Η Ελένη Τσουχνικά, από τις ελάχιστες γυναίκες jokey στον κόσμο! Τα παράτησε όλα γιατί καλπάζει με τα άλογα που την κάνουν ευτυχισμένη!

Η Ελένη Τσουχνικά είναι 29 χρο

νών

 

έχει σπουδάσει Ανακαίνιση και Αποκατάσταση Κτιρίων και δεν ασχολήθηκε ποτέ με το αντικείμενο των σπουδών της. Την κέρδισαν τα άλογα. Είναι από τις ελάχιστες γυναίκες jokey. Αγαπά την δουλειά της και ελπίζει να διαρκέσει στον χρόνο. Στον ελεύθερό της χρόνο μαθαίνει βιολί και ασχολείται με την μεταμόρφωση παλιών επίπλων. Μιλήσαμε για τα άλογα, την αγάπη και την φροντίδα που χρειάζονται.

 

 

Μου εξηγεί πώς ξεκίνησαν όλα. Από πολύ νωρίς. «Ξεκίνησα να ιππεύω σε ηλικία 7 ετών και με ελάχιστα κενά στο ενδιάμεσο δεν σταμάτησα μέχρι και σήμερα. Συμμετείχα σε αγώνες υπερπήδησης εμποδίων και εργάστηκα ως βοηθός προπονητή σε σχολή ιππασίας. Την ιδέα του ιπποδρόμου μου έβαλε στο μυαλό ο σύντροφός μου που είναι οδοντοτεχνίτης ίππων. Έτσι μπήκα στη σχολή αναβατών».

 

Η Ελένη ξυπνάει πάρα μα ΠΑΡΑ πολύ νωρίς. Μου περιγράφει μια μέρα της στον ιππόδρομο. «Η δουλειά στον ιππόδρομο ξεκινάει περίπου στις 6-6.30. Κάθε στάβλος είναι μια ομάδα. Οι σταβλίτες καθαρίζουν τους στάβλους και σελώνουν τα άλογα και οι αναβάτες τα βγάζουν στον στίβο για την καθημερινή τους προπόνηση. Κάθε άλογο ακολουθεί συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο ορίζεται από τον προπονητή ο οποίος είναι υπεύθυνος για την λειτουργία και τον συντονισμό του στάβλου του».

 

 

 

Από τα λόγια της καταλαβαίνει κανείς πως ο ιππόδρομος και τα άλογα είναι η ζωή της. «Λατρεύω τα άλογα! Υπάρχει κάτι στην μυρωδιά τους που μου δίνει τόση ζεστασιά και την σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά. Κι έπειτα η αίσθηση του να ιππεύεις ένα άλογο είναι συγκλονιστική. Τα ξεχνάς όλα! Τα άλογα χρειάζονται σωστή και ισορροπημένη διατροφή, καθαρό στάβλο, πετάλωμα, κτηνιατρική και οδοντιατρική φροντίδα. Πάνω απ’ ‘όλα όμως χρειάζονται εμάς και την αγάπη μας».

 

Ο ιππόδρομος έχει αρκετές διαφορές με την ιππασία. Μια από αυτές είναι ότι ο jokey δεν επιλέγει άλογο. «Στον ιππόδρομο, εν αντιθέσει με την ιππασία όπου συνηθίζεται ο κάθε αθλητής να διαθέτει το δικό του άλογο, ιππεύεις τα άλογα του στάβλου με τον οποίο συνεργάζεσαι και τα οποία ανήκουν σε κάποιον ιδιοκτήτη». Υποθέτω πως αυτό πρέπει να κάνει την ζωή της πιο δύσκολη αφού δεν έχει την ίδια οικειότητα με όλα τα άλογα. Την ρωτάω αν έχει πέσει ποτέ κάτω. «Αρκετές φορές. Ειδικά την αρχή. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποφύγεις. Ευτυχώς χωρίς σοβαρές συνέπειες ως τώρα».

 

 

Δυστυχώς στην Ελλάδα τα ιππικά αθλήματα δεν είναι τόσο κοντά στην κουλτούρα μας όσο στο εξωτερικό. Η Ελένη αυτό το επιβεβαιώνει. «Τα πιο δημοφιλή ιππικά αθλήματα στην Ελλάδα, είναι η υπερπήδηση εμποδίων και η ιππική δεξιοτεχνία όπου έχουμε αθλητές με εξαιρετικές επιδόσεις που διακρίνονται ακόμη και στο εξωτερικό. Κατά τα άλλα, δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτό».

 

Τέλος, μας προτρέπει όλους να κάνουμε ιππασία! «Θα τους προέτρεπα όλους χωρίς δεύτερη σκέψη! Η ενασχόληση με τα άλογα είναι πολύ χαλαρωτική για το πνεύμα και η ιππασία αποτελεί ιδιαίτερα αποτελεσματική άσκηση. Δηλαδή νους υγιής εν σώματι υγιή»!