Μια φορά και…ένας φοιτητής

Η ζωή ως φοιτητή είναι εκεί έξω και σε περιμένει…

Πιστεύω πως υπάρχει αρκετό φοιτητικό κοινό γι’ αυτό θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι μιας που ακόμα όλοι είστε στο κομμάτι της προσαρμογής στην φοιτητική σας ζωή.

Θα σας μιλήσω για την δικιά μου προσωπική εμπειρία μιας που και εγώ σπούδασα σε άλλη πόλη, στην όμορφη Καστοριά.

Τα αποτελέσματα των σχολών βγαίνουν, βλέπεις την πόλη που περνάς και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι οι φίλοι που θα αφήσεις πίσω σου και αυτό το μεγάλο ερώτημα θα κάνω άραγε φίλους;

Σε αυτό το σημείο έρχομαι εγώ και σου λέω με τεραστία σιγουριά ΝΑΙ θα κανείς φίλους που ίσως κάποιοι θα κρατήσουν μια ζωή.

Ήρθε η ώρα φύγαμε;

Το πρώτο σου φοιτητικό σπίτι είναι γεγονός! «Το σπίτι ΜΟΥ» δεν χορταίνεις να το λες, το αγάπησες από την ώρα που το είδες, όσο μικρό και άδειο και αν ήταν. Εκεί μέσα μπορείς να κάνεις ότι θέλεις χωρίς να ρωτήσεις κανέναν, χωρίς να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου, και είσαι ελεύθερος να φιλοξενήσεις όποιον θέλεις και όποτε θέλεις. Κάπου εδώ εμφανίζονται τα sleepover με πολύ μουσική, γέλια, πειράγματα και φυσικά οι ατελείωτες υπαρξιακές συζητήσεις.

Τα φοιτητικά χρόνια είναι μια ευκαιρία να βρεις αυτό που ψάχνεις. Αρχίζεις με το να κάνεις νέους φίλους. Πρώτη μέρα στην σχολή, και το καλωσόρισμα των πρωτοετών. Μπαίνεις μέσα σαν αρνάκι έτοιμο για σφαγή αλλά παράλληλα νιώθεις πως σου ανοίγεται μια πόρτα για το μέλλον, ένα μέλλον ονειρεμένο, κομμένο και ραμμένο όπως το θες, όπως το ονειρευόσουν στο κρεβάτι πηγαίνοντας για ύπνο. Ψάχνεις γύρο σου να βρεις το μεγάλο αμφιθέατρο, έξω από το αμφιθέατρο βλέπεις κι’ άλλα ‘αρνάκια’, πλησιάζεις τυχαία και ίσως και όχι τόσο τυχαία, ντρέπεσαι να πεις ένα γεια.. τελικά το λες και ενσωματώνεστε όλοι μαζί και κάθεστε δίπλα δίπλα για συμπαράσταση. Τελειώνει η ενημέρωση και προτείνεις να πάτε για καφέ και τσουυυυπ αυτό ήταν από εκείνη την μέρα γίνεστε αχώριστοι, το πρωί μαζί στην σχολή και το βραδύ σε κάποιο σπίτι που πάντα απορείς πως σας χωράει τόσους πολλούς.

Υπάρχουν κάποια άτομα με τα οποία δένεις αμέσως, μέσα σε δυο μήνες νιώθεις σαν να τα γνώριζες χρόνια. Και τους ονομάζεις δεύτερη οικογένεια. Οκ… φυσικά και δεν είναι όλα ρόδινα. Στην πορεία της φοιτητικής σου ζωή θα γνωρίσεις άπειρα άτομα και ειδικά στο πρώτο έτος. Θα ακούσεις ακόμη να σου λένε πως οι φιλίες του πρώτου έτους δεν θα κρατήσουν. Όταν το άκουγα μου φαινόταν περίεργο, στην πορεία όμως κατάλαβα πως αυτό κρύβει μια δόση αλήθειας. Κάποια πράγματα βλέπεις είναι και τυχερά. Δεν σου λέω ότι μόλις πατήσεις το πόδι σου θα βρεις άτομα και θα ταιριάξεος απόλυτα. Όταν έρθουν όμως, θα έρθουν και θα ριζώσουν εκεί στην ζωή σου. Θα δεθείτε τόσο με ένα μοναδικό τρόπο που μέχρι τώρα δεν το είχες βιώσει ποτέ σου και πίστεψε με, αυτές οι φιλίες θα αντέξουν στο χρόνο.

Οι καλύτερες φιλίες είναι αυτές που χτίζονται στα φοιτητικά χρόνια. Και ξες γιατί? Γιατί μαζί θα κάνετε τις πιο μεγάλες τρέλες που μεγαλώνοντας θα τα διηγείστε και θα γελάτε μέχρι δακρύων άλλα θα αποφεύγετε να τα λέτε σε τρίτους γιατί πρέπει να διατηρήσετε και το image σας στην κοινωνία.

Οι φίλοι σου από το πανεπιστήμιο είναι κάτι παραπάνω. Είναι οι άνθρωποι που επίλεξε ο ένας τον άλλον σε μια περίοδο που ο καθένας διαμορφώνει τον εαυτό του το ποιος θέλεις να είναι. Αυτοί οι φίλοι σε έχουν δει στις πιο δύσκολες και τις πιο αναπάντεχες στιγμές σου. Μπροστά τους έχεις γίνει λιώμα και σε μάζευαν, μπροστά τους ερωτεύτηκες και έχασες τα μυαλό σου, μπροστά τους απογοητεύτηκες και έχασες όλον τον κόσμο, μπροστά τους έκλαψες. Αυτοί ήταν εκεί για να καλύψουν την κάθε σου «αμαρτία»….εεε αφού κάποιες αμαρτίες είναι αμαρτία να μην τις κάνεις! Μαζί πηγαίνατε βόλτες στρυμωγμένοι όλοι σε ένα αμάξι και αναρωτιόσουν πως γίνεται να χωράτε. Μαζί αναλάβατε ομάδες του πανεπιστημίου και περνούσατε δημιουργικά όλοι μαζί. Μαζί κάνατε τραπέζια και το παίζατε master chef. Έχετε ζήσει τόσο πολλά μαζί που έχετε γίνει ένα, τα βιώματα σας έχουν ενωθεί με μια γερή αλυσίδα κλειδωμένη με λουκέτο, έχετε υπογράψει υπόσχεση φιλία σε ένα χαρτί με κραγιόν σε κάποιο μεθύσι σας.

Ακόμα και αν στο μέλλον χαθείτε κάθε φορά που θα ξαναβρίσκεστε θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, σαν να μην χωρίσατε ποτέ. Θα κουβαλάτε πάντα ο ένας τον άλλον μέσα σας, τις τρέλες, τα γέλια, τα κλάματα και τις αξέχαστες συζητήσεις μέχρι το πρωί με τις ρακές, γιατί αν έχεις φίλες Κρητικές ξέρεις πολύ καλά.

Μαζί τους διαμορφώνεις τον χαρακτήρα σου, το ποιος θα είσαι στο μέλλον. Θα σε αλλάξουν και θα τους αλλάξεις. Αυτές οι φιλίες έχουν έναν άτυπο όρκο μαζί με το πτυχίο. Όρκο πως από δω και στο εξής θα είστε πάντα μαζί. Για αυτούς τους φίλους πρέπει να είσαι ευγνώμων γιατί μαζί τους θα ενηλικιωθείς. Μαζί τους θα ζήσεις αξέχαστες στιγμές, θα γελάσεις θα κλάψεις και θα ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ.

Ζήσε το φίλε μου στο έπακρο.