Κορίτσια το sex and the city μας κατέστρεψε

Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα

 

”Δεν έχω μιλήσει στη γυναίκα μου τους τελευταίους 18 μήνες. Δε θέλω να την διακόψω.”

Αγνώστου 

 

Όπως κάθε μέρα -το τονίζω- καθε μέρα έτσι και σήμερα βρέθηκα με τις κολλητές μου στην Ακρόπολη για καφέ και κους κους. Η σημερινή ερώτηση ήταν η εξής: “Πώς φανταζόμαστε τη ζωή μας μετά από πολλά χρόνια”. Το παιχνίδι με τις ερωτήσεις το έχουμε καθιερώσει χρόνια μεταξύ μας. Αφορμή για βαθιές συζητήσεις.Το σοκαριστικό ήταν πως καμία από τις απαντήσεις δεν περιλάμβανε οικογένεια και παιδιά. Η πιο σοκαραστικη απάντηση από όλες όμως ήταν η δική μου: ”Φαντάζομαι να μένουμε όλες μαζί σε ένα όμορφο σπίτι με κήπο. Και ένα βράδυ μετά από πολύ γέλιο να πεθάνουμε από ανακοπή καρδιάς…” Οι φίλες μου ξετρελαθηκαν. Αφού και οι δικές τους απαντήσεις περιλάμβαναν περίπου τα ίδια.Ταξίδια, βόλτες, ξενύχτια με γκόμενους. Όλες μαζί και πάντα μαζί. ”Εμείς είμαστε ανεξάρτητες. Δεν έχουνε ανάγκη κανέναν. Αν με ικανοποιούσατε και σεξουαλικά ούτε για σεξ δε θα ήθελα τους άντρες”, είπε ξεσπώντας στα γέλια μία από τις φίλες. ” Είμαστε όμορφες, δυναμικές, ανεξάρτητες. Δε θα μας κάνουν ό,τι θέλουν οι μαλάκες. Ο δικός μου σήμερα μού είπε να πάμε διακοπές στην Πάρο το καλοκαίρι. Άκου! Αφού ξέρει πως έχω κανονίσει μαζί σας”. ” Ο κομπλεξικός”, είπε η άλλη. Γελάσαμε πολύ. Μετά από πολλές ώρες συζήτησης, αποχαιρετήσαμε η μία την άλλη και με ένα φιλί στο στόμα κανονίσαμε το αυριανό μας ραντεβού.

 

Γυρίζοντας σπίτι σκεφτόμουν την απάντηση που έδωσα. Τότε μου ήρθε στο μυαλό μου μια παλιά ανάμνηση της μαμάς και του μπαμπά μου. Ήταν βράδυ και εγώ μόλις είχα γυρίσει από την έξοδο του Σαββάτου. Μπήκα σπίτι και είδα τη μαμά να πλένει και να κάνει μασάζ τα πόδια του μπαμπά μου. Σοκαρίστηκα. “Μαμά τι κάνεις εκεί; Δεν έχει χέρια; ” της φώναξα. ”Είναι κουρασμένος! Όταν θα αγαπήσεις πραγματικά έναν άνθρωπο, θα σου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Ακούς; ” μου φώναξε. Μπήκα γρήγορα στο δωμάτιο. Το πρότυπο της μάνας κατέρρευσε. 

 

Χρόνια μετά σκέφτομαι πόσο πλούσια κληρονομιά μου άφησαν οι δικοί μου με αυτή την εικόνα. Μας έχουν καταστρέψει τα λάθος πρότυπα. Αποκαλούμε τις σχέσεις γκόμενους και όχι συντρόφους. Μετράμε μεγέθη ικανοποίησης και όχι μεγέθη καρδιάς και ψυχής. Φορέσαμε πτυχία και βγάλαμε τις ποδιές νομίζοντας πως έτσι θα φανεί το μπόι μας. Θυμάμαι ο μπαμπάς μου με καμάρι έλεγε σε όλους πως παντρεύτηκε την καλύτερη νοικοκυρά. Το σπίτι πάντα μύριζε μπαχάρια, φρέσκα λουλούδια, η μαμά μου ήταν πάντα περιποιημένη, όμορφη. Μεγάλωνε εμένα (δεν το λες και εύκολο αυτό) και την αδερφή μου. Υπήρχε ιεραρχία και σεβασμός. Ο πατέρας ήταν ο άντρας του σπιτιού. Μετάνιωσα για όλους αυτούς τους άντρες που ευνούχισα για να πάρω τα παντελόνια τους. Όχι. Μέχρι εδώ. Τα θηλυκά να επιστρέψουν στη φύση τους. Εγώ θα κάνω ένα βήμα πίσω και θα ακολουθήσω έναν άντρα….Και αν με πατήσει μαζί με αυτούς και μένα το τρένο…. χαλάλι. Θα πεθάνω γυναίκα!

 

Επιμέλεια κειμένου: Νατάσα Παππά