Η καλοκαιρινή ραστώνη μας δίνει την ευκαιρία να πάρουμε τη θέση του παρατηρητή και να στοχαστούμε

Άνθρωπος. Τραγικό Όν και συνάμα Ευλογημένο. Άνθρωπος, ο μέγας Εσταυρωμένος. 

Εσταυρωμένος ανάμεσα στη Λογική και στο Συναίσθημα, στα Θέλω και στα Πρέπει, στο Χτες που κουβαλά και στο Αύριο που Οραματίζεται. 

Εσταυρωμένος ανάμεσα σε αυτά που του υπαγορεύει η Αγωγή του, η Κληρονομιά του οικογενειακή, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική, του Φύλου του και ανάμεσα σε αυτά που τον ωθούν οι Ενορμήσεις του. Ανάμεσα στον ανήφορο που τον τραβά ο Έρωτας για το Όμορφο, το Αγαθό, το Αληθινό και την Ασχήμια και τον εύκολο κατήφορο. 

Εσταυρωμένος ανάμεσα στην ανάγκη του για κοινωνικές συναναστροφές από τη μια και στην ανάγκη του για απομόνωση, εσωτερίκευση αναστοχασμό από την άλλη. Ανάμεσα στην πραγματικότητα που ονειρεύεται και σε αυτήν που του επιβάλουν οι συνθήκες.

Εσταυρωμένος ανάμεσα στο Χώρο και το Χρόνο ανάμεσα στη Γήινο σώμα του και την Ουράνια ψυχή του.

Αλλά η Σταύρωση, η καθημερινή η αέναη είναι η ευλογία του και η μόνη οδός προς την Ανάσταση.

Η καλοκαιρινή ραστώνη μας δίνει την ευκαιρία να πάρουμε τη θέση του παρατηρητή και να στοχαστούμε