Η Αλεξάνδρα Τσόλκα αποχαιρετά τον Μηνά Χατζηχάββα με τον δικό της μοναδικό τρόπο
Η μοναδική αλλά και αγαπημένη μου φίλη Αλεξάνδρα Τσόλκα που πάντα έχει τον τρόπο της στο γράψιμο και στην προσέγγιση των ανθρώπων έγραψε ένα καταπληκτικό άρθρο στο kourdistoportocali.gr και δεν θα μπορούσα παρά να το μοιραστώ μαζί σας!
Μια ζωή αναμέτρησης μόνο με το σπουδαίο
Έζησε πολλές ζωές και όχι μία. Τις χώρεσε μέσα σε δυο μόλις ώρες θεατρικής πράξης. Αναμετρήθηκε με το υψηλό, το σπουδαίο, τη μεγάλη τέχνη, φτιάχνοντας ανθρώπους με τις ωραιότερες λέξεις της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Χειροκροτήθηκε. Είχε αυλαίες, πρόβες, προσμονές, επιτυχίες, προσήλωση, συντροφικότητα, ωραίους ανθρώπους, καλλιτέχνες για παρέα, αγάπες. Είπε: «οι περισσότερες σχέσεις μου, οι πιο φιλικές που κρατάνε μέχρι τώρα, ήταν προηγούμενα και ερωτικές. Δένει τους ανθρώπους ο έρωτας. Βέβαια όταν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, ή όταν γίνεται ο χωρισμός είναι επώδυνο πιθανόν και για τους δύο, αλλά μετά όμως κατακτιέται μια σχέση φιλίας. Αυτό μου έχει αποδείξει η ζωή».
Είχε τη λατρεία του ευρύτερου κοινού από την μαζική τηλεόραση μέσα από δουλειές ισορροπημένες και όχι της ανουσιότητας.
Είπε: «Μου έρχονται κάποιες φορές καρέ – καρέ εικόνες από τη ζωή μου. Δεν ξέρω αν θα’ θελα να τα ξαναζήσω. Συνήθως δεν κοιτάζω φωτογραφίες, ίσως δεν θέλω να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Περισσότερο θα’ θελα να είχα σαν φιλμ είναι το μέλλον. Να δω τι θα συμβεί παρακάτω. Το παρελθόν με θλίβει πολλές φορές. Σκέπτομαι τις αγωνίες να γίνουν κάποια πράγματα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που ανατρέχω πολύ στο παρελθόν».
Σπούδασε στις μεγάλες σχολές του Εθνικού και στο Παρίσι, όπου περπάτησε σε φοιτητικούς δρόμους μελέτης, με αμφισβήτηση, πρωτοπορία και μια νεότητα μποέμικη που διατήρησε, τόσο ρομαντικά σαν ήρωας μυθιστορήματος. «Εφυγα με το που τέλειωσα το σχολείο, για τη Γαλλία και σπούδασα για έναν χρόνο, στη Δραματική Σχολή του Ρενέ Σιμόν. Δέκα μήνες ήταν, στην ουσία, η φοίτηση. Στη διάρκειά τους, όμως, έπαιξα πάνω από πενήντα ρόλους. Τα έργα δεν προλάβαινα να τα διαβάσω! Έτσι ήταν το σύστημα εκεί.
Περισσότερο πρακτική παρά θεωρία. Αν δεν τα «έλεγες» καλά, σε ένα τρίμηνο σου το ξέκοβαν: «αλλάξτε επάγγελμα»! Ανοίξανε τα μάτια μου χάρη σ’ αυτό. Είδα πως υπάρχουν χιλιάδες ρόλοι και πως κάθε ρόλος πρέπει να παίζεται διαφορετικά. Εν τω μεταξύ, για να τα βγάλω πέρα ως προς το ζην έκανα ένα σωρό δουλειές. Η καλύτερή μου; Ντυμένος σαν αεροπόρος της Ολυμπιακής, διαφήμιζα τα ελληνικά προϊόντα στα σούπερ-μάρκετ του Παρισιού! Το είχα δει σα ρόλο και το διασκέδαζα πολύ!».
Κάποτε έγραψε ιστορίες. Σύντομες φόρμες. Διηγήματα. «Σπέρμα». «Η Χαμένη». «Δύο Σταγόνες Βροχή». Με την ίδια ευαισθησία, επίγνωση της ματαιότητας, λεπτομερείς καταγραφές των αδιόρατων, καθόλου κραυγαλέων μυστικών των ανθρώπων χαρακτήρων.
Αλλοτε παραδέχτηκε: «… Εγώ, πάντως, πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα μετά τη ζωή. Τίποτα απολύτως! Η ζωή μας είναι ό,τι είμαστε, τελεία και παύλα. Γι’ αυτό θέλω να δουλεύω, να δουλεύω, να δουλεύω. Αν δεν είχα τη δουλειά μου να με κρατάει, δεν ξέρω τι θα έκανα… Όσο έχω ακόμη δυνάμεις, ας παιδεύομαι. Περνάει καλύτερα έτσι η ζωή, δεν συμφωνείτε»;…
Είχε ακόμα να δώσει κι άλλο στο θέατρο, στο σινεμά, στην τέχνη και στη τηλεόραση. Είχε να οδηγήσει νέους ηθοποιούς στην ισορροπία και στη γνώση. Είχε να κατακτήσει περισσότερες ζωές, ανθρώπους στους ρόλους και στο κοινό.
Δυστυχώς έφυγε από εγκεφαλικό, τη τελευταία νύχτα του Νοέμβρη του 2015, μέσα σ μια εντατική με μυρωδιές απολυμαντικού, λευκό και σιωπή.
Κανένα κόκκινο, πουθενά μαύρο, καμιά βελούδινη αυλαία δεν έκρυψε την σκηνή του τέλους. Μόνο το χειροκρότημα αιωρήθηκε βουβό, πάνω απ το κρεβάτι, γιατί οι δικοί του άγγελοι έτσι θα θρόιζαν το φτερά τους. Σαν τελευταίο, θερμό, έντονο χειροκρότημα. Ήταν 67 ετών.
Το κοινό αυτής της χώρας θερμά τον ευχαριστεί για τη προσφορά του στην ψυχαγωγία μας, την καλλιέργεια μας, τους συγκλονισμούς μας, τις πορτούλες που άνοιξε στη ψυχή μας ξεκλειδώνοντας με αντικλείδια τέχνης της κλειδαριές της δικής μας κοινωνίας με το υψηλό.
Ευγνώμονες Μηνά Χατζησάββα… και αφήστε… αυτή τη φορά θα υποκλιθούμε εμείς, το κοινό, στον ηθοποιό…
SHARE
RECENT
