Λέξεις, λόγια, εκφράσεις – Πως πρέπει να τα χρησιμοποιούμε προς όφελός μας!

Ανέκαθεν έδινα σημασία στις πράξεις περισσότερο. Όχι στα λόγια. Όμως είχα και έχω ακόμα, μια ιδιαιτερότητα. Όταν μου πεις κάτι, το παίρνω σαν δεδομένο ότι έτσι είναι. Μάλλον πηγάζει από το γεγονός ότι κι εγώ ότι λέω το εννοώ. Έτσι, πιστεύω ότι κι ο απέναντί μου ότι λέει το εννοεί.

Κι εδώ ήρθε κάποια στιγμή η δική μου συνειδητοποίηση, μέσω των υπόλοιπων ανθρώπων. Σε μπέρδεψα; Να σε ξεμπερδέψω λοιπόν.

Υπάρχει κάτι που συνειδητοποίησα καθώς εκφραζόμουνα εγώ και καθώς άκουγα και τους άλλους να εκφράζονται.

Η δυναμική των λέξεων.

Η δόνηση των λέξεων.

Η συχνότητα στην οποία εκπέμπει η κάθε λέξη και σε βάζει κι εσένα που την ξεστομίζεις στη συγκεκριμένη συχνότητα.

Οι λέξεις κουβαλάν μέσα τους ήχο. Όταν βγαίνουν απ’ το στόμα μας, βγαίνουν παράγοντας έναν συγκεκριμένο ήχο, ο οποίος πρώτα «αντιλαλεί» στο μυαλό το δικό μας και μετά πάει και διαχέεται στο σύμπαν και φτιάχνει την πραγματικότητά μας. Αυτό είτε το πιστεύω είτε όχι, είναι ένα γεγονός, είναι αξίωμα.

Οπότε, παίρνοντας αυτό σαν δεδομένο, άρχισα να παρατηρώ τις λέξεις που χρησιμοποιούσα και τι αντίκτυπο είχαν μέσα μου. Τι πραγματικότητα μου έφτιαχναν. Τι συναισθήματα μου δημιουργούσαν. Εννοείται πως αυτή είναι μια διαδικασία που την παρακολουθούσα και συνεχίζω να την παρακολουθώ, καθημερινά και σε έκταση χρόνου.

Άρχισα να το παρατηρώ και σε άλλους ανθρώπους. Κυρίως σε όσους συναντούσα αρκετά συχνά, για να μπορώ να βγάζω και ουσιώδη συμπεράσματα.

Ήταν και συνεχίζει να είναι, ένα καταπληκτικό «παιχνίδι» γιατί βάζει το μυαλό σε εγρήγορση για το τι λέξεις χρησιμοποιώ και πώς αυτές μπορούν (πραγματικά μπορούν) να επηρεάσουν τη ζωή μου.

Υπάρχουν άνθρωποι στο άμεσο περιβάλλον μου, που μόλις τους ρωτάει κάποιος « Πώς είσαι;» η απάντησή τους είναι «Το παλεύω» ή «Ε, ας τα λέμε καλά». Αυτοί λοιπόν, όντως παλεύουν για να είναι καλά, χωρίς να ξέρουν γιατί ή ρίχνοντας το φταίξιμο σε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε άλλο εκτός του εαυτού τους. Να μου πεις «οι συγκεκριμένες λέξεις είναι η αιτία;». Θα σου απαντήσω, «ΝΑΙ!!! Γιατί αυτό επισύρει και μια συγκεκριμένη νοοτροπία και μια συγκεκριμένη δόνηση, μέσα στην οποία ζεις».

Όταν χρησιμοποιήσεις εκφράσεις όπως :

«Είμαι εξαιρετικά καλά» ή

«Όλα πηγαίνουν όμορφα» ή

«Δόξα στο σύμπαν, στον Θεό, είμαι καλά» πόσο αλλάζει η συχνότητά σου; Πόσο διαφορετικά σε κάνει να νιώθεις;

Στην αρχή, στην προσπάθεια να αλλάξω εντελώς τις λέξεις που χρησιμοποιούσα και να τις αντικαταστήσω όλες με θετικές ή, όπως μου αρέσει να λέω, με υψηλής συχνότητας δονήσεις, μου φαινόταν σα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου μερικές φορές. Το συνέχισα όμως και το συνέχισα και το συνέχισα, μέχρι που δεν μου ήταν ευχάριστο πια να χρησιμοποιώ χαμηλής συχνότητας λέξεις. Μέχρι που η ζωή μου και η αναθεώρησή μου απέναντι σε κάθε τι, άρχισε να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο. Όλα τα «προγράμματα» στο υποσυνείδητό μου άρχισαν να αλλάζουν και να αντικαθίστανται από όμορφες εικόνες, αισιοδοξία και μια πραγματικότητα που ήταν προς όφελός μου, προς την εξέλιξή μου και μόνο.

Οι λέξεις λοιπόν.

Ο τρόπος που επικοινωνούμε.

Ο τρόπος που μιλάμε στον εαυτό μας και στους άλλους.

Ο τρόπος που τελικά βλέπουμε την ζωή μας. Την ύπαρξή μας.

Αν δεν μας επηρεάζουν αυτές…τότε τι;

Πολύ-πολύ αγάπη,

Αναστασία.