Μήπως Η «Ασφάλεια» Μας Είναι Τελικά Περισσότερο Επικίνδυνη;

Εάν το σκεφτούμε καλύτερα, πηγαίνοντας πίσω στην παιδική μας ηλικία, ζούμε με το σκεπτικό να είμαστε ασφαλείς.

Τώρα αν πάμε ακόμα πιο πίσω, ο εγκέφαλος μας είναι ένα όργανο, ένα λογισμικό, ένα πρόγραμμα αν θέλεις, το οποίο χρονολογείται γύρω στα 2.000.000 χρόνια και ο σκοπός του είναι να είμαστε ασφαλείς.

Ας μην το πάμε όμως τόσο πίσω, ας έρθουμε στο εδώ και τώρα.

Σε όλη μας την ζωή λοιπόν, από τότε που μπαίνουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, τι μαθαίνουμε; Μαθαίνουμε να ζούμε σε κουτάκια. Η κριτική σκέψη παύει να υπάρχει. Σου λένε “Θα κάνεις αυτό, για εκείνον, εκείνον κι εκείνον το λόγο αλλά δεν θα κάνεις εκείνο για το άλλο, για το άλλο, για το άλλο”.

Μην κλείνεις τον εαυτό σου σε “κουτιά”

Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει πως αρχίζουμε να περιορίζουμε τον εαυτό μας, να τον βάζουμε μέσα σε κουτιά, είτε αυτό το κουτί μπορεί να είναι ένα σπίτι, μπορεί να είναι ένα κινητό είτε μπορεί να είναι ο τρόπος σκέψης, με αποτέλεσμα μη γνωρίζοντας πολλά πράγματα, μην έχοντας άλλες εμπειρίες αρχίζουμε να βιώνουμε τα πράγματα ως “επικίνδυνα” πάρα πολύ εύκολα.

Για παράδειγμα, αν δεν γυμνάζεσαι τότε μπορεί να φτάσεις σε ένα σημείο να σηκώσεις ένα λίτρο νερό και να είναι βαρύ. Εάν όμως γυμνάζεσαι, ένα λίτρο νερό δεν είναι τίποτα να το σηκώσεις.

Αλληγορικά λοιπόν μιλώντας που θέλω να καταλήξω; Χτίζουμε ένα μοτίβο προκειμένου να μην πληγωθούμε συναισθηματικά, προκειμένου να μην μας απορρίψουν, προκειμένου να μην αποτύχουμε, προκειμένου να μην στενοχωρηθούμε, προκειμένου να μην φοβηθούμε, προκειμένου να μην θυμώσουμε, και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να θυμώνουμε περισσότερο, να φοβόμαστε περισσότερο, να στενοχωριόμαστε περισσότερο, κ.ο.

Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό;

Ο λόγος που συμβαίνει είναι γιατί στο σύμπαν υπάρχει ένας νόμος. Είναι ο νόμος της εξέλιξης. Όσο παραμένουμε στάσιμοι, σε οποιοδήποτε επίπεδο παραμένουμε στάσιμοι, τότε αρχίζει η φθορά μας. Και όταν αρχίζει η φθορά κάπου εκεί είναι και ο θάνατος της φθοράς που ξεκίνησε.

Έτσι λοιπόν θέλω να σκεφτείς το εξής: Όσο παραμένεις σε μια “ζώνη άνεσης”, είτε είναι να μιλήσεις σε μια γυναίκα ή ένας άντρα, είτε είναι να μιλήσεις σε έναν δικό σου άνθρωπο και να εκφράσεις αυτό που θέλεις, είτε να πας να διεκδικήσεις την αύξηση, είτε να αλλάξεις μια δουλειά, είτε να ανοίξεις δικιά σου επιχείρηση, είτε να σταματήσεις μια επιχείρηση, είτε να βγεις από μια σχέση, είτε να μπεις σε μία σχέση, είτε να κάνεις κάτι που αγαπάς, είτε να σταματήσεις κάτι που δεν αγαπάς και ότι μπορεί να είναι αυτό..

Είσαι σίγουρος ότι είσαι σε μια ασφαλή περιοχή;

Εάν λοιπόν παραμένεις σε μια τέτοια κατάσταση είσαι σίγουρος ότι είσαι σε μια ασφαλή περιοχή; Κοίταξε λίγο μπροστά.. Όσο παραμένεις εσύ στάσιμος συγκριτικά σε μια ζωή που τρέχει με ιλιγγιώδης ρυθμούς πόσο ασφαλής είσαι; Πόσο ασφαλής θα ήσουν αν ήσουν μέσα σε ένα αμάξι στάσιμος κι αυτό ήταν σε κίνηση; Θα έπεφτες πίσω.

Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν εξελίσσονται, μένουν στα ίδια πράγματα, στην ίδια σχέση ή χωρίς σχέση. Στην ίδια δουλειά ή χωρίς δουλειά. Στην ίδια κατάθλιψη ή κατάσταση απλά γιατί το έχουν συνηθίσει. Γιατί ο εγκέφαλος τι κάνει; Τείνει το ίδιο, το γνώριμο, να το θεωρεί κάτι που είναι ασφαλές.

Αλλά εγώ θέλω να σε ρωτήσω το εξής: Έστω λοιπόν ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που τα έχει όλα έτοιμα από την παιδική του ηλικία. Και υπάρχει και άλλος ένας άνθρωπος που διεκδικεί την ζωή του από πολύ μικρή ηλικία γιατί δεν είχε την τύχη να του τα δώσουν. Και μεγαλώνουν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Στα 30,40,50 αν βρεθούν και οι δύο μπροστά σε ένα απρόοπτο ποιος από τους δύο μπορεί να το διαχειριστεί και να επιβιώσει; Να διαχειριστεί την κατάσταση και να επιβιώσει.. Αυτός που τα είχε όλα έτοιμα και ποτέ δεν έκανε τίποτα; Που ήταν πάντα στην ζώνη άνεσης του; Ή αυτός που ήταν έξω από την ζώνη άνεσης του γιατί αναγκάστηκε να το κάνει;

Βγες από την ζώνη άνεσης σου

Αυτό που θέλω να σου πω είναι πως αν έχεις την ευλογία όλα στην ζωή σου να είναι καλά ή αν έχεις πέσει σε μια παγίδα που η ζωή σου είναι πάρα πολύ δύσκολη γιατί δεν έχεις κάνει το κάτι παραπάνω που θα έπρεπε να κάνεις για να γυμνάσεις τον εαυτό σου τότε βγες έξω από την ζώνη άνεσης σου γιατί όσο παραμένεις σε μια λίμνη να θυμάσαι ότι βαλτώνεις, αναπτύσσονται μικρόβια και μπορεί να πεθάνεις. Μόνο το κινούμενο νερό είναι υγιές νερό και μπορείς να πιεις. Τόσο απλά.

Βγες έξω από την ζώνη άνεσης σου όσο και αν είναι παράξενο και περίεργο για το σώμα σου και τον εγκέφαλο σου αυτή την στιγμή αλλά πίστεψε με σε 6 μήνες από τώρα η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Ούτε σε προσωπικό, ούτε σε συναισθηματικό, ούτε σε οικονομικό επίπεδο. Τόσο απλά.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!