Let’s party again!

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πολύ καλά ότι, ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα ειναι να οργανώνω party! Απολαμβάνω στο έπακρο, όλη την απαραίτητη προετοιμασία. Τα καλέσματα, τις συνεννοήσεις, την επιλογή του χώρου, και φυσικά τον σχεδιασμό της κάθε λεπτομέρειας, που είναι απαραίτητη για την επιτυχία του.

Και ποια είναι η πραγματική του επιτυχία; Το κέφι, η ζωντάνια και η ευχαρίστηση των προσκεκλημένων.

Έτσι σιγά-σιγά αφού κάθε πάρτυ «στέφεται» με την δική του ξεχωριστή επιτυχία, όλοι το αναπολούν με χαρά, περιμένοντας το επόμενο.

Για αυτόν λοιπόν τον λόγο και εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από το σχολείο , το πανεπιστήμιο, την εργασιασκή μου διαδρομή αλλά και μέχρι τώρα, βρίσκω πάντα  αφορμές για να οργανώσω ένα.

Φέτος είχα την χαρά να ετοιμάσω ένα Pre-Christmas Party, με αφορμή τα γενέθλια και την γιορτή μου, που είναι ανήμερα  τα Χριστούγεννα. Σε ένα πολύ καινούριο καφέ μπαρ στο κέντρο της πόλης μας της Θεσσαλονίκης, το Cultivos, με τίμησαν 25 φίλες και συνεργάτες, από τον χώρο της μόδας και όχι μόνο.

Τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και φροντίζοντας να είναι open fresh air ο χώρος, άρχισα να το οργανώνω πριν τα Χριστούγεννα στέλνοντας τις προσκλήσεις!

Αυτό που με ενθουσίασε ήταν η ανταπόκριση των φίλων μου. Ήταν τόσο ένθερμη η αποδοχή που πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Προφανώς όλες θέλαμε να ξαναβρεθούμε όπως παλιά και να ξεχάσουμε για λίγες ώρες όλα όσα ζήσαμε τα τελευταία δύο χρόνια.

Και το πετύχαμε! Εκείνη την μέρα ήταν σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω! Η χαρά στον χώρο ήταν διάχυτη. Η μουσική, οι συζητήσεις, τα ωραία κεράσματα, το υπέροχο κρασί και φυσικά η τέλεια τούρτα, όλα ήταν τόσο προσεγμένα χάρη στην διακριτική επίβλεψη της ιδιοκτήτριας και φίλης μου, Μαρίας Ναλμπαντίδου.

Προς το τέλος , κάθισα σε μία άκρη και παρατηρούσα συγκινημένη τις φίλες μου. Θυμήθηκα τότε κάτι που είχα ακούσει πριν από έξι περίπου χρόνια στο τέλος της επιστημονικής σειράς ταινιών και βιβλίων «Divergent» : « Η ζωή συχνά μας πληγώνει πολύ, με τα προβλήματα και τις απώλειες που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε, ευτυχώς όμως μπορούμε να θεραπεύσουμε ο ένας τις πληγές  του άλλου.»

Ας ελπίσουμε πως μέσα από όλη αυτή την περιπέτεια της πανδημίας, θα καταφέρουμε να εκτιμήσουμε την αληθινή δύναμη της  ανθρώπινης επαφής , ως αναγκαιότητα , ως ευχαρίστηση, ως θεραπεία.