Kολυμπώντας με άλογα στην Αγιά

H Πετρούλα έκανε ελεύθερο camping και προγράμματα θεραπευτικής ιππασίας σε άτομα με ειδικές ανάγκες μαζί με τα τρία άλογα της 

Η Πετρούλα Πετρίκη είναι από τα άτομα που θαυμάζω. Πριν 2,5 χρόνια είχαμε κάνει συνέντευξη για τις “ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ” και με ζηλευτό δόσιμο ψυχής, μου μιλούσε για τη σπουδαία επαφή που δημιουργείται ανάμεσα στα άλογα και τα άτομα με ειδικές ανάγκες στο πλαίσιο των προγραμμάτων θεραπευτικής ιππασίας που συντονίζει. Πριν λίγες μέρες, ανέβασε στο λογαριασμό της facebook φωτογραφίες να κολυμπάει μέσα στη θάλασσα με τα άλογα της. Ξαφνιάζομαι από την συγκινητική ομορφιά των εικόνων. Η μαγεία της φύσης στο timeline μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, την παίρνω τηλέφωνο να μάθω περισσότερα. Είχα να την ακούσω καιρό και είναι σίγουρο ότι το πάθος για τη δουλειά της παραμένει μεγάλο… Αυτό το κορίτσι μεταδίδει και χαρίζει αγάπη. Απλόχερα. 

 

 

Ναι, το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Διακοπές- δουλειά, παρέα με 3 άλογα και 3 φίλους-συνεργάτες! Και φυσικά πολλούς άλλους γνωστούς- άγνωστους που πέρασαν από εκεί. Η αφορμή ήταν ένα κατασκηνωτικό πρόγραμμα του δήμου Αγιάς που διεξήχθη στο Στόμιο και συγκεκριμένα στην Αγία Παρασκευή Στομίου. Η κατασκήνωση φιλοξενεί για το πρώτο 20ημερο άτομα με ειδικές ανάγκες, 200 κατασκηνωτές φέτος απ’ όλη τη χώρα! Εμείς ήμασταν σ’ ένα υπέροχο δημοτικό πάρκο με τεράστια πλατάνια, μπροστά στη θάλασσα (παραχώρηση του δήμου) για να τους διασκεδάσουμε με την αλογοπαρέα μας!

 

Πώς ήταν η εμπειρία με τα άλογα; Πόσες μέρες μείνατε στην περιοχή; 60 μερες ήμασταν με την αλογοπαρέα! Έγινε, πέρασε και ανατρέχοντας το στη μνήμη μου ακόμα νιώθω δέος. Το θεωρώ μεγάλο επίτευγμα και χαίρομαι πολύ που συμμετείχα.  

 

Δυσκολίες; Δυσκολίες δεν είχε σημαντικές, αρκεί να σου αρέσει να ζεις στη φύση. Πολλοί βοήθησαν στο να αντιμετωπιστούν οι μικρές καθημερινές δυσκολίες και να μας το μετατρέψουν σε εύκολο και διασκεδαστικό! Το φαγητό μας ερχόταν από την κατασκήνωση και στο δημοτικό κάμπινγκ που ήταν πολύ κοντά μας είχαμε πρόσβαση για ντους και τουαλέτα. Μια καθημερινή δυσκολία ήταν τα 40- 60 κιλά κόπρανα των αλόγων που αναγκαζόμασταν να μαζεύουμε καθημερινά δια χειρός για να διατηρήσουμε το μέρος καθαρό! Αλλά χουμε εξασκηθεί πια πολύ στο φτυάρι. 

 

Εμπειρίες ευτυχίας πάρα πολλές! Τα αλογάκια μας ελεύθερα πάντα, αν εξαιρέσουμε τις ώρες εργασίας, με μπόλικο πράσινο για βοσκή. Η συμμετοχή τους το χειμώνα σε πρόγραμμα θεραπευτικής ιππασίας και η συνεχόμενη εργασία είναι κουραστική και μονότονη, χωρίς πολλές ευκαιρίες για παιχνίδι και κοινωνικοποίηση, δυο πράγματα που χαρακτηρίζουν τη φύση του αλόγου. Τους το χρωστούσα! Από εδώ και πέρα θα τους πηγαίνω κάθε χρόνο διακοπές, είναι μια υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου. Μεγάλη ποσότητα ικανοποίησης πήραμε κατά τη διάρκεια και λήξη του κατασκηνωτικού προγράμματος των ατόμων με ειδικές ανάγκες, φιλία, αγκαλιές και γνήσια χαρά! Οι γείτονες μας εκεί, μαγαζάκια, περαστικοί, λουόμενοι μας αγκάλιασαν με ζεστασιά. Με κάποιους ταιριάξαμε πολύ και γίναμε φίλοι! Προσωπικά απόλαυσα τη «συγκατοίκηση» μαζί τ’ άλογα σε όλες τις φάσεις της, με ήλιο και βροχή, όλη μέρα… Τη νύχτα που ξάπλωνα κι άκουγα τα μασούλημα τους για να αποκοιμηθώ. Τα ένιωθα πολύ χαλαρά και ικανοποιημένα κι αυτό είναι αρκετό για να γεμίσω χαρά! Ήταν ακόμα μια τεράστια ευκαιρία να διευρύνω τη ματιά μου και τις γνώσεις μου για τα άλογα παρατηρώντας τα να συμπεριφέρονται ελεύθερα! Οι πιο ωραίες στιγμές ήταν για μένα τα πρωινά 6-8 συνήθως το πρωί (για να μην ενοχληθούν οι λουόμενοι και για να μη χάσουμε την ανατολή) που με την τσίμπλα στο μάτι και τα άλογα μόνο με ένα σκοινί, χωρίς ιπποσκευή βγαίναμε βόλτα στην παραλία! Ανατολή, η θάλασσα λάδι, πεντακάθαρη και η παραλία ήσυχη και ήρεμη, έτοιμη να την ταράξουμε παίζοντας και κολυμπώντας! Με έκπληξη και χαρά κατάλαβα πως κατά τη διάρκεια της βόλτας ένα από τα άλογα με ακολουθούσε πιστά, χωρίς σκοινί. Σταματούσα και κοκάλωνε δίπλα μου, έτρεχα κι έτρεχε μαζί μου… Ερχόταν να κολυμπήσουμε. Ίσως για πολλούς αυτό να μη σημαίνει κάτι αλλά εγώ αναγνωρίζω ότι με αποδέχονταν ως αρχηγό και μέρος της αγέλης και προτιμούσε να παίξει μαζί μου…Εκτιμώ βαθύτατα αυτή τη σχέση. 

 

Δεν είναι επικίνδυνο να κάνεις ελεύθερο camping με άλογα; Δεν είναι επικίνδυνο, αρκεί να ελέγξεις 1-2 παραμέτρους και να γνωρίζεις καλά τα άλογα! Αν ένα άλογο είναι ελεύθερο, ταΐζεται καλά, δεν πονάει, και νιώθει άνετα, είναι σκέτη απόλαυση και καθόλου επικίνδυνο να ζεις μαζί του.

 

Τα άλογα κολυμπούν; Τα βοηθάει το νερό; Τα άλογα κολυμπούν και μάλιστα είναι δεινοί κολυμβητές! Το κολύμπι, όπως για μας έτσι και γι’ αυτά είναι ένας πολύ καλός τρόπος εκγύμνασης: Σαν υδροθεραπεία, γυμναστική με αντιστάσεις, χωρίς τραυματισμούς. Κάτι που πολύς κόσμος δεν ξέρει είναι ότι τα άλογα στο νερό (όχι πάντα και όχι όλα) κάνουν ένα πολύ περίεργο θόρυβο σαν μουγκρητό. Μάλιστα το ένα από τα άλογα μας, ο Ακκίλα, έδειχνε όλα τα μπροστά του δόντια (μάλλον για να μην μπει νερό) και παράλληλα μούγκριζε συνεχώς κι όλοι τον φοβούνταν! Για εμάς που ξέρουμε τί αθώος γίγαντας είναι, ήταν φοβερά διασκεδαστικό! Το πόνυ μας, ο Κούκι είχε μερικά περίσσεια κιλά που καταφέραμε να μετατρέψουμε σε μυς και ελπίζω πως μετά από αυτό το καλοκαίρι δε θα αντιμετωπίσουμε κανένα σοβαρό κτηνιατρικό θέμα. Ο Αραγκόν, ο μεγαλύτερος σε ηλικία και πιο ταλαιπωρημένος αφού έκανε 10 χρόνια κούρσες στον ιππόδρομο και έχει ένα σωρό κουσούρια στα πόδια του, έμπαινε θάλασσα στα ρηχά και πήγαινε πάνω-κάτω σαν παππούς!  

 

Πηγή: Lifo

Φωτό: Όλια Παπαδέα