«Ένας υπέροχος γείτονας» με τον Tom Hanks | Το διαχρονικό μήνυμα της ταινίας για τη δύναμη της ευγένειας

 ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ

A Beautiful Day In The Neighborhood

Ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ Tom Hanks πρωταγωνιστεί σε μία συγκινητική βιογραφία και υποδύεται τον Mister Rogers, τον χαρισματικό και θρυλικό τηλεοπτικό παρουσιαστή του μακροβιότερου παιδικού προγράμματος της Αμερικής, που έκλεψε τις καρδιές μικρών και μεγάλων για πάνω από τριάντα χρόνια.

Το διαχρονικό μήνυμα της ταινίας για τη δύναμη της ευγένειας -που επιβάλλεται θριαμβευτικά στον κυνισμό- βασίζεται στην αληθινή ιστορία της φιλίας ανάμεσα στον διάσημο παρουσιαστή και έναν επιφυλακτικό δημοσιογράφο (παίζει ο βραβευμένος με Emmy, Matthew Rhys), που αναλαμβάνει να γράψει ένα άρθρο για το φαινόμενο Mister Rogers.

Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει η ταλαντούχα Marielle Heller (Can You Ever Forgive Me?), ενώ το σενάριο αντλεί έμπνευση από το άρθρο του δημοσιογράφου Tom Junod με τίτλο Can You Say… Hero? που δημοσιεύτηκε στο Esquireτον Νοέμβριο του 1998.

Σύνοψη

Όταν ο Lloyd Vogel (Matthew Rhys) αναλαμβάνει να γράψει έναν άρθρο για τον δημοφιλή παρουσιαστή παιδικών προγραμμάτων Mister Rogers (Tom Hanks), που έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές Αμερικανών, ο κυνικός δημοσιογράφος δεν νιώθει κανέναν ενθουσιασμό. Σταδιακά, όμως, ξεπερνά τις επιφυλάξεις του, καθώς αυτή η γνωριμία τον αφοπλίζει και τον φέρνει σε επαφή με ένα ξεχασμένο, πιο αγνό,κομμάτι του εαυτού του, αλλάζοντας την οπτική του απέναντι στη ζωή.

Διάρκεια: 108′

2 Ιουλίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

Visit

1.Instagram: https://www.instagram.com/feelgood_entertainment/

2.Twitter: https://twitter.com/FeelgoodEntment

3.Fb: https://www.facebook.com/feelgoodentertainment.gr/

4.Youtube: https://www.youtube.com/Feelgoodentertainment

Καλώς ήλθατε στη γειτονιά

Η πόρτα ανοίγει διάπλατα σε ένα άνετο σαλόνι. Βρικόσμαστε στη γειτονιά του εγκάρδιου Mister Rogers. Από το 1968 μέχρι το 2001, ο Fred Rogers μοιράστηκε λόγια ευγένειας και σοφίας με εκατομμύρια παιδιά στην παιδική εκπομπή Mister Rogers’ Neighborhood. Σε έναν κόσμο που άλλαζε γρήγορα και τα παιδιά αντιμετώπιζαν δύσκολα θέματα και ένιωθαν παρεξηγημένα, ο Mister Rogers αφιέρωνε χρόνο να τα αφουγκράζεται, να τα καταλαβαίνει και να συνδέεται μαζί τους, κερδίζοντας μια θέση στην καρδιά εκατομμυρίων Αμερικανών.

Ο αγαπημένος ηθοποιός του Χόλιγουντ, Tom Hanks, μπαίνει στο πετσί του ρόλου και υποδύεται τον Fred Rogers. «Τα παιδιά τον αγαπούσαν και τον παρακολουθούσαν όταν χρειάζονταν κάποιον να τους εξηγήσει τον κόσμο με ηρεμία, γιατί οι γονείς τους ήταν πάντα πολύ απασχολημένοι για να το κάνουν» λέει ο ηθοποιός.

Όταν ο Νεοϋορκέζος δημοσιογράφος Lloyd Vogel (Matthew Rhys) αναλαμβάνει να γράψει ένα άρθρο για τον παρουσιαστή, προσεγγίζει το θέμα με κυνισμό, χωρίς να πιστεύει ότι κάποιος μπορεί να είναι τόσο καλός. Πολύ σύντομα, ο Fred τον αφοπλίζει με την ειλικρίνεια και τον τρόπο του, που μοιάζει να βλέπει κατευθείαν στην καρδιά του. Ξαφνικά, το βλέμμα του ίδιου του Lloyd στρέφεται προς τα μέσα. Είναι ένας νέος γονιός, με δύσκολη παιδική ηλικία και έχει έρθει η ώρα να συμφιλιωθεί με τον δικό του πόνο. Ο Fred, άλλωστε, είναι ειδικός στο να στρέφει τις συνεντεύξεις προς τους δημοσιογράφους και αυτό το παιχνίδι γάτας ποντικιού είναι ο καταλύτης της ταινίας. Λίγο λίγο, καθώς ο Lloyd αποχωρίζεται τον κυνισμό του, το ίδιο το κοινό αρχίζει να κοιτάει μέσα του, αφήνοντας τις επιφυλάξεις του καθώς έρχεται σε επαφή με ένα κομμάτι που είναι για καιρό κρυμμένο.

Εμπνευσμένη από το άρθρο του Tom Junod για το περιοδικό Esquire (Can You Say… Hero?) , η ταινία περιγράφει την πραγματική φιλία του δημοσιογράφου με τον Fred Rogers, θυμίζοντας μας την αφοσίωση του παρουσιαστή στην ευγένεια καιτην αξιοπρέπεια, διαχρονικές έννοιες του τότε και του σήμερα.

«Ανακάλυψα ξανά τον Mister Rogers όταν έγινα γονιόςκαι αρχίσαμε να βλέπουμε την εκπομπή» λέει η Marielle Heller. «Ήταν μία καταπληκτική εμπειρία για μένα και το παιδί μου. Χρησιμοποιούμε επεισόδια από αυτή την εκπομπή για να διαχειριστούμε δύσκολα θέματα ως γονείς».

Στην ταινία, ο Lloyd είναι το όχημα για να συναντήσουμε τον Fred και ο κυνισμός του είναι κάτι που ίσως χαρακτηρίζει κι εμάς, καθώς είναι δύσκολο να πιστέψουμε πραγματικά ότι υπάρχει κάποιος τόσο αγνός όσο ο Mister Rogers. Η Heller στρέφει το βλέμμα στις πιο προσωπικές στιγμές του Fred, όταν η κάμερα δεν κοιτάει, κάνοντας το πορτρέτο ενός ευγενικού, ήρεμου άντρα. «Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο από τον τρόπο που όλοι αντιδρούν στον Mister Rogers τώρα, πως διψάμε για καθοδήγηση» λέει η σκηνοθέτιδα.

«Βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου η πόλωση, πολιτικά, είναι πιο έντονη από ποτέ. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αυτό, αλλά επικρατεί βία και όλοι νιώθουμε σύγχυση. Η φωνή του Fred είναι καθησυχαστική τέτοιες εποχές. Υπάρχει κάτι στο μήνυμα του που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ» λέει η σκηνοθέτιδα.

Ο Hanks ήταν λίγο πριν την εφηβεία, όταν η ξεκίνησε η εκπομπή του Mister Rogers και όταν ξαναείδε την εκπομπή και άρχισε να κάνει έρευνα για τον χαρακτήρα, ο ηθοποιός κατάλαβε την ευφυία του. «Αν ήμουν έξυπνος, θα είχα δει την εκπομπή με τα παιδιά μου, όσο ήταν μικρά» λέει ο ηθοποιός. «Θα τις έβλεπα μαζί τους και θα τα άκουγα, γιατί θα ήμουν πιο υπομονετικός, θα επικοινωνούσα καλύτερα μαζί τους για τις βασικές αρχές της ευτυχίας».

«Νομίζω ότι ο κόσμος χρειάζεται τον Fred» προσθέτει ο Rhys, που υποδύεται τον δημοσιογράφο. «Χρειάζεται κάποιον σαν αυτόν ως βάλσαμο για τις πληγές σε αυτή τη χώρα και οπουδήποτε αλλού… Χρειάζεσαι ανθρώπους σαν αυτόν να έρχονται κάθε τόσο και να μας θυμίζουνείμαστε καλοί ο ένας με τον άλλον».

Για τον δημοσιογράφο Tom Junod, του οποίου το άρθρο για τον Fred Rogers ήταν η έμπνευση για την ταινία, το όλο εγχείρημα του θύμισε αυτά τα οποία πρέσβευε ο Fred Rogers καθημερινά.

«Όταν σκέφτομαι τον Fred, τον σκέφτομαι σε σχέση με αυτά που έκανε κάθε πρωί, δηλαδή να προσεύχεται για όσους το είχαν ανάγκη» λέει ο Junod. «Κάθε πρωί από τις πέντε μέχρι τις επτά αναλογιζόταν όχι μόνο τα μυστήρια της ζωής, αλλά και τα μυστήρια των ανθρώπων». Οι σεναριογράφοι μάλιστα ανακάλυψαν αμέτρητες ιστορίες που ο Fred ενέπνευσε ανθρώπους να ζήσουν ολοκληρωμένες ζωές.

Ψάχνοντας τον Fred

Από την αρχή της δημιουργίας της ταινίας, οι παραγωγοί και οι σεναριογράφοι είχαν μόνο έναν ηθοποιό στο μυαλό τους για τον ρόλο, τον Tom Hanks. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο Hanks είχε διαβάσει πολλές φορές το σενάριο, αλλά είχε απορρίψει την ιδέα. «Ένιωσε ότι δεν ήθελε να παίξει έναν ακόμα πραγματικό χαρακτήρα» λέει η σκηνοθέτιδα Marielle Heller. «Σου ασκείται πολλή πίεση όταν υποδύεσαι μία δημοφιλή προσωπικότητα».

Όλα άλλαξαν όταν η Heller ανέλαβε τη σκηνοθεσία. «Ο Tom κι εγώ αναπτύξαμε μία σχέση μέσα στα χρόνια. Είχε δει την πρώτη μου ταινία, συναντηθήκαμε, ανταλλάξαμε σενάρια και κρατήσαμε επαφή, οπότε όταν ανέλαβα τη σκηνοθεσία, είπα στους παραγωγούς ότι έχω σχέση με τον Tom Hanks και ότι θα του στείλω το σενάριο. To έκανα και μία εβδομάδα μετά δέχτηκε. Όλοι αναρωτήθηκαν πώς το έκανα αυτό».

Το να φτάσει ο Hanks να μοιάζει με τον Fredήταν μία άσκηση σε λεπτές ισορροπίες. Η σκηνοθέτιδα είπε ότι δεν ήθελε ο ηθοποιός να φορέσει πρόσθετα μέρη, γιατί βάζουν όρια ανάμεσα στο κοινό και την ερμηνεία. Προτίμησε να κάνει μικρές αλλαγές στην εμφάνιση του Hanks. Έτσι, ήταν μία απλή περούκα και μία μετατροπή στα φρύδια του ηθοποιού τα οποία τον έφεραν κοντά στην εμφάνιση του χαρακτήρα. «Αυτά τα δύο πράγματα τον μετέτρεψαν σε Fred. Το υπόλοιπο είναι η ερμηνεία του Tom. Αιχμαλωτίζουμε την αλήθεια στο βλέμμα του» λέει η σκηνοθέτιδα.

Το πιο σημαντικό πράγμα για τη σκηνοθέτιδα και τον Hanks ήταν να καταγράψουν το αυθεντικό πορτρέτο του Fred Rogers, ειδικά την ηρεμία του. «Ο Tom κι εγώ μιλήσαμε πολύ μήνες πριν το γύρισμα για τη φωνή του Fred και τον τρόπο του. Το πιο δύσκολο για τον Tom ήταν να γίνει πιο αργός. Δεν θέλαμε να φαίνεται ότι κάνει μία μίμηση. Δεν θέλαμε να μοιάζει με σκετς» λέει η σκηνοθέτιδα.

«Τον χαρακτήριζε μια ησυχία και όχι ηρεμία, μία βραδύτητα» προσθέτει ο Hanks. «Ο Fred Rogers δεν ήταν ένας επιπόλαιος άντρας, ενώ εγώ είμαι. Δεν ήταν εξυπνάκιας, ενώ εγώ έχω είμαι και μάλιστα έχω κάνει μία κερδοφόρα καριέρα έτσι» λέει χαριτολογώντας.

Ο Rhys λέει ότι το να παίζει ο Hanks τον Fred ήταν σαν να «παίζει ο μπαμπάς της Αμερικής τον μπαμπά της Αμερικής. Δεν νομίζω ότι υπήρξε άλλη επιλογή από τον Tom. Έχει γεννηθεί για να παίξει τον Fred. Μοιράζονται πολλά χαρακτηριστικά, προκαλούν πολλά κοινά συναισθήματα» λέει ο Rhys.

H Heller λέει ότι η ερμηνεία του Hanks είναι αριστοτεχνική. «Είναι εύκολο να τον κοιτάς και να σκέφτεσαι ότι αυτό που κάνει δεν είναι δύσκολο. Αλλά είναι πολύ δύσκολο. Είναι γεμάτο αποχρώσεις και μετατρέπει το συναίσθημα του σε ηρεμία» λέει η σκηνοθέτιδα.

Όταν ο Tom Junod συνάντησε τον Fred Rogers

To 1998, o δημοσιογράφος Tom Junod έγραφε μία σειρά από άρθρα για το Esquire, για τα οποία έπαιρνε συνεντεύξεις από αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, ανάμεσα τους και φυλακισμένους εγκληματίες. Όπως έχει πει και ο ίδιος, ρίσκαρε να μπει στο σκοτάδι των ιστοριών.

Εκείνη την περίοδο, του ανατέθηκε κάτι τελείως διαφορετικό για το ετήσιο τεύχος του περιοδικού που ήταν αφιερωμένο στους ήρωες. Αυτή η δουλειά θα άλλαζε τη ματιά του, αν και δεν το γνώριζε ακόμα. «Κάποιος στο περιοδικό είπε ότι θα ήταν πολύ αστείο να γράψω εγώ, ένας ζόρικος τύπος, ένα άρθρο για τον Fred Rogers» θυμάται ο Junod.

«Η πρόθεση ήταν να υπάρχει μια αντιπαράθεση του καλού, του Fred, και του κακού, δηλαδή εμού. Ένας ρόλου που ήμουν πρόθυμος να παίξω τότε… Ήταν η ευκαιρία μου όχι μόνο να εξερευνήσω την καλοσύνη, αλλά να δω και τι παραμονεύει από πίσω».

Ενώ η εκδοχή του Matthew Rhys ως Lloyd Vogel είναι επινοημένη, ο Junod λέει ότι ο χαρακτήρας έχει ομοιότητες με τον πραγματικό του εαυτό. Όπως ο Vogel έτσι και ο Junod πήγε στη συνέντευξη με τον Fred Rogers επιφυλακτικός, ψάχνοντας την πιο σκοτεινή πλευρά του αγαπημένου παρουσιαστή των παιδιών.

«Το απίστευτο, φυσικά, ήταν ότι ο Fred δεν καταλάβαινε από τέτοια» λέει ο Junod. «Με κοίταξε, με έκοψε και άρχισε τη δουλειά, κάτι που βλέπουμε και στο σενάριο. O Fred είχε το απίστευτο χάρισμα να κοιτάει κάποιον και να βλέπει τι χρειάζεται και να τον φροντίζει. Αυτός ο κάποιος, σε αυτή την περίπτωση, ήμουν εγώ. Και το σκέφτομαι τώρα και καταλαβαίνω πόσο εύστοχος ήταν ο Fred και πόσο ασταμάτητος ήταν σ’ αυτό».

Ο Fred επέτρεψε στον Junod να τον παρακολουθήσει στο επαγγελματικό και προσωπικό του περιβάλλον, ακόμα και σε ιδιωτικές στιγμές. O Junod είχε την άδεια να δει κάτι που λίγοι άνθρωποι μπορούσαν.

«Η πλευρά που δεν ξέρουν οι περισσότεροι είναι η δύναμη του» λέει ο Junod. «Πίσω από τη γλυκιά ομιλία, πίσω από την εξωστρεφή ευγένεια, ήταν φτιαγμένος από ατσάλι. Δεν έκανε κάτι που δεν ήθελε και έκανε αυτό που ήθελε. Αυτόν τον άνθρωπο είδα από την αρχή μέχρι το τέλος. Και όταν λέω τέλος, το εννοώ. Παραμείναμε φίλοι με τον Fred τα επόμενα πέντε χρόνια, μέχρι που πέθανε».

Ο χρόνος που πέρασε ο Junod με τον Fredγια το άρθρο -που έγινε το κύριο κομμάτι του Esquireτον Νοέμβριο του 1998 με τίτλο Can You Say… Hero?- κατέληξε σε μία φιλία που άλλαξε τη ζωή του.

O Junod θυμάται την τελευταία τηλεφωνική συζήτηση με τον Fred, την ημέρα των Χριστουγέννων του 2002, όταν κάλεσε τον Fred να του πει κάτι που έγινε στην οικογένεια του και που η επιρροή του Fred ήταν άμεση.

«Η απάντηση του Fred ήταν η απάντηση που μου έδινε συχνά, και ήταν «πόσο εσύ, Tom, που μου το λες αυτό». Είναι μια κλασική απάντηση του Fred» λέει ο Junod. «Νομίζω ότι έλεγε διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους και συχνά μου το έλεγε αυτό. Τον καλούσα και του έλεγα κάποια ιστορία και μου έλεγε πόσο εσύ να μου λες αυτή την ιστορία».

«Το να βλέπω τον Tom ως Fred,αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που με έκανε να καταλάβω ότι ο Fred είχε φύγει. Ήταν όσο πιο κοντά μπορούσα να ξαναβρεθώ δίπλα του και ήταν μια δυνατή στιγμή. Μου θύμισε αυτόν τον άνθρωπο, που τότε, μου έδωσε μια ευκαιρία. Μου θύμισε ότι έχω ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του».

Οι χαρακτήρες

Συγχώρεση. Είναι μια απόφαση που παίρνουμε για να απελευθερώσουμε κάποιον από τα αισθήματα θυμού που έχουμε απέναντι του. Καμιά φορά, είναι το πιο δύσκολο πράγμα να συγχωρούμε αυτούς που αγαπάμε» Fred Rogers

O Lloyd Vagel (Matthew Rhys) έχει χτίσει μία καταπληκτική φήμη σαν δημοσιογράφος και αρθρογράφος στο Esquire, αλλά το πάθος του να γκρεμίζει δημόσια πρόσωπα με τα άρθρα του, δεν του έχει αφήσει και πολλούς φίλους ή πρόθυμους συνεντευξιαζόμενους. Όταν του ανατέθηκε να γράψει ένα άρθρο για τον Fred Rogers, o Lloyd αναλαμβάνει απρόθυμα με την πρόθεση να αποκαλύψει την κρυμμένη αλήθεια πίσω από τον ευγενικό, τρυφερό τηλεοπτικό θρύλο.

Αμέσως, ο Lloyd καταλαβαίνει ότι ο Fred Rogers δεν είναι ο συνηθισμένος συνεντευξιαζόμενος. Αρχικά, ο Fred τον καλεί και του ζητάει να τον γνωρίσει. Οι συνεντεύξεις τους, ανάμεσα στα γυρίσματα της εκπομπής, μοιάζουν πολύ με θεραπευτικές συνεδρίες.

«Βρίσκουμε τον Lloyd σε δύσκολη φάση ζωής, προσπαθεί να καταλάβει κάποια πράγματα, προσπαθεί να αντιμετωπίσει το παρελθόν του και έχει οικογενειακά θέματα» λέει ο Rhys για τον χαρακτήρα του.

Ο Lloyd έχει έναν νεογέννητο παιδί και παλεύει με τη σχέση του με τον αποξενωμένο πατέρα του, με το οποίο έχει μία φιλονικία στον γάμο της αδελφής του.

Αυτή την αποξενωμένη σχέση την πιάνει αμέσως ο Fred, ο οποίος κάνει ερωτήσεις στον Lloyd. Και η επίδραση του Lloyd στον Fred είναι σημαντική. «Ο Lloyd δεν θαμπώνεται από τον Fred αμέσως. Παραμένει κυνικός. Αμετάπειστος. Είναι σαν να προσπαθεί να μπλοκάρει τη φυσική ευαισθησία του Fred και το παράξενο είναι ότι ο Fred το δέχεται αυτό» λέει ο Hanks. «Ο Lloyd ωθεί τον Fred να μιλήσει για τις δυσκολίες που είχε στην οικογένεια του, για το μεγάλωμα του…».

Για τον Chris Cooper, που υποδύεται τον πατέρα του Fred, το μάθημα ζωής που δίνει ο Fred επηρεάζουν τον χαρακτήρα του, έναν άντρα που έχει κάνει λάθη, ειδικά σε βάρος της οικογένειας του. «Στα νιάτα του, έχει κάνει κακές επιλογές, ήταν πολύ ανεύθυνος, ίσως να τον βάρυνε πολύ η ευθύνη της οικογένειας» εξηγεί ο ηθοποιός.

Στα γεράματα του, θέλει να συμφιλιωθεί με τα παιδιά του μετά από χρόνια πόνου. «Πιστεύει ότι η ζωή είναι σκληρή και ότι κανείς δεν δίνει τίποτα. Μέσα από τον Fred Rogers βλέπει έναν άλλο τρόπο προς μια καλύτερη ζωή».

Ο Lloyd αντιμετωπίζει δυσκολίες με τη σύζυγο του Andrea (Susan Kelechi Watson), ειδικά την περίοδο που είναι νέοι γονείς. Δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει τις απαιτήσεις της δουλειάς του και παλεύει να ισορροπήσει. «Νομίζω ότι και οι δύο χρειάζονται υποστήριξη σε αυτό το νέο κεφάλαιο, το μωρό, της κοινής τους ζωής» εξηγεί η Kelechi Watson. «Ο Mister Rogers έρχεται και ρίχνει φως στις ανάγκες τους και τους δείχνει πώς να είναι τρυφεροί ο ένας με τον άλλον».

Μέσα από τις συζητήσεις τους, η ευγενική φύση του Fredκάνει τον Lloyd να ψάξει ποια είναι η ρίζα του θυμού και του πόνου του και τελικά να θεραπευτεί. «Ο Fred,με πολύ ήρεμο τρόπο, βάζει τον Lloyd σε έναν δρόμο ωριμότητας» λέει ο Rhys.

«Ο Lloyd είναι ένας καλύτερος γιος, ένας καλύτερος πατέρας, ένας καλύτερος σύζυγος, ένας καλύτερος δημοσιογράφος, ένας καλύτερος φίλος, όλα αυτά χάρη σε έναν τύπο που δεν είχε κανένα λόγο, αλλά του είπε ότι είναι πολύ ξεχωριστός και ότι είναι σπουδαίος όπως είναι. Ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα» λέει ο Hanks.

Εκεί είναι η μαγεία του Fred Rogers. Τα μαθήματα του που μοιράζεται στην εκπομπή του είναι σοφά λόγια για τα παιδιά και τους μεγάλους. Είναι αυτά που ενέπνευσαν τη σκηνοθέτιδα Marielle Heller, μετά την επιτυχία του Can You Ever Forgive Me?, να εξερευνήσει την ιστορία του Mister Rogers.

«Είναι μια ταινία για άντρες που βρίσκουν το συναίσθημα τους, αλλά και για πολλά περισσότερα» λέει η σκηνοθέτιδα. «Έχει να κάνει με σύνθετα συναισθηματικά θέματα, για τα οποία δεν μιλάμε, δεν λέμε πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός, ή πως ορισμένες μεταβάσεις είναι δύσκολες, τρομαχτικές ή επώδυνες. Αυτή η σχέση του Lloyd με τον Mister Rogers γίνεται το κατευθυντήριο φως σε μία από τις πιο δύσκολες μεταβατικές περιόδους της ζωής του. Είναι κάτι που χρειαζόμαστε σήμερα».

Παραλειπόμενα

Προκειμένου να αναπαρασταθεί με αληθοφάνεια το σκηνικό της εκπομπής του Mister Rogers, η σκηνοθέτιδα και η ομάδα της έστησαν τη μινιατούρα της περίφημης γειτονιάς που φιλοξενούσε όλα τα επεισόδια. Αλλά οι δημιουργοί της ταινίας, προχώρησαν παρακάτω, δημιουργώντας μινιατούρες της Νέας Υόρκης, του Πίτσμπουργκ -όπου έμενε και δούλευε ο διάσημος παρουσιαστής- και του Νιου Τζέρσεϊ.

Ο Fred Rogers στην εκπομπή του φορούσε ζακέτες σε έντονα χρώματα, τις οποίες έπλεκε η μητέρα του. Επέλεγε πάντα κάποιο από τα βασικά χρώματα, για να νιώθουν άνετα τα παιδιά όταν τον παρακολουθούσαν. Ο ίδιος ο παρουσιαστής είχε αχρωματοψία.

Ο Fred Rogers γεννήθηκε το 1928 στην Πενσιλβάνια. Ήταν ένα ντροπαλό παιδί και είχε υπάρξει θύμα εκφοβισμού στο σχολείο. Στράφηκε από μικρός στο πιάνο και στον κόσμο της ζωηρής του φαντασίας. Έκανε πτυχιακές σπουδές στη μουσική σύνθεση και ήταν ιερέας της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας.

Μέσα από τις μουσικές του δεξιότητες και το κουκλοθέατρο, ο Fred δημιούργησε ένα ζεστό, φιλικό, τρυφερό και ασφαλές περιβάλλον για παιδιά, μαθαίνοντας τους τις αλήθειες της ζωής, αντλώντας από τις δικές του εμπειρίες. Ο ίδιος μεγάλωσε σχετικά απομονωμένος και ήξερε να μιλήσει στα παιδιά για δύσκολα ζητήματα, όπως το διαζύγιο, τον θάνατο, τον σχολικό εκφοβισμό, τον θυμό και τη λύπη. Η εκπομπή του μέτρησε 895 επεισόδια και έληξε στις 31 Αυγούστου του 2001, όταν ο ίδιος αποφάσισε να σταματήσει.

Η κληρονομιά του είναι ακόμα ζωντανή καθώς πολλές γενιές Αμερικανών έχουν μεγαλώσει με τις εκπομπές του. Το 2012, η εταιρεία παραγωγής του Fred Rogers ξεκίνησε ένα πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων βασισμένο στον χαρακτήρα του εμβληματικού παρουσιαστή. H εκπομπή συνεχίζει να διαδίδει τα σοφά μηνύματα του Mister Rogers.

Συντελεστές

Σενάριο: Micah Fitzerman-Blue & Noah Harpster

Σκηνοθεσία: Marielle Heller

Παίζουν: Tom Hanks, Matthew Rhys, Susan Kelechi Watson, Chris Cooper

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Jody Lee Lipes

Σχεδιασμός Παραγωγής: Jade Healy

Κοστούμια: Arjun Bhasin

Μοντάζ: Anne McCabe, ACE

Μουσική: Nate Heller