Κλείνει Ο Κύκλος Της Ζωής Ή Όχι;

Κύκλοι ζωής που ανοίγουν και απλώνονται στο χρόνο. Όπως το βότσαλο που ρίχνεις στα ήρεμα νερά και ξυπνώντας τα ανοίγουν το χορό τους καθώς βυθίζεται…και απλά ατονεί η ορμή της κίνησης του νερού. 

Δεν κλείνει ο κύκλος τελικά, αλλά εναρμονίζεται στο σύνολο, προσαρμόζεται και μετασχηματίζεται σε κάτι διαφορετικό.

Σαν την ανάσα που βγαίνοντας καταλαγιάζει αδειάζοντας από μέσα σου κάθε βάρος και ανησυχία, σαν το φύσημα του αέρα που ξεθυμαίνει καθώς απομακρύνεται, σαν τη φωτιά που σβήνει τελικά και αυτές οι ίδιες οι στάχτες της διαλύονται στο πρώτο αεράκι που θα περάσει δίπλα τους.

Έτσι κι εσύ…βουτάς κάθε φορά και σε άλλη θάλασσα…και ανοίγεις νέους κύκλους, μεγάλους, μικρούς που ενώνονται όλοι, στον ωκεανό της απέραντης γνώσης σου.
Είναι τα ρούχα της ψυχής σου, τσαλακωμένα κάποια από αυτά, σκισμένα από τις μάχες, μα πάντα φροντισμένα με αγάπη και προστασία από τους Οδηγούς σου.

Νιώθεις τη δίνη μέσα από τους κύκλους αλλά δεν παρασύρεσαι ποτέ. Οι φόβοι σε μουδιάζουν για λίγο και προσπαθούν να αποσυντονίσουν την εστίασή σου. Στιγμιαία υποχωρείς μα εκεί ακριβώς στο κέντρο επανατοποθετείσαι και περιμένεις την νέα σου ευκαιρία.

Τινάσσεσαι ξανά. Ανοίγεις νέο κύκλο και έτσι συνεχίζεις αδιάκοπα και ακούραστα μέσα στο δικό σου χρόνο και πεδίο…

 “Με αόρατους συμμάχους και επίλεκτα δώρα…”