«Μπλε καστόρινα παπούτσια»: Μια παράσταση που ζωντανεύει τα όνειρα των ανθρώπων

«Μπλε καστόρινα παπούτσια», Το μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου μεταφέρει στη σκηνή του θεάτρου «Μπέλλος» η θεατρική ομάδα 4frontal.

Μια παράσταση που ζωντανεύει τα όνειρα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν στο μεταίχμιο της ιστορίας, με φόντο την Αθήνα της δεκαετίας του ‘60.

Ο Γαζούρης ή Λάζαρος με το υπερμέγεθες πέος που φέρνει την άνοιξη. Η Σαλώμη με τη μέση δαχτυλίδι που τη λέγαν Χαράλαμπο. Η Βουγιούκλω που μισεί το σουλούπι της και βάφει με οξυζενέ, τα μαλλιά της. Η Θέμις η καλύτερη μίμος της γυναικείας συμπεριφοράς. Η Φώτω, ένας καλοχτισμένος γεροδεμένος άντρας, ο μόνος που κράτησε το όνομα του και το έκανε κοριτσίστικο. Ο κυρ-Χρήστος, πρώην χίτης, που κάνει κουμάντο στη Χαβάη και τη μισή Αθήνα. Η Αριστέα που πλένει τα σεντόνια των πορνείων και εύχεται ο γιός της να μείνει αμόλυντος από την βρομιά της Χαβάης. Οι έφηβοι που γίνονται Λαμπράκηδες και μοιράζουν προκηρύξεις. Οι νταήδες και οι παρακρατικοί που περιμένουν να δουν που θα κάτσει η μπίλια της εξουσίας, για να διαλέξουν μεριά. Οι αμερικανοί στρατιώτες που θέλουν να περάσουν αχαλίνωτες νύχτες στην μπερδεμένη παραγκούπολη. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντυ που δολοφονείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τζάκι. Μέσα από όλους αυτούς ξετυλίγεται η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Μια ιστορία που κάποιοι αγνοούμε και κάποιοι άλλοι ίσως να έχουμε ξεχάσει (όπως συμβαίνει πάντα): το πώς ο πρώτος επίσημος εορτασμός του ελληνικού κράτους στην 22η επέτειο από το θρυλικό σαμποτάζ της αντίστασης στη γέφυρα του Γοργοπόταμου, στις 29 Νοεμβρίου 1964, είχε 13 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.

Σε ένα υπόγειο στην πλάκα, εκτυλίσσεται η ιστορία, εκεί όπου τα πάθη αυτών των γυναικών που φυλακίστηκαν μέσα σε σώματα αντρικά μα περπατούν σε γόβες ψηλοτάκουνες συγχρονίζονται με τα πάθη της Αριστεράς. Και οι δύο σκοντάφτουν και ματώνουν. Και οι δυο εχουν μια ελπίδα που όλο έρχεται αλλά ποτέ δεν φτάνει.

Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο συγκεριμενο έργο είναι το γεγονός ότι μπλέκει το πολιτικό με το κοινωνικό κομμάτι τόσο αρμονικά σωστά και ισορροπημένα καθώς και ότι μέσα από τους ανθρώπους του περιθωρίου ο Σκρουμπέλος μιλά για μια ολόκληρη εποχή. Δεν χρησιμοποιήσει εξέχοντα πρόσωπα, αλλά τους ανθρώπους που την έζησαν και τη διαμόρφωσαν.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Art Info (@artinfo.gr_)

Η Αθήνα του ‘60, δεν είχε καμία απολύτως σχέση με αυτήν που βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες της  εποχής. Είναι η εποχή που γίνονται διαρκώς εκλογές, που η Δημοκρατία είναι καχεκτική, που ο γέρος Παπανδρέου εκλέγεται ξανά και ξανά αλλά και το κίνημα των «Λαμπράκηδων» ανθίζει ελπιδοφόρα. Φτώχεια, εκπόρνευση ηθών, κέντρα εξουσίας που ακύρωναν τις εκλεγμένες κυβερνήσεις, αλλεπάλληλες εκλογές και ένας λαός που περιμένει ακόμη να δει μια άσπρη μέρα, από αυτές που χρόνια του τάζουν. Η Αριστερά, σε ένα μόνιμο κυνήγι, οι υπαίτιοι της δολοφονίας Λαμπράκη να αγνοούνται μεχρι σήμερα και οι γελοίες ποινές που αποδόθηκαν σε αυτούς που δέχτηκαν τον ρόλο του θύτη, με τα αντίστοιχα ανταλλάγματα φυσικά.

Ο Θανάσης Ζερίτης καταφέρνει από την πρώτη στιγμή να διαχειριστεί αυτό το τόσο δύσκολο υλικό, ισορροπώντας το κωμικό με το δραματικό στοιχείο. Βάζει τα πρόσωπα να μιλούν για τον εαυτό τους σε τρίτο πρόσωπο, κατι που προκαλεί γέλιο και αποστασιοποίηση από τους χαρακτήρες. Η μπρεχτική αυτή επιλογή του σκηνοθέτη επιτυγχάνει το σκοπό της ομάδας, την προβολή δηλαδή των σκοτεινών σημείων της ιστορίας, μιας ιστορίας που επαναλαμβάνεται και θέτει νέα ερωτήματα και προβληματισμούς στον θεατή για το κατά ποσο όλα αυτά τελικά είναι παρελθόν, παρόν ή ακόμη και μέλλον. Οι σκηνές διαδέχονται η μία την άλλη με γρήγορο ρυθμό που σε παρασύρει, οι ερμηνείες είναι παράλληλες και η αφήγηση κορυφώνεται με συγκλονιστικό τροπο. Η Νεφέλη Μαϊστράλη, δίνει στο κείμενο του Θανάση Σκρουμπέλου πνοή και παλμό, κρατώντας όλα όσα χρειάζονται, όλα όσα πρέπει να ακουστούν.

«Νομίζω ότι η δεκαετία του ‘60 είναι ενδεικτική. Οι άνθρωποι δεν ήξεραν με ποιο τρόπο θα αλλάξει ο κόσμος, υπήρχε πολιτική αστάθεια, η Αριστερά ήταν ακόμη παράνομη, ο Εμφύλιος δεν είχε ακριβώς τελειώσει… Χρειάζεται να σταθούμε στο τι σήμαινε τότε «παρακράτος», γιατί μιλούσαμε για «καχεκτική δημοκρατία» και ποια είναι η συνέχειά της στο σήμερα. Οι άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο όπου δεν τους δίνονται ευκαιρίες και δεν καταλαβαίνουν τι έρχεται. Ο Σκρουμπέλος δείχνει την ανάγκη που είχε ο νέος κόσμος για σεξουαλική απελευθέρωση, για έναν δικό του Μάη, κάτι που καταπνίγηκε βίαια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα. Στα δικά μας ‘60s οι φούστες κόντυναν και μάκρυναν πολύ απότομα. Και αυτό κάτι κάνει στον νεοσυντηρητισμό μας σήμερα…» δηλώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης, Θανάσης Ζερίτης.

Ένα τέτοιο πολυεπίπεδο και πολυπρόσωπο έργο, απαιτεί απόλυτο συντονισμό μεταξύ των έξι ηθοποιών που ενσαρκώνουν πάνω από ένα χαρακτήρα ο καθένας. Η χημεία της ομάδας 4Frontal είναι εμφανής καθόλη τη διάρκεια του έργου, αφού μέσα από άψογη συνεργασία, οι ηθοποιοί ένας ένας αλλά και σαν σύνολο μας χάρισαν μοναδικές στιγμές συγκίνησης και γέλιου.

Τα μπλε καστόρινα παπούτσια, είναι μια ρεαλιστική ματιά πάνω στο τι επικρατούσε ανέκαθεν στο Ελληνικό κράτος. Μια παράσταση που πρέπει να την δουν όλοι. Οι μεγάλοι για να θυμηθούν την ιστορία και εμείς είναι νεότεροι για να την μάθουμε. Την πραγματική ιστορία, όχι αυτή που επιτρέπεται να ακουστεί αλλά αυτή που πρέπει να ακουστεί . Γιατι η επίγνωση του κόσμου στον οποίο ζούμε αποτελεί τον μοναδικό δρόμο διαφυγής από αυτόν τον φαύλο κύκλο της προπαγάνδας και της «καχεκτικής δημοκρατίας», που επιβιώνει μεχρι και σήμερα.

ΣΥΣΝΤΕΛΕΣΤΕΣ 

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης

Διασκευή: Νεφέλη Μαϊστράλη

Σκηνικά/ κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα

Κίνηση: Κατερίνα Φώτη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Τσιμπρικίδου

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Video promo: Θωμάς Παλυβός

Μακιγιάζ: Ρούλα Λιανού

Μουσική: Σταύρος Γιαννουλάδης, Γιάννης Λατουσάκης

Παραγωγή : 4Frontal & Artinfo

Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Χάρης Κρεμμύδας, Γιάννης Λατουσάκης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Διονύσης Πιφέας, Πάνος Τοψίδης 

H παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

INFO

Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη

Πρόγραμμα παραστάσεων

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Κυριακή στις 17.00

Διάρκεια:  90′

Τιμές εισιτηρίων

Ζώνη Α: 20€

 Ζώνη Β: 14€ – 18€

 Ισχύουν μειωμένα εισιτήρια για φοιτητές, ανέργους, άνω των 65 & για ομαδικά εισιτήρια άνω των 7 ατόμων.

 7€ ισχύει για ατέλειες ΣΕΗ, Τμημάτων Θεάτρου, Δραματικών Σχολών, Σκηνοθετών.

 Προπώληση εισιτηρίων στο www.viva.gr