Η Τέχνη Είναι το Antivirus Της Ψυχής Στην Περίοδο Της Πανδημίας

Είναι γεγονός πως βιώνουμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση!

Κανείς και τίποτα δεν μένει ανεπηρέαστο από τις καταιγιστικά τρέχουσες συνθήκες στο πέρασμα της πανδημίας. Όμως στην προσπάθεια μας να σταθούμε όρθιοι για εμάς αλλά και για τους άλλους οφείλουμε να ανακαλύψουμε αλλά και να φέρουμε στην επιφάνεια το μαγικό φίλτρο της αισιοδοξίας!

Σε ολόκληρο τον πλανήτη ανατρέπεται η οικονομία, η κοινωνία προσπαθεί να θωρακιστεί, ο άνθρωπος τρέχει να κρυφτεί! Κομμάτι της κοινωνίας και κατ’ επέκταση του ανθρώπου είναι ο Πολιτισμός και άρα οι Τέχνες. Πόσο θα δεινοπαθήσουν άραγε οι Τέχνες? Σίγουρα όπως όλα έτσι και αυτές πολύ. Μήπως όμως μέσα από τον στρόβιλο μπορεί να γεννηθεί και κάτι καλό ?

Παγκόσμια ακυρώνονται η μία μετά την άλλη μεγάλες και σημαντικές καλλιτεχνικές εκθέσεις & φουάρ, παραστάσεις κατεβαίνουν, μουσεία & θέατρα κλείνουν. Στο προσεχές διάστημα θα επικρατήσει καλλιτεχνική δίψα! Στην εικαστική έρημο που δημιουργεί η πανδημία του 2020 όλοι μας θα ψάχνουμε απεγνωσμένα για μία όαση. Οι ανά τον κόσμο φιλότεχνοι αλλά και δημιουργοί θα αποτελέσουμε το μεγάλο καραβάνι που αργά αργά & ίσως ”βασανιστικά” θα πορεύεται κάτω από το λιοπύρι της έλλειψης και της δημιουργικής στέρησης προς την ελπίδα πως όλα σύντομα θα επανακάμψουν και ο συνήθης ρυθμός θα επανέλθει.

Ως τότε όμως? Ως τότε μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να κάνουμε την Τέχνη για ακόμη μία φορά να ανθίσει! Ως γνωστόν οι Τέχνες πάντα ευδοκιμούσαν σε περιόδους κρίσεων – λιγότερο ή περισσότερο δύσκολων.

Ο κάθε δημιουργός, έχοντας τα εργαλεία στα χέρια του αλλά προπάντων στην ψυχή του θα πρέπει να γίνει το κομμάτι του πάζλ της εξέλιξης και της ανύψωσης. Χρόνος πλέον υπάρχει μιας και οι περισσότερες δραστηριότητες ακυρώθηκαν και τα μέτρα επιβάλλουν να #menoumespiti και η τεχνολογία μας βοηθάει να ενημερωθούμε για κάθε τεχνική & τάση αλλά και για κάθε μουσείο ανά τον πλανήτη αλλά και να διαβάσουμε αξιόλογα συγγράμματα.

Ο καλλιτέχνης όντας ως επί το πλείστον ευαίσθητος ή ευαισθητοποιημένος, αντιμέτωπος με την πανδημία και την καθημερινότητά του, έχει τη δυνατότητα να μεγαλουργήσει, να δοκιμαστεί και να εξελιχθεί. Βέβαια μέσα από την θεμιτή αυτή εξέλιξη ο κάθε καλλιτέχνης θα πρέπει να κάνει και τον απολογισμό του – είναι η ευκαιρία του κάθε ένα – για το τι έκανε και τι μπορεί να κάνει. Είναι η ευκαιρία για τον κάθε ένα να μελετήσει μεγάλους καλλιτέχνες, να διαβάσει, να αναπληρώσει το κενό της γνώσης και της σπουδής και να γίνει πιο επιλεκτικός σε κάθε καλλιτεχνικό επίπεδο. Οι δημιουργοί – αν θέλουν να αποκαλούνται δημιουργοί – μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν το περιβόλι που φύτρωσε και άνθισε στη ξηρασία.

Η Τέχνη για κάθε δημιουργό δεν θα σταματήσει και δεν θα φρενάρει ποτέ, παρά μόνο προσωρινά. Ο ζωγράφος θα ζωγραφίσει, ο συνθέτης θα συνθέσει, ο συγγραφέας θα γράψει, ο φωτογράφος θα φωτογραφήσει . . .

Και μην ξεχνάμε…η Τέχνη όπως όλοι γνωρίζουμε λειτουργεί κατεξοχήν λυτρωτικά και ψυχοθεραπευτικά είτε για τον δημιουργό είτε για το κοινό. Πόσο περισσότερο σε μία κρίσιμη χρονική περίοδο όπως η τρέχουσα που όλα παγώνουν και ο χρόνος δεν κυλάει. Η Δημιουργία γίνεται φίλη με τον χρόνο, με τη φαντασία, με το συναίσθημα, με το μυαλό και είναι εκείνη που θα μας οδηγήσει στην άκρη του τούνελ όπου πέρα από το Φως βρίσκεται και ο Παράδεισος μας. Άρα η Τέχνη είναι ένα πολύ δυνατό antivirus για την Ψυχή κάθε ανθρώπου.

Θα έρθει ο καιρός που όλα θα βρουν ξανά τον δρόμο τους και ένα τεράστιο κύμα Τέχνης θα παρασύρει όλα τα δεινά και την προηγούμενη – φαινομενική – ανυπαρξία της. Οι εκθέσεις, όπως όλα, δειλά δειλά θα επανακάμψουν, το χαμόγελο θα επανέλθει, τα έργα θα μεταφέρουν νέα μηνύματα, το κοινό θα γεμίζει τις καλλιτεχνικές αίθουσες, η Τέχνη μετά τον COVID-19 θα εμπλουτιστεί και θα αφήσει το στίγμα της και όλα θα δείχνουν πως η Τέχνη δεν ξεθώριασε στην περίοδο της πανδημίας.

Μήπως η Τέχνη τελικά έπρεπε να δοκιμαστεί…?