Η μαγική δύναμη του να μάθεις να συγχωρείς

Γεια σας αγαπημένοι μου!

Διάβασα κάπου το εξής: «Το να μην συγχωρείς, είναι σα να πίνεις δηλητήριο και να περιμένεις να πεθάνει ο άλλος», μ’ έβαλε σε σκέψεις, τις οποίες θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Καταρχήν, κατά την άποψή μου, το να μπορείς να συγχωρείς κάποιον ή ακόμα και μια κατάσταση, είναι λυτρωτικό! Αφήνεις να φύγει από πάνω σου, από μέσα σου, από γύρω σου, όλη η τοξικότητα που μπορεί να φέρει αυτή η συνθήκη που σε πλήγωσε, που σε τσάντισε, που σε πρόσβαλε, που σε απογοήτευσε. Αποδεικνύεις, σε σένα τον ίδιο πρωτίστως, πόσο αγαπάς τον εαυτό σου και πόσο δεν θέλεις, δεν επιτρέπεις, να κουβαλάς τόσο χαμηλής συχνότητας συναισθήματα, όπως το μίσος, η διάθεση εκδίκησης, η απογοήτευση ή η αντίσταση στη συγχώρεση.

Επίσης πιστεύω ότι «μονός καβγάς δε γίνεται»! Οπότε καλό είναι, και δες το και σαν ευκαιρία για κουβέντα με σένα, να καθίσεις κάτω και να αναρωτηθείς ποια ήταν η δική σου συνεισφορά σ’ αυτό που έγινε. Είμαι σίγουρη ότι θα την ανακαλύψεις, αν έχεις την ειλικρίνεια που χρειάζεται απέναντι στον εαυτό σου βέβαια. Γιατί μερικές φορές δεν τολμούμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό να παραδεχτούμε κάποια πράγματα, έτσι δεν είναι;

Πολύ συχνά, και το’ χω ζήσει κάμποσες φορές, περιμένουμε να έρθει ο άλλος/η να μας ζητήσει συγνώμη για κάτι που έγινε. Κοιτάξτε, αυτό που γίνεται, αλλιώς μπορεί να το βλέπετε εσείς κι αλλιώς ο απέναντί σας.  Το ότι εγώ π.χ.  επειδή βιαζόμουνα για κάποιο λόγο και μίλησα απότομα στο τηλέφωνο στην αδερφή μου, δεν καθιστά σε καμία περίπτωση αιτία παρεξήγησης αυτό το γεγονός. Η αδερφή μου όμως, περιμένοντας να της ζητήσω εγώ συγνώμη για τον τρόπο που της μίλησα, μου κρατάει μούτρα για καμιά βδομάδα, χωρίς να μου λέει κιόλας το γιατί. Καταλαβαίνετε την τοξικότητα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα; Κι αυτό είναι μια πολύ ελαφριά περίπτωση!

Φανταστείτε περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με άτομα στην εργασία σας, στο φιλικό σας περιβάλλον, τον/την σύντροφό σας, ή ακόμα χειρότερα με οικονομικά θέματα, που εκεί κουβαλάμε και άπειρες περιοριστικές πεποιθήσεις και κρατάμε μέσα μας πολύ χαμηλό επίπεδο στα συναισθήματα. Μιλήστε λοιπόν, συγχωρήστε, αφήστε το βάρος κάτω, να το πάρει το έδαφος, η γη.

Ξεκαθαρίστε το πώς βλέπετε εσείς τα πράγματα, όπως θα σας άρεσε να τα ξεκαθαρίσουν και  οι άλλοι.

Συγχώρεση, ακόμα και για το γεγονός ότι βρέχει, ενώ εσείς σήμερα είχατε κανονίσει να φτιάξετε τα παρτέρια σας και σας χάλασαν όλα τα σχέδια.

Συγχώρεση, ακόμα και για το γεγονός ότι ζούμε αυτή την πανδημία η οποία μας άλλαξε όλη μας τη ζωή και μας έβγαλε μια και καλή απ’ αυτά που ξέραμε. Ο κορωναϊός δεν έχει ιδέα του τι ακριβώς έχει προκαλέσει στην ανθρωπότητα, οπότε μην περιμένουμε να ζητήσει συγνώμη, ας τον συγχωρέσουμε εμείς.

Συγχώρεση, ακόμα και σ’ αυτόν/ην  που μας άφησε μετά από χρόνια σχέσης, ροζ συννεφάκια και άσπρους μονόκερους, που προφανώς μόνο εμείς είχαμε φτιάξει στο μυαλό μας, Μας έδωσε την ευκαιρία να πάμε παρακάτω στην ουσία, σε κάτι που θα είναι περισσότερο συμβατό με μας.

Συγχώρεση, ακόμα και  σ’ αυτούς που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι !!!

Το σύμπαν με κάποιον τρόπο θα μας τα φέρει πολλαπλάσια να είστε σίγουροι και με ανοιχτές «κεραίες».

Αφήνουμε χώρο λοιπόν για συναισθήματα υψηλής δόνησης. Αποφασίζουμε να συγχωρούμε και να λυτρώνουμε εμάς. Αποφασίζουμε, γιατί απόφαση είναι, η πικρία, η απογοήτευση, η εκδίκηση, το μίσος, να μην  έχουν θέση ούτε στο μυαλό μας ούτε στην καρδιά μας.  Γιατί, πιστέψτε με, δεν βλάπτουν ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ….. ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ !!!

Σας φιλώ Αναστασία

cover photo freepik