«Να Θυμάσαι Οτι Τα Μεγαλύτερα Εγκλήματα Έχουν Γίνει Στο Όνομα Της Αγάπης»!

Δεν έχει υπάρξει σεμινάριο που να πάω και να μην ακούγεται “Αγάπη”, “Όλα είναι αγάπη”, “Να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου”, “Να γυρνάς και το άλλο μάγουλο” κλπ.

Όμως πολλές φορές αναρωτήθηκα: Είναι έτσι τα πράγματα; Είναι όλα αγάπη; Πραγματικά η αγάπη μπορεί να κάνει τα πάντα; Η απάντηση είναι Ναι.. Αλλά… Να θυμάσαι ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα της αγάπης.

Μία μάνα χειραγωγεί το παιδί της, πολλές φορές χωρίς να το ξέρει, γιατί το αγαπάει: “Εγώ που σε αγαπάω ξέρω. Μη, αυτή η Κατερίνα δεν είναι καλή. Εγώ ξέρω, η μάνα σου που σ’ αγαπάει”. Σου θυμίζει κάτι;

Ο σύντροφος που σ’ αγαπάει ξέρει. Ο φίλος που σ’ αγαπάει επίσης ξέρει. Και συνήθως όταν ακούς αυτή την φράση “Εγώ που σ’ αγαπάω.. Εμένα να ακούς” κατά πάσα πιθανότητα κάτι δεν πάει καλά.

Κάνε ένα βήμα πίσω και δες. Μπορεί ο άνθρωπος να μην το κάνει συνειδητά. Μπορεί να το κάνει ασυνείδητα.

Να θυμάσαι λοιπόν ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα της αγάπης. Πολλές φορές οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την αγάπη.

Άρα λοιπόν, αν θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, θα έλεγα το εξής:

Ναι η αγάπη κάνει τα πάντα. Αλλά αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι γνωρίζουν τι είναι αγάπη. Αν γνωρίζουμε εκείνη την ποιότητα της αγάπης που μετουσιώνει τα πάντα. Και αν την γνωρίσουμε τότε κατά πόσο εμείς είμαστε έτοιμοι να την υποστηρίξουμε;

Ξέρεις πολλές φορές ο εγκέφαλος ένα από αυτά που κάνει είναι να γενικεύει. Έτσι τα βάζουμε όλα κάτω από έναν κουβά. Όλοι οι Έλληνες, όλοι οι Αλβανοί, όλοι οι Ρώσοι, όλοι οι Άγγλοι, όλοι οι Πακιστανοί, όλοι οι ασφαλιστές, όλοι οι δικηγόροι, όλοι οι coaches, όλοι οι γιατροί… Όλοι όλοι όλοι.. Όλες οι γυναίκες, όλοι οι άντρες… Όλοι.

Αυτή όμως η γενίκευση από την μία μας βοηθάει αλλά από την άλλη πολλές φορές – γιατί η κατηγοριοποίηση μας βοηθάει, κάνει την ζωή μας πιο εύκολη – πέφτουμε σε μια παγίδα όπου κοιτάζοντας το δέντρο χάνουμε το δάσος. Ή το αντίστροφο: Κοιτάζουμε το δάσος και μπορεί να χάσουμε ένα δέντρο. Άρα λοιπόν στην ζωή αυτό που μαθαίνουμε είναι ότι χρειάζεται να κάνουμε και τα δύο. Χρειάζεται να βλέπουμε και το δάσος και το δέντρο. Και την γενίκευση και το συγκεκριμένο.

Άρα λοιπόν προτού πω ότι αγαπώ τον εαυτό μου, ότι γνωρίζω την αγάπη, νιώθω την αγάπη, αγαπώ το ένα, αγαπώ το άλλο, που την έχουμε κάνει καραμέλα αυτή την λέξη, πάλι χρειάζεται να πάμε ένα βήμα πίσω και να δούμε αν μπορούμε να δούμε αυτή την ποιότητα, την πραγματική ποιότητα της αγάπης.

Αν δεν μπορούμε δεν είναι κακό. Αλλά αν αποκτήσουμε την συνείδηση αυτού τότε θα κάνουμε πολύ πιο εύκολη την ζωή μας. Γιατί εάν δεν ξέρω την πραγματική ποιότητα της αγάπης, εκείνη την ποιότητα της αγάπης που μετουσιώνει τα πάντα, τότε μπορεί να πέσω στην παγίδα ότι η αγάπη είναι σκληρή ή ότι είναι επικίνδυνη ή ότι δεν βοηθάει και δημιουργώ έναν περιορισμό. Και όταν δημιουργήσω αυτόν τον περιορισμό ο εγκέφαλος αρχίζει και εστιάζει εκεί. Και αν εστιάσει εκεί, αρχίζει και δίνει εκεί την ενέργεια. Και αν αρχίσει να δίνει εκεί την ενέργεια τι γίνεται; Ζεις αυτό που βλέπεις. Η πραγματικότητα σου είναι εκεί που εστιάζεις “τον φακό” σου.

Έτσι λοιπόν απέφυγε να πέσεις σε αυτή την παγίδα. Απέφυγε πολλές φορές εσύ ο ίδιος να χειραγωγήσεις άθελα σου στο όνομα της αγάπης τον άλλον άνθρωπο. Γιατί όταν πληγωθεί αυτή η αγάπη που μπορεί να ξεκίνησε, μπορεί να χαλάσει με πολύ πόνο που πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τον σηκώσουν ή δεν μπορούν να τον μετουσιώσουν. Γιατί; Γιατί δεν έχουν εκείνη την ποιότητα της αγάπης που μπορεί να κάνει την διαφορά.

Έτσι λοιπόν:

1)Βρες εκείνη την ποιότητα της αγάπης που πραγματικά μετουσιώνει τα πάντα

2)Μάθε να μπορείς να υποστηρίζεις αυτή την ποιότητα της αγάπης και

3)Ζήσε καθημερινά εκεί

Και τότε η ζωή σου θα γίνει ένα θαύμα.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!