Η Έλλη Δαδήρα «Κάνει Παύση»…Χαμογελάει Και Μας Αποκαλύπτει Τι Επαγγέλεται!

-Πείτε μας λίγα λόγια για την επαγγελματική σας πορεία μέχρι σήμερα;

Όταν με ρωτούν τί επαγγέλλομαι η πρώτη μου αντίδραση είναι να κάνω παύση και να χαμογελάσω. Η αμέσως επόμενη είναι να δηλώσω καλλιτέχνης. Εφόσον ακολουθήσει και ερώτηση διευκρινιστική, θα απαντήσω πως ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική, το θέατρο, το τραγούδι και το χορό. Αυτή η απάντηση φέρνει διάφορες αντιδράσεις: μια κάποια σύγχυση, μια έκπληξη, θαυμασμό ή ακόμα και δυσπιστία! Σε ορισμένες περιπτώσεις και όλα μαζί! Η αλήθεια είναι πάντως ότι αφιέρωσα πολλά χρόνια σε όλες αυτές τις σπουδές τόσο που κι εγώ η ίδια δεν κατάλαβα πώς έγιναν όλα αυτά μαζί.
Πρώτα η μουσική από 6 ετών, κλασικό πιάνο, θεωρητικά μουσικής, κλασικό κοντραμπάσο, κλασικό τραγούδι, υποκριτική, χορός ( αργεντίνικο τάγκο ειδικότερα). Είχα την τύχη να βρεθώ παίζοντας στις μεγαλύτερες αίθουσες και θέατρα της Ελλάδας ,όπως το Μέγαρο Μουσικής, το Ηρώδειο, η Λυρική σκηνή κ.α , καθώς και θέατρα εκτός Ελλάδος.
Τα τελευταία χρόνια, εκτός από τη Φανή Γέμτου με την οποία συνεργάζομαι σταθερά, συνεργάζομαι και με τον συνθέτη και πιανίστα Μάριο Στρόφαλη, με τον οποίο ανεβάσαμε ένα μουσικοχορευτικό θεατρικό σε σενάριο δικό του και μουσική τάγκο, το “Asesinos Milongueros “. Άλλες θεατρικές δουλειές μου είναι το “Killing in the name of_” σε σκην. Γιάννη Κουρκουμέλη, το “Super Woman” της Λήδας Σάμιτα κ.α.
Παράλληλα με αυτά, ηχογραφήσεις, συναυλίες διαφόρων μουσικών ειδών, παραστάσεις και φυσικά διδασκαλία.

-Προέρχεστε από καλλιτεχνική οικογένεια;

Είχα την τύχη να γεννηθώ από καλλιτέχνες γονείς, η μητέρα μου ήταν σχεδιάστρια μόδας κι ενδυματολόγος και ο πατέρας μου από τους σημαντικότερους και παραγωγικότερους σκηνοθέτες στην Ελλάδα. Επίσης και οι δυο θείες μου , η αδελφή της μαμάς και η αδελφή του μπαμπά μου ήταν ηθοποιοί. Η μεν στο ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο και η δε στο ξένο μουσικό θέατρο. Καθώς τον πατέρα μου τον έχασα πολύ μικρή, τον περισσότερο καλλιτεχνικό χρόνο τον πέρασα με τη πρώτη θεία μου από πολύ μικρή στα θέατρα , μαθαίνοντας τους ρόλους όλων από τα 8 μου!

– Ποιά είναι η πρώτη σας ανάμνηση από την επαφή σας με τη μουσική; Πώς νιώσατε;

Από τα πρώτες αναμνήσεις που έχω σε σχέση με την όλη μου ύπαρξή ,είναι ένα μικρό πιανάκι με μπαταρίες μαζί με ένα ασημένιο βιβλιαράκι με χρωματιστές νότες. Ήμουν 4 ετών, ίσως και λιγότερο. Έχω πραγματική μνήμη της έκστασης που ένιωθα κάθε φορά που πατούσα τα πλήκτρα κι έβγαινε μελωδία που είχε νόημα. Στα 6 μου με έγραψαν στο ωδείο. Όταν ξεκίνησα δεν είχα πιάνο σπίτι και διάβαζα παίζοντας με τα δαχτυλάκια πάνω στο βιβλίο. Όταν μετά από αρκετούς μήνες πήρα πιάνο, δε μπορούσαν να με ξεκολλήσουν από το κάθισμα. Άρχισα συναυλίες από τα 7 μου και από εκεί και πέρα τη σκηνή την ένιωθα σαν δεύτερο σπίτι μου. Αυτά θυμάμαι εγώ.
Ωστόσο ξέρω ότι η μαμά μου έβαζε μουσική κατά την εγκυμοσύνη της και μού μιλούσε σαν να ήμουν ήδη γεννημένη. Ο δε μπαμπάς μου λάτρευε την κλασική μουσική και την όπερα. Μάλλον όλα αυτά συνέβαλαν στην έμφυτη τάση μου προς τη μουσική.

-Το μιούζικαλ μοιάζει να είναι στις προτιμήσεις σας. Τι ιδιαίτερο έχει για σας;

Είναι ένα είδος το οποίο «κουβαλάει» πολλές απαιτήσεις. Αλλά πάνω από όλα , νιώθω δέος και συγκίνηση με τις υπέροχες μελωδίες και τα αριστουργήματα που έχουν γραφτεί στο παγκόσμιο μουσικό θέατρο. Η όπερα ας πούμε είναι επίσης έξοχη, αλλά το μιούζικαλ είναι η άλλη εκδοχή της, που μοιάζει πιο προσιτή στο ευρύτερο κοινό. Επειδή τραγουδάω και όπερα, ομολογώ ότι με το μιούζικαλ ταυτίζομαι περισσότερο, καθώς μπορεί να περικλείει και διαφορετικά είδη μουσικής. Κλασική, τζαζ, φολκ κτλ. Και φυσικά κοινός παρονομαστής είναι η υποκριτική και η «βουτιά» σε έναν ρόλο.

-Τι είναι για σας το τραγούδι;

Είναι ανάγκη, είναι συνομιλία με το σύμπαν. Πέρα από τέχνη και έκφραση. Είναι φάρμακο, είναι ψυχοθεραπεία, είναι χαρά. Από μικρή θυμάμαι ότι όταν φοβόμουν τραγουδούσα για να ξορκίσω το φόβο! Ακόμα και τώρα όταν είμαι σε έντονη συναισθηματική κατάσταση τραγουδάω μόνη μου στιχάκια της στιγμής και αποφορτίζομαι. Με την ειδικότερη έννοια ,το τραγούδι είναι η ποιητική περίληψη μιας ιστορίας ντυμένη με μουσική. Αγαπώ τη μουσική, αγαπώ τις ιστορίες και αγαπώ την περιεκτικότητα λόγου στην ποίηση.

-Πείτε μας λίγα λόγια για το A Little Theatre Music. Tι πρόκειται να συμβεί στις νέες εμφανίσεις σας;

Αυτό το εγχείρημα είναι μια πολύ δυνατή συναυλία μουσικού θεάτρου. Διασχίζουμε σχεδόν έναν αιώνα με ορισμένα από τα πιο σημαντικά και υπέροχα μιούζικαλ που έχουν γραφτεί. Περνάμε υποκριτικά από διαφορετικούς ρόλους και ιδιαίτερης δεξιοτεχνίας κομμάτια. Και τα κάνουμε όλα αυτά παίρνοντας από το χέρι το κοινό, ξεναγώντας το μέσα στο «σκηνικό» του κάθε έργου. Το εγχείρημά μας αυτό διευρύνεται στις νέες εμφανίσεις μας με την παρουσία εξαίρετων καλλιτεχνών και φίλων που μοιράζονται την ίδια αγάπη για το μουσικό θέατρο.

-Τι άλλο κάνετε αυτόν τον καιρό;

Η ερώτηση με τις χίλιες απαντήσεις!
Σταθερά έχω τους μαθητές μου και τη διδασκαλία. Πέρασα μια βόλτα και από το the Voice of Greece 2018. Φέτος βρίσκομαι στο θέατρο Διάχρονο στο έργο «Ψευτοσπουδαίες» του Μολιέρου σε σκην. Κατερίνας Μαντέλη , με συνεργάτιδες τις υπέροχες πρωταγωνίστριες Μαίρη Βιδάλη και Γωγώ Αντζολετάκη και άλλους υπέροχους συναδέλφους. Και φυσικά παρούσα σε συναυλίες που με καλούν σε συμφωνική ορχήστρα ή σε μπάντες ή σε χορευτικές εμφανίσεις τάγκο. Άλλος ένας στόχος είναι να επαναλάβω κάποιες από τις προηγούμενες δουλειές μου που τις θεωρώ ιδιαίτερα αξιόλογες και θα ήθελα να τις δει ακόμα περισσότερος κόσμος.