Skip to main content
psixiki kai somatiki kourasi 6a324d26

Κατερίνα Μουστάκα: Το να κάνεις αυτά που επιθυμείς, φορτίζει τις μπαταρίες.

Μερικές φορές το καίω. Το παραδέχομαι!

Με πιάνει η πρεμούρα να προλάβω τα πάντα, γίνομαι η μετενσάρκωση του Βέγγου, τρέχω, τρέχω, τρέχω, σαν να μην υπάρχει αύριο, γεμίζω το πρόγραμμα μου με «πρέπει» (φαντάσου να μην απεχθανόμουν και τη βία), αφήνω κλειδωμένα στο υπόγειο τα «θέλω» και με τοποθετώ τελευταία στις προτεραιότητες μου.

Και φτάνει κάποια στιγμή που αρχίζουν να χτυπάνε τα καμπανάκια: πρώτα τα ενεργειακά. Αρχίζω να αισθάνομαι «άδεια». Να έχω μια «μόνιμη κούραση». Να σούρνομαι.

Αν δεν ανταποκριθώ στα πρώτα σημάδια, με βρίσκω να κυκλοφορώ ολοένα και συχνότερα σε νοητική «ομίχλη». Ξεχνάω εύκολα, είμαι αφηρημένη, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.

Αν συνεχίσω να κωφεύω, περνάμε στο επόμενο επίπεδο, αυτό της συναισθηματικής κόπωσης: εκνευρίζομαι εύκολα, δεν έχω υπομονή, έχω τις «μαύρες» μου πιο συχνά και δεν βλέπω καθαρά τα μικρά καθημερινά θαύματα που με περιβάλλουν. Στην ουσία γίνομαι αγνώμων.

Κι αν συνεχίσω το χαβά μου και αρνηθώ να δώσω σημασία στα προαναφερθέντα πολλαπλά μηνύματα από το Άνωθεν κομμάτι μου, ότι η Αυτού Μεγαλειότης το Εγώ μου μας οδηγεί αλλού γι’ αλλού, βγαίνουν τα μεγάλα όπλα: σωματικά συμπτώματα.

Ας μην ξεχνάμε ότι κάπως έτσι άνοιξε την Κερκόπορτα πριν 5 χρόνια και ο Κος Π μου κατσικώθηκε σώγαμπρος έκτοτε. Τον διαχειρίζομαι πλέον, βεβαίως βεβαίως, αλλά μια στο τόσο, όταν ξεχνάω τις ανάγκες μου, ξαναρχίζει η αλυσιδωτή αντίδραση.

Ευτυχώς, με τόση εκπαίδευση, έχω αποκτήσει οξύτερη εσωτερική ακοή και όραση. Με ακούω και με βλέπω λίγο καλύτερα.


Και ρίχνω ρυθμό.

Πηγαίνω θάλασσα.

Κάνω διαλογισμό.

Περπατάω πιο συχνά στη φύση.

Αφήνω κατά μέρος τις έρευνες και ψάχνω μουσική για τις λίστες που ακούμε στο ιατρείο.

Παρακολουθώ ένα webinar (όταν γίνομαι μαθήτρια, χαλαρώνει το μέσα μου).

Κοιμάμαι πιο νωρίς.

Γράφω. Ό,τι μου έρθει εκείνη την ώρα (κάπως έτσι έγινε κι αυτό το κείμενο).

Δεν παρακολουθώ ειδήσεις.

Κάνω αποτοξίνωση. Από ζωικά προϊόντα και τοξικές καταστάσεις.

Κρασομπουρμπουριάζω με μια φίλη μου.

Και ως εκ θαύματος, ανασταίνονται όλα μου τα σώματα.

Ηθικόν δίδαγμα: Το να κάνεις αυτά που επιθυμείς, φορτίζει τις μπαταρίες. Big time.

Εσείς με τι «γεμίζετε» Παίδες;

Αναμένω ιδέες, με αγάπη ❤️ πολλή!

Σκοπός μου ήταν και είναι πάντα η αποκατάσταση της εγγενούς ικανότητας του σώματος να μας στηρίζει και να μας κινεί ακοπίαστα, αποτελεσματικά και ασυμπτωματικά.

RECENT

RELATED