“Μισό κιλό αγάπη, ένα τέταρτο έρωτα και λίγο πάθος, παρακαλώ!”

Της Σοφίας Παπαηλιάδου

Είναι η ζωή μας αριθμοί;

Από την ώρα που θα ακουστεί το κλάμα μας και θα νιώσουμε την μητρική ασφάλεια, αρχίζει η ζωή μας να μετριέται σε αριθμούς.

Πόσο ζυγίζει;
Πόσο έφαγε;
Πόσο ψήλωσε;

Είναι ένα «πόσο» η ζωή μας;

Πόσο δουλεύεις, πόσο έφαγες, πόσα βγάζεις, πόσα ξοδεύεις;

Πόσους αγάπησες, πόσους ερωτεύτηκες, πόσο πονάς;

Είναι όλα αριθμοί και μεγέθη;

Κι η αγάπη πώς μετριέται;

«Μισό κιλό αγάπη, ένα τέταρτο έρωτα και λίγο πάθος, παρακαλώ!»

Κι έτοιμη η συνταγή;
Και πού τα ζητάς όλα αυτά;

Κεραυνοβόλου και αναπάντεχου γωνία;

Και μετά τι γίνεται, τι αλλάζει; Πώς χαλάει η συνταγή;

Ποιο χέρι έρχεται και βάζει παραπάνω εγωισμό και πείσμα και νικάνε τον έρωτα;

Βγάλε και λίγο αυθορμητισμό, βάλε λίγο παραπάνω υπεροψία και μόλις κατέστρεψες τη συνταγή;

Ίσως τελικά να αγαπάμε τους αριθμούς γιατί είναι απλοί.
Είναι δεδομένοι κι όπως κι αν τους χρησιμοποιήσεις, το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο και δεδομένο.

Όταν προσθέτεις το 1+1, ξέρεις πως δεν μπορείς να πάρεις αποτέλεσμα.
Θα κάνει πάντα δύο.

Στα μαθηματικά της ζωής όμως το 1+1 μπορεί να είναι η τέλεια ευτυχία ή και η απόλυτη δυστυχία.
Γιατί αυτά τα μαθηματικά δεν μετράνε με νούμερα. Γιατί τα αποτελέσματα δεν τα δίνει το «πόσο» αλλά το «τι».

Τι με έκανες να νιώσω. Όταν εσύ σαν ένα, μπήκες και γέμισες κάθε ρωγμή μου.
Κι εγώ σαν άλλο ένα έγινα κύκλος και σε έκλεισα μέσα μου.

Και όταν ήμασταν εμείς το 1+1, το αποτέλεσμα δεν ήταν ποτέ δύο.

Το αποτέλεσμα στα μαθηματικά της ζωής μας ήταν πάντα ένα.

Κι όταν αυτό το ένα σπάσει, όταν αυτό το ένα χωριστεί, δεν ξαναγυρνάει ο καθένας σ’ αυτό που είχε πριν.

Όταν αυτό το ένα σπάσει, θα γίνει χίλια μικρά κομμάτια.

Βλέπεις;

Στην ζωή, όταν μετράς ανθρώπους, ζωές και ψυχές, τα μαθηματικά δεν έχουν ποτέ λογική.
Δεν μπορείς να τα εμπιστευτείς.

Την μια στιγμή θα μετράς 1+1 και θα σου κάνει ένα.. και την επόμενη.. πριν καν το καταλάβεις, θα κάνει χίλια αιχμηρά κι επίπονα κομμάτια.

Και μετά, θα δεις τον εαυτό σου να τα πιάνει τα κομμάτια ένα ένα και να τα ξαναβάζει στην θέση τους.
Να τα ξανακάνει ένα.
Γιατί αυτό που αγάπησε η ψυχή, η λογική δεν το κέρδισε ποτέ.
Και να ξέρεις πως καμιά φορά, τα χίλια κομμάτια που τα ξανακάνεις ένα, μπορεί να έχουν σημάδια, μπορεί να έχουν ρωγμές, μα έχουν κι ομορφιά.
Γιατί όταν το χίλια ξαναγίνεται ένα, είναι ένα που κρατάει για πάντα!

Και λογική θα έχει μόνο στην ψυχή σου.

Ποτέ στο μυαλό σου!

anapnoes