Μαϊδάνογλου Βίκυ: Πήρε την ζωή στα χέρια της και στα 21 της έκανε το όνειρο της πραγματικότητα!

Συνέντευξη στην Τάνια Νικολοπούλου και το likewoman.gr

Πάμε να γνωρίσουμε ποιο είναι αυτό το γλυκό κορίτσι που “κρύβεται” πίσω από τον ρόλο της Κρυσταλλίας στο “Θάρρο ή Αλήθεια;”

Ονομάζομαι Μαϊδάνογλου Βίκυ,είμαι 21 ετών ,γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σέρρες και αποφοίτησα από τη Δραματική σχολή Ίασμος Βασίλης Διαμαντόπουλος στη Θεσσαλονίκη. Εκεί κατάφερα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο συμμετέχοντας σεταινίες μικρού και μεγάλου μήκους ,καθώς και σε βίντεοκλίπ. Φέτος από τέλη Αυγούστου ζω στην Αθήνα.Το ξεκίνημα μου, στον καλλιτεχνικό τομέα δεν ήταν καθόλου εύκολο ,καθώς εκτός από δύο φίλους δεν είχα κάποιον γνωστό που να ασχολείται με το χώρο.Έτσι έπρεπε να εμπιστευτώ τις δυνάμεις μου και χτυπόντας όσες πόρτες βρέθηκαν μπροστά μου,να καταφέρω να κάνω μια αρχή. Κατάφερα λοιπόν να βρίσκομαι στον Πολυχώρο Αθηναϊς στην παιδική παράσταση “Μια πόλη ,μα ποια πόλη” του Γιώργου Κωνσταντινίδη σε σκηνοθεσία Ελισάβετ Θεοδώρου,όπου είπαμε ναι στην αγάπη και στις τέχνες και όχι στον πόλεμο. Οι παραστάσεις συνεχίζονται πλέον σε σχολεία και παράλληλα στις 16 Απρίλη πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα της νέας παράστασης που συμμετέχω με τίτλο “Θάρρος ή αλήθεια” σε σκηνοθεσία Παύλου και Chris Πιέρρο,στο θέατροΑλκμήνη. Ένα θρίλερ δωματίου βασισμένο στην ταινία του Robert Heath – Truth orDare.

Ήταν κάποιο παιδικό σου όνειρο ,να ασχοληθείς με την υποκριτική ή το αποφάσισες αργότερα;

Δεν ήταν όνειρό μου από πάντα. Μου άρεσε μικρή ,να μεταμφιέζομαι,να τραγουδώ και να λέω ποιήματα αλλά αυτό που ήθελα ήταν να γίνω κομμώτρια γιατί δεν μου άρεσε το διάβασμα. Ωστόσο λάτρευα τα θρίλερ και μετά το πρώτο πουπαρακολούθησα ,το ισπανικό “Το Ορφανοτροφείο” του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα , βρήκα ελκυστικότατη την ιδέα μεγαλώνοντας να παίζω σε ταινίες θρίλερ! Κάπως έτσι και έχοντας παρακολουθήσει θέατρο ίσως μόνο πέντε φορές στη ζωή μου μέχρι τα 18 μου,αποφάσισα να μπω σε μια δραματική. Έπειτα από δύο χρόνια πρωταγωνίστησα μαζί με τους Γιώργος Σπάνιας, Άρης Αντονόπουλος και Κίκα Ζαχαριάδου στην μεγάλου μήκους ταινία “Καταφύγιο 2, το μονοπάτι του πάγου” ένα θρίλερ σε σενάριο του Παναγιώτη Ιωσηφέλη και σκηνοθεσία του Χρήστου Νικολέρη που αναμένω με πολύ περιέργεια.

Αντιμετώπισες δυσκολίες ,έχοντας μεγαλώσει σε μια επαρχιακή πόλη ,σε σχέση μετην επίλογή σου να γίνεις ηθοποιός;

Το θετικό στοιχείο ,κρύβεται στο οτι οι γονείς μου ,αν και άσχετοι με το χώρο,ήταν αρκετά ώριμοι και ανοικτοί στο να δεκτούν την επιλογή μου και να με στηρίξουν σε όλη αυτή τη διαδικασία. Από κει και πέρα ,μεγάλωσα σε μια πόλη που θέατρο δεν είχαμε σχεδόν καθόλου ,ούτε κάποιου είδους άλλα καλλιτεχνικά ερεθίσματα.Οιάνθρωποι γύρω μου αντιμετώπιζαν αυτή μου την επιλογή ,με δύο ατάκες. ”Γίνε καλύτερα γιατρός γιατί θα πεινάσεις.” και “Α ωραία ,άντε να σε δούμε στη ντηλεόραση.”Το σχολείο το βαριόμουν , δεν είχε τίποτα δημιουργικό και με θυμάμαι να κάνω πολλές φορές κοπάνες και να κάθομαι σπίτι ,βλέποντας ταινίες. Παρ’όλα αυτά ,είχα τη φύση συνεχώς κοντά μου και αυτό με έκανε να μπορώ να τρέχω σε αυτήν για να βρω απαντήσεις σε πολλές μου απορίες ,έτσι παρατηρώντας τα πάνταγύρω μου κατάφερα να βρω ενδιαφέρον σε αυτήν την πόλη και να πάρω την απόφαση να γίνω ηθοποιός.

Πες μας δυο λόγια ,για την παράσταση που συμμετέχεις τωρα.

Η παράσταση “Θάρρος ή αλήθεία?” γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από δύο νέα παιδιά ,τον Παύλο και την Chris Πιέρρο με πολύ αγάπη και μεράκι.Πρόκειται για μια ιστορία έξι νέων που μετά από ένα επεισοδιακό πάρτυ και ένα παιχνίδι θάρρους ή αλήθειας που θα τους επηρεάσει όλους κομβικά,συναντιούνται μετά από ένα χρόνοστο πάρτυ γενεθλίων του έκτου της παρέας το οποίο μετατρέπεται σε παγίδα θανάτου και δε θα βγει κανείς ζωντανός αν δεν βρεθεί ο ένοχος. Οι ρόλοι είναι δομημένοι με πολλά μυστικά,σκληρό παρελθόν και περίπλοκες σχέσεις. Εγώ υποδύομαι την Κρυσταλλία ένα κορίτσι 25 ετών ,από εύπορη οικογένεια,που μόλις αποφοίτησε από μια σχολή ψυχολογίας! Οι σχέσεις της ,αλλά και η ψυχολογική της ισσοροπίαδοκιμάζονται μέσα από ψέμματα και “λάθος” χειρισμούς.

Τί εύχεσαι για το κοντινό μέλλον;

Έυχομαι να πάνε, καλά και δημιουργικά ,οι παραστάσεις που συμμετέχω.Να μη σταματώ να διαβάζω,να παρακολουθώ και να μαθαίνω και να συμβούν όμορφες συνεργασίες με όμορφους ανθρώπους ,στο μέλλον.