Μαρία Διαμάντη: Μία πραγματικότητα φτιαγμένη από πολλές στρώσεις ονείρου

Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή που συμβαίνει να ζεις το θαύμα. Στη δική μου περίπτωση είναι συνήθως πρωινά. Είναι τότε που συνδυάζονται όλα τόσο απίστευτα και μαγικά που η ζωή από μόνη της σε κάνει αυτό  που θα ήθελες να είσαι. Ωραίο δε λέω, αυτές οι στιγμές όμως είναι σα σκουληκότρυπα, σαν παράθυρο σε μια άλλη ζωή, την ιδανική. Και έχουν το πάντα ακριβό τίμημα της γνώσης. Όταν δεις ποια ή πως θα μπορούσες να είσαι, πως θα μπορούσες να ζεις, άραγε πόσο εύκολα επιστρέφεις   από τ’ όνειρο..;

 Ένα τέτοιο πρωινό έζησα φέτος το καλοκαίρι ξημέρωμα της γιορτής μου.. Και είναι φορές που παλεύω με νύχια και με δόντια να κρατήσω το συναίσθημα εκείνου του πρωινού και άλλες που ξεχνάω ακόμα κι ότι το έζησα.

Δυστυχώς για μας η ζωή μας εξαρτάται – ή επιτρέπουμε να εξαρτάται – από πολλούς εξωτερικούς παράγοντες που άλλοτε μας κάνουν ευτυχισμένους κι άλλοτε μας ρίχνουν σε χωράφια δυστυχίας. Εξαιτίας της ιδιότητας μου ως εκπαιδεύτριας νέων σχεδιαστών έρχομαι καθημερινά σε επαφή με γυναίκες, κορίτσια.. νέους ανθρώπους με όνειρα.   Αυτό που κατά τη γνώμη μου λείπει από τους περισσότερους είναι κυρίως η πεποίθηση ότι μπορούν να είναι αυτό που ονειρεύονται.  Γι αυτό ο τρόπος με τον οποίο κυρίως δουλεύω πάνω τους είναι να ενισχύω έμπρακτα τις ικανότητες τους δανείζοντας τις δικές μου  μέχρι το όνειρο να γίνει βίωμα. Μετά δε χρειάζεται τίποτα άλλο. Η πίστη αναλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα.. Γίνεται σιγά-σιγά εμπιστοσύνη, γίνεται δημιουργία, γίνεται καταξίωση. Έτσι το όνειρο ανθίζει.

Και σκέφτομαι.. Μήπως θα έπρεπε να αντιγράψουμε αυτή τη μέθοδο και έτσι να λειτουργήσουμε και στη ζωή..; Μήπως να απομονώσουμε το όνειρο και να πιστέψουμε τόσο σε αυτό που να δημιουργήσουμε μια πραγματικότητα..;

Πρωτομηνιά και πρώτος μήνας της άνοιξης από σήμερα και σαν σήμερα 6 χρόνια πριν πρωτoάνοιξα την πόρτα του ατελιέ και άναψα τα φώτα – δε διάλεξα τυχαία να το κάνω τέτοια μέρα! Κάποτε ήταν μόνο ένα όνειρο και πριν από αυτό ούτε καν όνειρο.  Σήμερα είναι μια πραγματικότητα φτιαγμένη από πολλές στρώσεις ονείρου.

Καλή άνοιξη!

Υ.Γ. 1. Την ώρα που γραφόταν το άρθρο είχε μια υπέροχη χειμωνιάτικη συννεφιά από αυτές που ούτε η υποψία ήλιου δεν υπάρχει. Την ώρα που τελείωνε το άρθρο ήρθε μια υπέροχη καλοκαιρινή λιακάδα όπως εκείνο το πρωινό..

Υ.Γ. 2. Η γιαγιά μου – που δεν ήξερε μόνο να ράβει αλλά και να ζει έλεγε: τον καθρέφτη όπως τον κοιτάξεις θα σε κοιτάξει. ‘Όπου καθρέφτης, βάλε ζωή.

Η Μαρία Διαμάντη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο οικογενειακό ατελιέ και σχολή ραπτικής που η γιαγιά της διατηρούσε από το 1930. Σπούδασε σχέδιο μόδας και ενδυματολογία θεάτρου και δίδαξε σε σχολές μόδας στην Ελλάδα. Το 2011 δημιούργησε το δικό της ατελιέ στον ίδιο δρόμο του Κεραμικού όπου στεγαζόταν το ατελιέ της γιαγιάς της, την οδό Μαραθώνος. Από τότε σχεδιάζει και πουλά ρούχα χειροποίητα, αποκλειστικά κατασκευασμένα για το άτομα για το οποίο προορίζονται, αναβίωσε τα ”μαθήματα μόδας” που η γιαγιά της παρέδιδε και μελετά και κατασκευάζει τα ”γλυπτά φορέματα” .

Πρόσφατα επέκτεινε τις δραστηριότητες του ατελιέ παραδίδοντας on-line μαθήματα μόδας σε Έλληνες του εξωτερικού σε όλο τον κόσμο μέσω τον οποίων η ομάδα της μεγάλωσε και απέκτησε διεθνή χαρακτήρα.

Εξωτερική άποψη του καινούριου ατελιέ στην οδό Μαραθώνος στον Κεραμεικό στον ίδιο δρόμο που για πολλές δεκαετίες λειτουργούσε το ιστορικό ατελιέ της Μαρίας Διαμάντη της μεγαλύτερης 

Μαρία Διαμάντη. Πορτραίτο εν ώρα δημιουργίας ενός από τα γλυπτά φορέματα. Έγχρωμη φωτογραφία: Αργύρης Βαβουγυιός © 2018, Maria Diamandi atelier, Athens