Η μαγεία και η τέχνη του Διαλογισμού

Υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο να ταυτίζομαι αποκλειστικά με τις σκέψεις μου και στην εμπειρία απλά της «Ύπαρξης» στην κατάσταση της Παρουσίας. Οι σκέψεις είναι τόσο μα τόσο δελεαστικές και είναι τόσο εύκολο να χαθείς μέσα σ’ αυτές. Και όπως και με πολλά άλλα στη ζωή, αν είμαστε υπερβολικοί τότε δημιουργείται πρόβλημα. Και ακόμη χειρότερα όταν δεν έχουμε πρόσβαση σε κάτι άλλο από το «νου που σκέφτεται» τότε χανόμαστε στις σκέψεις που κάνουμε και μετά καταλήγουμε να είμαστε βουτηγμένοι στις ιστορίες και τα δράματα που κατακλύζουν τις προσωπικές μας ζωές.

Αν έχεις αγωνιστεί ποτέ για να μην σκέφτεσαι στον διαλογισμό είναι σαν να προσπαθείς να κρατήσεις την αναπνοή σου κάτω από το νερό. Ίσως να πετύχεις αυτή την κατάσταση για λίγο αλλά τελικά θα χρειαστεί να ανεβείς στην επιφάνεια και να ρουφήξεις «αέρα» για να αναπνεύσεις.
Αν προσπαθήσεις να μην σκέφτεσαι, πολύ σύντομα, θα κάνεις μια καινούργια σκέψη και αυτή η καινούργια σκέψη θα είναι «επ… τώρα δεν σκέφτεσαι». Μετά, θα συνειδητοποιήσεις και πάλι ότι ούτως ή άλλως τελικά συνεχίζεις να σκέφτεσαι.

Το πρώτο μάθημα στο διαλογισμό είναι: σταμάτα να προσπαθείς να μην σκέφτεσαι! Το εγώ θα σε τουμπάρει αν πιεστείς σ’ αυτή την διαδικασία. Χρειάζεται να φανείς έξυπνος και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μάθεις πώς να πάρεις πίσω την δύναμη σου από το εγώ.
Ο διαλογισμός δεν έχει να κάνει με το να μην σκέφτεσαι, έχει να κάνει με το ν’ αποκτήσεις επίγνωση του τι συμβαίνει στο νου σου. Έχει να κάνει με το να γνωρίσεις τις σκέψεις που φαίνονται να επιτίθενται στο νου σου, αυτές οι σκέψεις είναι γνωστές σαν «προγραμματισμένες σκέψεις». Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι σκέψεις είναι σκέψεις στις οποίες έχεις προσκολληθεί κατά την διάρκεια της ζωής σου.

Το δεύτερο μάθημα που πρέπει να μάθεις στο διαλογισμό και είναι και το πιο δύσκολο, είναι να μην ταυτίζεσαι με τις σκέψεις σου. Φαίνεται να υπάρχει κάποιου είδους μαγνητική έλξη σε συγκεκριμένες σκέψεις που σε τραβάνε στην μια ιστορία μετά την άλλη που αυτό με τη σειρά του δημιουργεί όλο και περισσότερο δράμα στη ζωή σου.

Εδώ είναι που πρέπει να βάλεις την ενέργεια σου και να επικεντρωθείς περισσότερο, πρέπει να πιάσεις τον εαυτό σου πριν το τρένο φύγει από το σταθμό. Ή με άλλα λόγια να τον σταματήσεις πριν μπει βαθειά μέσα στην ιστορία.
Αν δεν σταματήσεις τον εαυτό σου στην αρχή, θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τον σταματήσεις καθώς η ιστορία εξελίσσεται από δράμα σε δράμα.
Γίνε ο θεατής αυτού που σκέφτεται, να είσαι όπως η γάτα που παρακολουθεί την ποντικότρυπα. Δεν μπορείς να γίνεις «Παρατηρητής» μέχρι να συλλάβεις τον εαυτό σου να σκέφτεται! Τη στιγμή που πιάσεις αυτόν που σκέφτεται να σκέφτεται, γίνεσαι αυτόματα ο «Παρατηρητής».
Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίσεις το εξής: όταν αρχίζεις να κάνεις διαλογισμό, θα αντιληφτείς ότι η μια σκέψη ακολουθεί την άλλη και μετά έρχεται και κάποια άλλη και κάποια άλλη. Αυτές οι συσσωρευμένες σκέψεις δημιουργούν με επιταχυνόμενη ταχύτητα μια ιστορία στο νου σου και αυτή η ιστορία εξελίσσεται σε κάποιο δράμα στη ζωή σου.

Καθώς παρακολουθείς σε κάθε επαναλαμβανόμενο διαλογισμό αυτό το συμβάν να ξετυλίγεται στο νου σου, στη πραγματικότητα κτίζεις μέσα σου νοητική δύναμη που μια μέρα θα σε οδηγήσει σε πλούσιες ανταμοιβές στη προσωπική σου ζωή. Είναι σαν να πηγαίνεις στο γυμναστήριο, όσο πιο πολύ κάνεις διαλογισμό, τόσο πιο πολύ ενδυναμώνεσαι μέσα στο νου σου.
Όσο πιο πολύ εξασκείσαι να είσαι «αυτός που παρακολουθεί» αυτόν που σκέφτεται, τόσο πιο πολύ θα αντιλαμβάνεσαι το νου σου να επιβραδύνεται, και να γίνεται όλο και πιο ήσυχος καθώς αυτή η διαδικασία γίνεται τρόπος ζωής για σένα.
Αν κάνεις αυτή την διαδικασία σωστά, ένα χρόνο περίπου μετά αφού έχεις αρχίσεις να διαλογίζεσαι ο σκέψεις σου θα καταλαγιάσουν σε μια σταγόνα. Όταν συμβεί αυτό, δεν θα σου περνάει καμία σκέψη χωρίς να την αντιληφθείς.
Και όταν έχεις φθάσει σ’ αυτό το σημείο, είσαι σχεδόν έτοιμος να βιώσεις το κενό που βρίσκεται πέρα από όλες τις σκέψεις. Η κατάσταση της παρουσίας βρίσκεται μέσα στο κενό που υπάρχει πέρα από όλες τις σκέψεις. Δεν χάνεσαι στις σκέψεις, χάνεσαι στο κενό που βρίσκεται πέρα από κάθε σκέψη.

Μετά όταν βρεις αυτό το βαθύ κενό, αυτή την ολοκληρωτική απουσία όπου δεν υπάρχει τίποτε, μένεις εκεί. Κάθεσαι, δεν ψάχνεις, δεν αναζητάς, παραμένεις ατάραχος μέσα στο τίποτε.
Πολλοί έχουν φθάσει σ’ αυτό το σημείο, δεν βρήκαν τίποτε και φύγανε. Θα φθάσεις σ’ αυτό το σημείο και θα περιμένεις όσο χρειάζεται. Θα παραμείνεις χαμένος στο τίποτε του νου σου όσο καιρό χρειάζεται για να βρεθείς.
Κανένας που αναζητά το Θεό δεν τον βρίσκει, όχι, αυτός δεν είναι ο δρόμος για τον Θεό. Πρέπει να χαθείς και μετά ο Θεός θα σε βρει εκεί βαθειά μέσα στο τίποτε.

Αυτή είναι η «τέχνη» του διαλογισμού, αυτό είναι το μονοπάτι για τον ανώτερο σου Εαυτό, και αυτό είναι το μονοπάτι για τον Θεό.