Η δημιουργία ως μέσον έρευνας της ίδιας της διαδικασίας της ζωής

Η δημιουργία ως έννοια έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη.

Αυτή η έννοια διαχωρίστηκε από τους ανθρώπους σε πολλούς ξεχωριστούς τομείς.

Ωστόσο ο ίδιος ο νους οφείλει και είναι δημιουργός ώστε να υπάρχει η ζωή.

Από πολύ μικρή ηλικία αποφάσισα ότι η δημιουργία είναι αυτό που ήθελα να ασχοληθώ αποκλειστικά αναζητώντας τους τομείς που μπορούν να σχετιστούν με αυτή.

Η ιδιαιτερότητα στην πεποίθηση αυτή ήταν η συνειδητή επιλογή μου σε παιδική ηλικία.

Όλοι μας το ίδιο κάνουμε είτε συνειδητά είτε χωρίς να το γνωρίζουμε.

Ακόμη και η δημιουργία οικογένειας ανήκει σε αυτήν την διαδικασία.

Όλα γύρω μας είναι δημιουργία, σε κάθε εκδήλωσή της, είτε ευεργετική είτε καταστροφική, υπάρχει ο δημιουργός και ο αποδέκτης.

Η μοναδικότητα κάθε δημιουργήματος έχει την αποδοχή ή αποδοκιμασία των αποδεκτών αλλά έχει και έναν μοναδικό ιδιοκτήτη.

Τα πάντα στην φύση είναι μοναδικά ανεξάρτητα αν έχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, ωστόσο ποτέ δεν είναι ίδια παρά όμοια.

Θα υπάρξει μια υποτυπώδη διαφορά ώστε να εξασφαλίζεται η μοναδικότητα.

Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες αλλά ένας ουσιαστικός είναι ο χωροχρόνος.

Τίποτα στην φύση δεν γεννιέται και δεν πεθαίνει στον ίδιο χωροχρόνο γιατί δεν μπορεί να υπάρξει αν συμβεί αυτό.

Η μόνη ταύτιση που μπορεί να συμβεί είναι στον ίδιο χρόνο αλλά σε διαφορετικό χώρο ή το αντίθετο.

Ταυτόχρονα συμβαίνει όλα τα αισθητά να έχουν τον δικό τους σχετικό χωροχρόνο που γεννιούνται και διαρκούν.

Εκτός από διάρκεια και κατά συνέπεια ζωή έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο ύπαρξης.

Αυτή η διάρκεια ήταν το ζητούμενο για μένα σε σχέση με την δημιουργία.

Η ιδέα της διάρκειας με ώθησε να αποζητώ το μοντέλο που θα έχει αυτόν τον χαρακτήρα.

Αυτή η αναζήτηση με ώθησε να παντρέψω την Αρχιτεκτονική με την τέχνη που βασίζεται σε επιστημονικές βάσεις και στην έρευνα.

Αυτού του είδους η θέση απέδειξε την διαχρονικότητα πέρα από τον δημιουργό.

Κινήθηκα με σκοπό να ανακαλύψω τον μηχανισμό της ίδιας της δημιουργίας για να αποδώσω έργα με μεγαλύτερο μερίδιο στον χωροχρόνο βασιζόμενη στην επιστημονική τεκμηρίωση μέσω της γεωμετρίας και της εξερεύνησης του νου.

Η έρευνα αυτή είναι μια συνεχής διαδικασία που δεν υπόκειται σε όρια.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την συνεχή εξέλιξη του έργου μου όσο η ίδια εξελίσσομαι, με αποτέλεσμα να δυναμώνει η θέληση μου να συνεχίζω.

Η δημιουργία για μένα δεν είναι μόνο μέσον έκφρασης αλλά μέσον έρευνας της ίδιας της διαδικασίας της ζωής.

Όμως αυτά τα ίδια τα δημιουργήματα αποκτούν μερίδιο ψυχής, γίνονται ένψυχα αφού συνδεθούν με την ψυχή του δημιουργού.

Αποκτούν δική τους υπόσταση και θέση.

Η θέση αυτή καθορίζεται από τον αποδέκτη. Αυτό που συμβαίνει συχνά είναι η προΰπαρξη της ζήτησης πριν την δημιουργία και αυτό λέγεται ανάγκη.

Η ανάγκη δημιουργεί αρχιτεκτονήματα και έργα μέσα σε οριοθετήσεις που θέτουν οι αποδέκτες βασιζόμενοι στις ανάγκες τους αλλά αυτό αποτελεί αντίφαση με την ελευθερία της έκφρασης που είναι το βασικό συστατικό της δημιουργίας που τότε και μόνο τότε γεννιούνται αριστουργήματα αλλά και η αντίφαση τους.

Όλα έχουν την θέση τους στην ισορροπία. Αυτές οι αντιθέσεις είναι που δημιουργούν το μέτρο.

Κάθε έργο εκφράζει κάτι μοναδικό που αρμόζει με τον αντίστοιχο συλλέκτη που επιλέγει είτε συνειδητά είτε διαισθητικά.

Δεν αποτελεί παραδοξότητα το γεγονός ότι το δημιούργημα έχει προεπιλέξει τον συλλέκτη με το σκεπτικό ότι η ίδια η φύση των πραγμάτων έχει προκαθορισμένη θέση και πορεία για κάθε υπαρκτό.

Ένα αδιαμφισβήτητο σημείο σύνδεσης μεταξύ δημιουργήματος και αποδέκτη είναι ο ηλεκτρο-μαγνητισμός που έλκει το ένα προς το άλλο όταν εκείνα συντονίζονται.

Όταν ένα έργο καταλήξει στην διάθεση ενός συλλέκτη και τοποθετηθεί στον προσωπικό  ή επαγγελματικό του χώρο  μπορεί κανείς να το επαναπροσδιορίσει ως σύμβολο του εσωτερικού κόσμου του.

Αλλά πάντα ο δημιουργός θα είναι ο μοναδικός γονέας του έργου.

Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων αναγνωρίζει αυτή την δύναμη της τέχνης.

Υπάρχει η προκατάληψη ότι η επιτυχία του δημιουργού βασίζεται στον αριθμό και την υλική αξία των δημιουργημάτων του.

Αντίθετα αυτό που έχει σημασία είναι η αξία της πνευματικής υπόστασης του έργου του και όχι η αξία της υλικής του προσομοίωσης. Με άλλα λόγια το νόημα που αποδίδει και τον σκοπό που εξυπηρετεί. Ο σκοπός αυτός είναι πρωτίστως η εξέλιξη του ίδιου.

Αν δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχει υπόσταση κανένα έργο αλλά υποβιβάζεται σε απλό υλικό αντικείμενο που εξυπηρετεί απλές υλικές ανάγκες.

Είμαι πραγματικά ευγνώμων που στην δική μου προσωπική πορεία γνώρισα αρκετούς αποδέκτες της τέχνης μου.

Σας παρουσιάζω ένα ελάχιστο δείγμα φίλων και  γνωστών που έχουν στην διάθεση τους έργα μου να κοσμούν τους ιδιωτικούς ή τους επαγγελματικούς τους χώρους.

Είναι μεγάλη μου τιμή που επιλέγουν αναγνωρίζοντας τον γρίφο πίσω από την μορφή.