Skip to main content
images easyblog articles 7027 h omogeneia mathainei moda 0ac72240

Η Ομογένεια Μαθαίνει Μόδα

Γράφει η Μαρία Διαμάντη

Έχω από το πρωί ένα κορίτσι εκεί στο μακρινό Ριάντ που προσπαθεί να κάνει την πρώτη της εργασία στη ραπτική. Προσπαθώ παράλληλα να γράψω το καινούριο μου άρθρο. Από τα πολλά μηνύματα για οδηγίες χάνω το νόημα, χάνω τις σκέψεις μου. Σκίζω το άρθρο..Θα γράψω γι’ αυτή.

Υπάρχει μια Ελλάδα βλέπετε, γεωγραφικά εντός συνόρων, που ακόμα παλεύει, που αγωνίζεται όπως μπορεί, ενάντια σε όλους όσους έχουν παραιτηθεί. Τη λένε νέα γενιά. Υπάρχει όμως και μια άλλη Ελλάδα, σκορπισμένη παντού στον κόσμο,που συγκινητικά θα έλεγα προσπαθείνα δημιουργήσει ότι δε μπόρεσε από δω. Αυτή είναι η Ελλάδα που καθημερινά εγώ συναναστρέφομαι. Η ομογένεια που μαθαίνει μόδα.

Για λόγους κυρίως εμπορικούς ή οικονομικούς οι Έλληνες ανέκαθεν μετανάστευαν δημιουργώντας μεγάλες κοινότητες σε πολλά μέρη του πλανήτη. Στη δική μας μάλιστα τέχνη – γιατί δε μου αρέσει να το λέω επάγγελμα – κάποιοι τα κατάφεραν τόσο καλά που η ιστορία της μόδας τους ονόμασε ”Διεθνείς”. Όμως με αυτούς θα ασχοληθούμε εκτενώς στο μέλλον.

Σήμερα οι νέοι – και συμπεριλαμβάνω μέσα σε αυτούς και τον εαυτό μου γιατί πολλές φορές έχω φλερτάρει με την ιδέα – έχουν όνειρα μεγάλα. Όνειρα για τα οποία η χώρα δεν διαθέτει πλέονπρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν σε αντίθεση με το εξωτερικό που από δω φαντάζει γη της επαγγελίας. Η χρονική περίοδος που αποφασίσαμε την αναβίωση του ατελιέ συνέπεσε με την αρχή της κρίσης. Αντιμετώπισα λοιπόντο φαινόμενο κάποια από τα παιδιά που έρχονταν σε εμένα προκειμένου να μάθουν μόδα να έχουν εξ αρχής αποφασίσει ότι άμεσα πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα με σκοπό να αναζητήσουν την τύχη τους σε κάποια άλλη του εξωτερικού. Αναζητούσαν ωστόσο τρόπους να συνεχίσουν ότι είχαμε ξεκινήσει. Αποφασίσαμε λοιπόν, με κάποια επιφύλαξη στην αρχή – και με την προϋπόθεση ότι ήταν παιδιά ήδη δουλεμένα από εμένα εδώ – να δοκιμάσουμε να καταργήσουμε τις αποστάσεις και να καθίσουμε απέναντι στον υπολογιστή του ο καθένας να δούμε τι μπορούμε να καταφέρουμε. Και είναι εντυπωσιακό το πόσα καταφέραμε και συνεχίζουμε να καταφέρνουμε.

Τα Σαββατοκύριακα δεν ησυχάζω – όλο και κάποια θα διαβάζει όλο και κάποια απορία θα χει. Τον Αύγουστο, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα δεν κάνω σχεδόν ποτέ πια διακοπές, οι γιορτές – μιας και οι περισσότερες έρχονται Ελλάδα για να επισκεφτούν τις οικογένειες τους – είναι ιδανική ευκαιρία για μάθημα από κοντά. Αν τώρα υπολογίσετε και τη διαφορά ώρας καταλαβαίνεται πως ζω. Όμως πριν με λυπηθείτε θα σας πω ένα.. Τα Χριστούγεννα θα κάνουμε ένα μεγάλο πάρτυ. Με τις εδώ μαθήτριες αλλά και όσες θα έχουν μόλις έρθει Ελλάδα για διακοπές και μάθημα. Και θα φάμε γλυκά απ όλο τον κόσμο και θα πιούμε ποτά απ όλο τον κόσμο που μόλις θα έχουν φέρει.Όσο γι αυτές που θα λείπουν θα τις βάλουμε σε on line σύνδεση και θα είναι μαζί μας. Όταν κάνουμε μάθημα έχω πολλές φορές δει, απ το παράθυρο του σπιτιού κάποιας μαθήτριας,τον ήλιο να δύει πίσω από τους φοίνικες της Σαουδικής Αραβίας ή να χιονίζει στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Όταν ταξιδεύουμε έχουμε σε όλο τον κόσμο κάπου να μείνουμε και αν υπολογίσετε και την περηφάνια που νιώθω γι αυτές και για την προσπάθεια που καταβάλουν -προσπάθεια και να τα καταφέρουν εκεί έξω αλλά και να διατηρήσουν δεσμούς-, αξίζει την κάθε στιγμή.

Και μιας και αναφέρθηκα στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν δεσμούς θυμάμαι τα λόγια που πρόσφατα διάβασα, λόγια ενός από τους πλέον διάσημους Έλληνες σχεδιαστές που δούλεψαν από το εξωτερικό, του Γιάννη Ντεσσέ.

‘ [..]Προσπαθώ πάντα να μην ξεχνάω την πατρίδα μου, την Ελλάδα και δεν παραλείπω, όταν μου δίνεται η ευκαιρία, να την επισκέπτομαι έστω και για λίγες ώρες.Θα σας ομολογήσω κάτι.. Την άνοιξη (σ.σ. του 1956) η Αθήνα θα αποκτήσει μια boutique Desses που θα έχει θαυμάσια μοντέλα προσαρμοσμένα στην Ελληνική νοοτροπία και τσέπη. Θέλω να βοηθήσω την Ελληνίδα να γίνει κομψότερη και από την Παριζιάνα, γι αυτό το λόγο οι τιμές θα είναι λογικότατες. Και θα το κατορθώσω, διότι οι Ελληνίδες είναι αναμφισβήτητα από τις πλέον καλαίσθητες γυναίκες του κόσμου. ” ( Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Jean Desses στη Γιολάντα Ανδρουλιδάκη για την εφημερίδα ”Εθνος”, 1.9.1955 )

Η Μαρία Διαμάντη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο οικογενειακό ατελιέ και σχολή ραπτικής που η γιαγιά της διατηρούσε από το 1930. Σπούδασε σχέδιο μόδας και ενδυματολογία θεάτρου και δίδαξε σε σχολές μόδας στην Ελλάδα. Το 2011 δημιούργησε το δικό της ατελιέ στον ίδιο δρόμο του Κεραμικού όπου στεγαζόταν το ατελιέ της γιαγιάς της, την οδό Μαραθώνος. Από τότε σχεδιάζει και πουλά ρούχα χειροποίητα, αποκλειστικά κατασκευασμένα για το άτομο για το οποίο προορίζονται, αναβίωσε τα »μαθήματα μόδας» που η γιαγιά της παρέδιδε τα οποία με βασικό άξονα την παροχή εξατομικευμένης γνώσης και τεχνογνωσίας σύντομα μετατράπηκαν σε αποκλειστικά πριβέ σειρές μαθημάτων μέσω των οποίων κάποιος μπορεί να εκκολαφθεί σχεδιαστής – δημιουργός και τέλος ερευνώντας τα όρια της μόδας ως προς την σχέση της με την τέχνη μελετά και κατασκευάζει τα »γλυπτά φορέματα» . Πρόσφατα επέκτεινε τις δραστηριότητες του ατελιέ παραδίδοντας on-line μαθήματα μόδας σε Έλληνες του εξωτερικού σε όλο τον κόσμο μέσω τον οποίων η ομάδα της μεγάλωσε και απέκτησε διεθνή χαρακτήρα. Έχει ήδη παρουσιάσει με την ομάδα της δύο εκθέσεις, τη μια τον Απρίλιο του 2014 με τίτλο ”180 minutes for 18 idea” και θέμα το κοστούμι ως μορφή τέχνης με εναλλακτικές πρώτες ύλες και τη δεύτερη τον Ιούνιο του 2017 με τίτλο #fashionrewindproject και θέμα το κοστούμι ως μορφή τέχνης στη μόδα και τον κινηματογράφο προηγούμενων δεκαετιών, στις οποίες νέοι μαθητές κλήθηκαν να βγουν από τα στενά πλαίσια που μέχρι τότε όριζαν στο μυαλό τους το ένδυμα και να περιπλανηθούν σε επιπλέον περιοχές. Να αντιμετωπίσουν το ρούχο ως έργο, ως μέσο μετάδοσης ενός μηνύματος, με σκοπό να αλλάξουν μια και καλή τον τρόπο που θα έβλεπαν από τότε και πέρα τη μόδα και τα προϊόντα της. Η ίδια μαζί με την η ομάδα της πρόσφατα μας ανακοίνωσαν ότι εδώ και δύο χρόνια ήδη μελετούν και εργάζονται πάνω στην τρίτη τους κατά σειρά ομαδική έκθεση στην οποία μάλιστα θα λάβουν μέρος μαθητές μόδας από όλο τον κόσμο οι οποίοι θα ταξιδέψουν για το σκοπό αυτό στην Αθήνα.

Σπούδασα σχέδιο μόδας και ενδυματολογία θεάτρου και δίδαξα σε σχολές μόδας στην Ελλάδα. Το 2011 δημιούργησα το δικό μου ατελιέ στον ίδιο δρόμο του Κεραμεικού όπου στεγαζόταν το πρώτο εκείνο ατελιέ, της γιαγιάς μου. Από τότε σχεδιάζω και πουλώ ρούχα χειροποίητα, αποκλειστικά κατασκευασμένα για το άτομο για το οποίο προορίζονται, αναβίωσα τα ”μαθήματα μόδας” που η γιαγιά μου παρέδιδε και μελετώ και κατασκευάζω τα ”γλυπτά φορέματα”

RELATED