Η νέα ποιητική συλλογή της Νίκης Ανδρικοπούλου “Ο Μωβ Άνθρωπος”

Ανδρικοπούλου Νίκη – « Ο Μωβ Άνθρωπος » από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

“…κι όπως μας είχε ήδη λερώσει το αίμα απ’ τα καρφώματα

με άρπαξες κι εγώ να σου λέω

κοίτα αγάπη μου πώς είμαστε αβαρείς και ενωμένοι

και με κομμένη την ανάσα,

δυο αστροναύτες κι ένας λώρος κολυμπάμε στο κοίλο σύμπαν

με άρπαξες και εγώ να σου λέω

ετσι μόνο μοιάζουν οι συμπληγάδες


έτσι γεννιέται ο κόσμος

με στρογγυλάδα και πόνο, στρογγυλάδα και πόνο

εσύ αρπακτικό μου όμως πώς θα τα καταφέρεις

να πεθάνεις ήσυχο και μόνο;…”

Η νέα ποιητική συλλογή της Νίκης Ανδρικοπούλου “Ο Μωβ Άνθρωπος” εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2017 και κυκλοφορεί απο τον εκδοτικό οίκο Γαβριηλίδη. Διατίθεται επίσης στα κεντρικά βιβλιοπωλεία Πολιτεία, Ιανός (Αθήνα και Θεσσαλονίκη), Πρωτοπορία, Books Plus, Επί λέξει, Πλειάδες, Ευριπίδης, κ.α.  Μπορείτε επίσης να παραγγείλετε το βιβλίο online από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης ( http://www.gavrielidesbooks.gr/ ).

H Νίκη Ανδρικοπούλου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου καθώς και θέατρο και νεοελληνική ποίηση στην Αθήνα. Το 2012 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Αυτά τα χέρια από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Έχει λάβει μέρος σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ και εκθέσεις με εικονογραφημένα ποιήματα και βιντεοποιήματα και έχει βραβευτεί σε διεθνή διαγωνισμό ποίησης στην Ιταλία. Είναι ηθοποιός, μουσική παραγωγός και συντονίστρια δημιουργικής γραφης. Εργάζεται στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μαζί με το σχήμα «Οι ξυλοκόποι των άστρων» παρουσιάζει τα μελοποιημένα της ποιήματα σε διάφορους χώρους τέχνης. Ασχολείται με τον χορό, τη γιόγκα και το ρέικι. Πριν λίγους μήνες έγινε μητέρα.

andrikopoulouniki@gmail.com

Οι ξυλοκόποι των άστρων:

https://www.youtube.com/watch?v=m07ildPFOK4

Παρουσίαση στην κυριακάτικη εφημερίδα Documento στις 22/01/2017.

Η ποιήτρια Νίκη Ανδρικοπούλου υπογράφει τον «Μωβ Άνθρωπο», που «κάθισε στον εξώστη του ονείρου της» ξεδιπλώνοντας έναν λυρικό συλλογισμό γύρω από τα ανθρώπινα, από τον «κύκλο της αγάπης», την «απώλεια των λέξεων» και το «σαμποτάζ». Μιλά για τον «θάνατο σαν μια γαλάζια οπτασία», τα «λυπητερά παραμύθια», μιλά για «εκείνους που πιστεύουν στα θαύματα» και «για τις Κυριακές με άρωμα μανταρίνι όταν ήμασταν παιδιά».