Η Meryl Streep, το The Post και το καλύτερο Movie Dress του 2017

Η σχεδιάστρια κοστουμιών AnnRoth λέει ότι τα κοστούμια είναι το λιγότερο σημαντικό πράγμα στο δημοσιογραφικό δράμα του StevenSpielberg, αλλά είναι δύσκολο να αγνοηθεί η ανυποχώρητη δύναμη ενός καθοριστικού καφτανιού.

Όπως και πολλοί άλλοι πριν από εκείνη, η κλασική κινηματογραφική αστέρας MerylStreepκάνει την εμφάνισή της σε μια καθηλωτική σκηνή στο ThePostμε ένα ένδυμα που κλέβει την παράσταση! Παίζοντας την KatharineGraham, εκδότρια της εφημερίδας TheWashingtonPost, κατά τη διάρκεια της δημοσίευσης των PentagonPapers το 1971, η Streepεμφανίζεται σε ένα μεγάλο μέρος της ταινίας με ένα συντηρητικό, αυστηρά επαγγελματικό ντύσιμο για την εποχή – η φούστα συνδυασμένη με μπλούζες ή πουκάμισα με ψηλό λαιμό, με μια ηχώ ανδρικών ενδυμάτων για να ταιριάζει με τον σχεδόν αποκλειστικά αρσενικό κόσμο που την περιβάλλει.

Αλλά για την πιο βασική σκηνή της ταινίας ThePost, στην οποία η Grahamπαίρνει την απόφαση να δημοσιεύσει τα PentagonPapers, σε άμεση αντίθεση με την κυβέρνηση, η ταινία αλλάζει τα πράγματα με δραματικό, ένδοξο τρόπο. Η Graham είναι στη μέση της διοργάνωσης ενός πάρτι όταν ο συντάκτης BenBradlee (TomHanks) και το συγκεντρωμένο πλήθος υπαλλήλων της Post της λένε ότι τα χαρτιά είναι έτοιμα να δημοσιευτούν μόλις εκείνη δώσει την εντολή. Στο τηλέφωνο, και αργότερα σε ένα δωμάτιο με όλους τους παίκτες – κλειδιά, η Graham είναι σκεπτική και αποφασιστική και έχει πλήρη επίγνωση του ιστορικού βάρους της απόφασής της. Αλλά αντί για ένα κοστούμι εξουσίας ή κάτι που να μοιάζει με το τι θα φορούσε ένας άνδρας –  υπεύθυνος για τη λήψη τέτοιων ανάλογων αποφάσεων, εκείνη φορά ένα πολύ θηλυκό, ριχτό λευκό καφτάνι, κεντημένο περίτεχνα με χρυσό.

Η σχεδιάστρια κοστουμιών AnnRoth, τρεις φορές υποψήφια για Όσκαρ και νικήτρια για το TheEnglishPatient, συνεργάστηκε με την Streepτο 1983 στο Silkwood. Δεν συνεργάζονται σε κάθε ταινία γιατί οι αναμενόμενες συγκρούσεις και η ιδέα ότι ίσως, όπως το θέτει η Roth, «Μερικές φορές ίσως ο σκηνοθέτης της λέει, όχι, δεν θέλω κάποια από τα παλιά» είναι ανασταλτικός παράγοντας. Η Roth δεν έχει ξαναδουλέψει ποτέ με τον StevenSpielberg πριν από το ThePost– αλλά δεδομένου του σφιχτού χρονοδιαγράμματος παραγωγής, η σχεδιάστρια έπρεπε να ξεπεράσει τον εαυτό της. «Προσλήφθηκα νομίζω τον Απρίλιο και ξεκινήσαμε τα γυρίσματα τον Μάιο», λέει η Roth. «Δεν είχα άπλετο χρόνο να «χτενίσω» τη χώρα για αυτή την περίοδο». Λόγω του περιορισμένου χρόνου, όλα τα κοστούμια της Streepφτιάχτηκαν καινούργια.

Και αν και τα κοστούμια της Streepεκθέτονται στην ταινία πιο έντονα από οποιωνδήποτε άλλων, ήταν οι ηθοποιοί του παρασκηνίου – ειδικά μια ομάδα διαδηλωτών φοιτητικής ηλικίας που έκαναν την εμφάνισή τους σε μια χούφτα σκηνές – που έδωσαν στη Roth τη μεγαλύτερη πρόκληση. «Υπήρχαν απλά πάρα πολλοί άνθρωποι στο παρασκήνιο που αν κάτι γινόταν λάθος, θα είχαν καταστραφεί τα πάντα για μένα», λέει. «Ήταν πολλά αυτά που έπρεπε να κάνουμε, πάρα πολλά, και έγιναν με μεγάλη βιασύνη. Κι όμως το ήθελα. Δεν ήθελα να υπάρξουν άνθρωποι που θα πουν: «Ω, τι διασκεδαστικό showτων ‘’70».

Όσο για το καφτάνι, η Roth λέει απλά: «Μόλις αποφάσισα να το κάνω. Δίνει ένα πάρτι για κάποιον που συνταξιοδοτείται. Οι άνθρωποι έρχονται μετά τη δουλειά και οι άνθρωποι έρχονται ντυμένοι».

 Παρά το γεγονός ότι κάνει καριέρα ως σχεδιάστρια κοστουμιών για πέντε δεκαετίες και εξακολουθεί να είναι σκληρή στη δουλειά της – την ημέρα που μιλήσαμε, είχε εννέα σκίτσα για να τελειώσει για την επερχόμενη αναβίωση του Carouselστο Broadway– η Rothαμφισβητεί την ιδέα ότι όλοι θα ενδιαφέρονταν για τα κοστούμια του ThePost: «Η ταινία είναι τόσο σημαντική για μένα που το κοστούμι είναι το λιγότερο – δεν είναι απλώς αυτό».

 Έτσι, νομίζει πραγματικά ότι τα κοστούμια είναι το λιγότερο σημαντικό πράγμα στην ταινία; «Φυσικά και είναι! Αυτό θα βλάψει τα συναισθήματα του Steven αλλά φυσικά και είναι. Είναι απλώς η ατμόσφαιρα της ταινίας. Είναι το πλύσιμο των χρωμάτων πάνω στο φόντο».

Γιώτα Πετσιώτη