτα πλέον δεν μπορεί να σε αγχώσει και να σου δημιουργήσει ανησυχία, γιατί πλέον βρίσκεσαι στο δικό σου παρόν. Είναι σαν να περπατάς στο δρόμο μια μουντή συννεφιασμένη μέρα, αλλά όπου εσύ πατάς, από πάνω σου υπάρχει ο ήλιος και όλα φωτίζονται γύρω σου.
Είσαι στο δικό σου τώρα. Το άγχος είναι η συννεφιά του νου. Σπάσε τις αλυσίδες και συνάντησε την δική σου μοναδική ελευθερία!
SHARE
RECENT
